Stanisław Mazurkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|death_date=25 września 1964 | |death_date=25 września 1964 | ||
|death_place=Kraków | |death_place=Kraków | ||
|faculty=Wydział | |faculty=Wydział Górniczy | ||
|name=Stanisław Mazurkiewicz | |name=Stanisław Mazurkiewicz | ||
|honorific-suffix= | |honorific-suffix= | ||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
Urodził się 15 lipca 1892 r. w Łanczynie. Zmarł 25 września 1964 r. w Krakowie. | Urodził się 15 lipca 1892 r. w Łanczynie. Zmarł 25 września 1964 r. w Krakowie. | ||
Studia wyższe ukończył w 1924 r. na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 1920-1924 | |||
Studia wyższe ukończył w 1924 r. na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 1920-1924 pracował jako asystent w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego AG. | |||
Pracował w przemyśle na stanowisku mierniczego w kopalni "Mortimer" Zagórze (1924), następnie w latach 1924-1930 w kopalni "Grodziec II" jako inżynier ruchu i w kopalni "Siemianowice" jako zastępca zawiadowcy (1930-1938). W latach 1938-1939 podjął pracę w koncernie górniczo-hutniczym "Wspólnota Interesów" w Katowicach na stanowisku mierniczego górniczego. | Pracował w przemyśle na stanowisku mierniczego w kopalni "Mortimer" Zagórze (1924), następnie w latach 1924-1930 w kopalni "Grodziec II" jako inżynier ruchu i w kopalni "Siemianowice" jako zastępca zawiadowcy (1930-1938). W latach 1938-1939 podjął pracę w koncernie górniczo-hutniczym "Wspólnota Interesów" w Katowicach na stanowisku mierniczego górniczego. | ||
Brał udział w kampanii wrześniowej (21 Dywizja Podhalańska), następnie trafił do niewoli niemieckiej: Oflag XI B Braunschweig (1939-1940); Oflag II C Woldenberg (1940-1945). | Brał udział w kampanii wrześniowej (21 Dywizja Podhalańska), następnie trafił do niewoli niemieckiej: Oflag XI B Braunschweig (1939-1940); Oflag II C Woldenberg (1940-1945). | ||
Po wojnie powrócił do pracy w przemyśle jako: dyrektor kopalni "Bolesław Śmiały" (Łaziska Średnie) | |||
Po wojnie powrócił do pracy w przemyśle jako: dyrektor kopalni "Bolesław Śmiały" (Łaziska Średnie)(1945-1956); inspektor górniczy Jaworznicko-Mikołowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego (1947-1948); dyrektor kopalń "Bolesław Śmiały" i "Waleska" (1949-1950). Był ponadto pracownikiem Dyrekcji Kopalń Soli w Warszawie na stanowisku szefa działu produkcji (1950) oraz Zarządu Przemysłu Solnego w Wieliczce jako dyrektor techniczny (1956–1960). W 1961 r. przeszedł na emeryturę. | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
=== Książki === | |||
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979, s. 116. | * Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979, s. 116. | ||
Wersja z 09:51, 16 paź 2014
| Stanisław Mazurkiewicz | |
|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
| Nazwisko | Mazurkiewicz |
| Imię / imiona | Stanisław |
| Tytuły / stanowiska | Mgr inż. |
| Data urodzenia | 15 lipca 1892 |
| Miejsce urodzenia | Łanczyn |
| Data śmierci | 25 września 1964 |
| Miejsce śmierci | Kraków
|
| Wydział | Wydział Górniczy
|
Mgr inż. Stanisław Mazurkiewicz (1892–1964)
Życiorys
Urodził się 15 lipca 1892 r. w Łanczynie. Zmarł 25 września 1964 r. w Krakowie.
Studia wyższe ukończył w 1924 r. na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 1920-1924 pracował jako asystent w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego AG.
Pracował w przemyśle na stanowisku mierniczego w kopalni "Mortimer" Zagórze (1924), następnie w latach 1924-1930 w kopalni "Grodziec II" jako inżynier ruchu i w kopalni "Siemianowice" jako zastępca zawiadowcy (1930-1938). W latach 1938-1939 podjął pracę w koncernie górniczo-hutniczym "Wspólnota Interesów" w Katowicach na stanowisku mierniczego górniczego.
Brał udział w kampanii wrześniowej (21 Dywizja Podhalańska), następnie trafił do niewoli niemieckiej: Oflag XI B Braunschweig (1939-1940); Oflag II C Woldenberg (1940-1945).
Po wojnie powrócił do pracy w przemyśle jako: dyrektor kopalni "Bolesław Śmiały" (Łaziska Średnie)(1945-1956); inspektor górniczy Jaworznicko-Mikołowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego (1947-1948); dyrektor kopalń "Bolesław Śmiały" i "Waleska" (1949-1950). Był ponadto pracownikiem Dyrekcji Kopalń Soli w Warszawie na stanowisku szefa działu produkcji (1950) oraz Zarządu Przemysłu Solnego w Wieliczce jako dyrektor techniczny (1956–1960). W 1961 r. przeszedł na emeryturę.
Bibliografia
Książki
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979, s. 116.