Stanisław Mazurkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 7: Linia 7:
|death_date=25 września 1964
|death_date=25 września 1964
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|image=
|fields=geodezja, miernictwo
|faculty=Wydział Górniczy
|faculty=Wydział Górniczy
|name=Stanisław Mazurkiewicz
|name=Stanisław Mazurkiewicz
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Mgr inż. '''Stanisław Mazurkiewicz''' (1892–1964)
Mgr inż. '''Stanisław Mazurkiewicz''' (1892–1964)


Specjalność: górnictwo
Dyscyplina/specjalności: geodezja, miernictwo


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 15 lipca 1892 r. w Łanczynie. Zmarł 25 września 1964 r. w Krakowie.  
Urodził się 15 lipca 1892 roku w Łanczynie. Zmarł 25 września 1964 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.


Studia wyższe ukończył w 1924 roku na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie.


Studia wyższe ukończył w 1924 r. na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 1920-1924 pracował jako asystent w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego AG.
W latach 1920-1924 pracował jako asystent w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] AG.


Pracował w przemyśle na stanowisku mierniczego w kopalni "Mortimer" Zagórze (1924), następnie w latach 1924-1930 w kopalni "Grodziec II" jako inżynier ruchu i w kopalni "Siemianowice" jako zastępca zawiadowcy (1930-1938). W latach 1938-1939 podjął pracę w koncernie górniczo-hutniczym "Wspólnota Interesów" w Katowicach na stanowisku mierniczego górniczego.  
Pracował w przemyśle na stanowisku mierniczego w kopalni "Mortimer" Zagórze (1924), następnie w latach 1924-1930 w kopalni "Grodziec II" jako inżynier ruchu i w kopalni "Siemianowice" jako zastępca zawiadowcy (1930-1938). W latach 1938-1939 podjął pracę w koncernie górniczo-hutniczym "Wspólnota Interesów" w Katowicach na stanowisku mierniczego górniczego.  


Brał udział w kampanii wrześniowej (21 Dywizja Podhalańska), następnie trafił do niewoli niemieckiej: Oflag XI B Braunschweig (1939-1940); Oflag II C Woldenberg (1940-1945).  
Brał udział w kampanii wrześniowej (21 Dywizja Podhalańska), następnie trafił do niewoli niemieckiej: Oflag XI B Braunschweig (1939-1940); Oflag II C Woldenberg (1940-1945).  


Po wojnie powrócił do pracy w przemyśle jako: dyrektor kopalni "Bolesław Śmiały" (Łaziska Średnie)(1945-1956); inspektor górniczy Jaworznicko-Mikołowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego (1947-1948); dyrektor kopalń "Bolesław Śmiały" i "Waleska" (1949-1950). Był ponadto pracownikiem Dyrekcji Kopalń Soli w Warszawie na stanowisku szefa działu produkcji (1950) oraz Zarządu Przemysłu Solnego w Wieliczce jako dyrektor techniczny (1956–1960).


Po wojnie powrócił do pracy w przemyśle jako: dyrektor kopalni "Bolesław Śmiały" (Łaziska Średnie)(1945-1956); inspektor górniczy Jaworznicko-Mikołowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego (1947-1948); dyrektor kopalń "Bolesław Śmiały" i "Waleska" (1949-1950). Był ponadto pracownikiem Dyrekcji Kopalń Soli w Warszawie na stanowisku szefa działu produkcji (1950) oraz Zarządu Przemysłu Solnego w Wieliczce jako dyrektor techniczny (1956–1960). W 1961 r. przeszedł na emeryturę.
W 1961 roku przeszedł na emeryturę.
 
== Bibliografia ==


=== Książki ===
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 116


* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979, s. 116.




{{DEFAULTSORT:Mazurkiewicz, Stanisław }}
{{DEFAULTSORT:Mazurkiewicz, Stanisław }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 13:12, 30 sty 2018

Stanisław Mazurkiewicz
Nazwisko Mazurkiewicz
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Mgr inż.
Data urodzenia 15 lipca 1892
Miejsce urodzenia Łanczyn
Data śmierci 25 września 1964
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności geodezja, miernictwo
Wydział Wydział Górniczy



Mgr inż. Stanisław Mazurkiewicz (1892–1964)

Dyscyplina/specjalności: geodezja, miernictwo

Nota biograficzna

Urodził się 15 lipca 1892 roku w Łanczynie. Zmarł 25 września 1964 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

Studia wyższe ukończył w 1924 roku na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie.

W latach 1920-1924 pracował jako asystent w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego na Wydziale Górniczym AG.

Pracował w przemyśle na stanowisku mierniczego w kopalni "Mortimer" Zagórze (1924), następnie w latach 1924-1930 w kopalni "Grodziec II" jako inżynier ruchu i w kopalni "Siemianowice" jako zastępca zawiadowcy (1930-1938). W latach 1938-1939 podjął pracę w koncernie górniczo-hutniczym "Wspólnota Interesów" w Katowicach na stanowisku mierniczego górniczego.

Brał udział w kampanii wrześniowej (21 Dywizja Podhalańska), następnie trafił do niewoli niemieckiej: Oflag XI B Braunschweig (1939-1940); Oflag II C Woldenberg (1940-1945).

Po wojnie powrócił do pracy w przemyśle jako: dyrektor kopalni "Bolesław Śmiały" (Łaziska Średnie)(1945-1956); inspektor górniczy Jaworznicko-Mikołowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego (1947-1948); dyrektor kopalń "Bolesław Śmiały" i "Waleska" (1949-1950). Był ponadto pracownikiem Dyrekcji Kopalń Soli w Warszawie na stanowisku szefa działu produkcji (1950) oraz Zarządu Przemysłu Solnego w Wieliczce jako dyrektor techniczny (1956–1960).

W 1961 roku przeszedł na emeryturę.

Źródła do biogramu

Książki

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 116