Stanisław Franciszek Żeromski
| Stanisław Franciszek Żeromski | |
|---|---|
| Nazwisko | Żeromski |
| Imię / imiona | Stanisław Franciszek |
| Tytuły / stanowiska | Mgr inż. |
| Data urodzenia | 10 października 1898 |
| Miejsce urodzenia | Kijów (Ukraina) |
| Data śmierci | 1 sierpnia 1955 |
| Miejsce śmierci | Gliwice |
| Dyscyplina/specjalności | chemia |
| Wydział | Wydział Ceramiczny
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Walecznych |
Mgr inż. Stanisław Franciszek Żeromski (1898–1955)
Dyscyplina/specjalności: chemia
Nota biograficzna
Urodził się 10 października 1898 roku w Kijowie, zmarł 1 sierpnia 1955 roku w Gliwicach.
Studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu w Kijowie, oraz na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1928 roku uzyskał dyplom inżyniera chemika.
W latach 1922–1939 pracował na Politechnice Warszawskiej. W 1936 roku odbył kilkutygodniową praktykę we Freibergu w firmie H. Seemann, poświęcając się analizie rentgenograficznej budowy siatek przestrzennych ciał stałych. W latach 1940–1944 był nauczycielem w Chemicznej Szkole Zawodowej w Warszawie, od 1942 roku asystentem w Wyższej Szkole Technicznej. W 1945 roku objął kierownictwo laboratorium w Zakładach Górniczo-Hutniczych "Orzeł Biały" w Brzezinach Śląskich. Od 1947 roku pracował w Gliwicach w filii warszawskiego Instytutu Chemii Przemysłowej, przekształconego następnie w Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach. W latach 1952-1953 prowadził wykłady zlecone i seminaria na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.
W 1953 roku został powołany na stanowisko zastępcy profesora w Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych Wydziału Ceramicznego AGH. Prowadził wykłady i ćwiczenia, przygotowywał również materiały do opracowania projektu nowego zakładu katedry, gdzie objął później stanowisko zastępcy Kierownika Katedry. Biorąc pod uwagę jego ogromne doświadczenie w projektowaniu i organizowaniu pracowni dydaktycznych i badawczych, Rada Wydziału Ceramicznego powierzyła mu przygotowanie materiałów do opracowania dokumentacji nowego gmachu Wydziału Ceramicznego.
Pozostały po nim przyczynki do prac naukowych z dziedziny chemii.
Odznaczenia i nagrody
Bibliografia
Książki
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 228–231, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)