Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
|family-name=Kontkiewicz
|family-name=Kontkiewicz
|given-name=Stanisław
|given-name=Stanisław (młodszy)
|additional-name=(Młodszy)
|honorific-prefix=Dr hab. inż.
|honorific-prefix=Dr hab. inż.
|image=Stanislaw Kontkiewicz.jpg
|image=Stanislaw Kontkiewicz.jpg

Wersja z 13:36, 10 wrz 2014

Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz
Stanislaw Kontkiewicz.jpg
Nazwisko Kontkiewicz
Imię / imiona Stanisław (młodszy)
Tytuły / stanowiska Dr hab. inż.
Data urodzenia 1883
Miejsce urodzenia Krzywy Róg
Data śmierci 1951
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska
Wydział Wydział Geologiczno-Mierniczy



Dr hab. inż. Stanisław (Młodszy) Kontkiewicz (1883–1951)

Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska

Życiorys

Urodził się 26 kwietnia 1883 r. w Krzywym Rogu na Ukrainie, zmarł 20 kwietnia 1951 r. w Krakowie. Pochowany w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim. W latach 1902–1903 praktykował jako górnik w kopalniach „Flora” i „Saturn”. Następnie studiował w Warszawskim Instytucie Politechnicznym, a od 1905 r. na Wydz. Mierniczym w Berg Akademie we Freibergu (Saksonia). W 1907 r. uzyskał dyplom inż. mierniczego, a w 1908 r. inż. górniczego. Po studiach podjął pracę w kopalniach „Kazimierz”, „Renard”, był dyrektorem kopalń rud żelaza Tow. Wspólnota Interesów w Częstochowie.

W 1946 r. rozpoczął pracę w AG na Wydz. Górniczym w Zakładzie Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej. W 1947 r. uzyskał habilitację i jako docent pracował na Wydz. Geologiczno-Mierniczym. Wykładał również eksploatację rud na Wydz. Górniczym.

Autor 11 prac naukowych. Dorobek naukowy dotyczy głównie geologii i górnictwa rud żelaza oraz soli potasowych, pozostawił m.in. opracowania będące analizą rabunkowej gospodarki okupanta w rudonośnym zagłębiu częstochowskim.

Źródło

  • Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 104
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 20. Warszawa 2009. S. 76–77