Stanisław Gorczyca: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Gorczyca
Nazwisko	Gorczyca
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	10 czerwca 1925
Miejsce urodzenia	Przeciszów
Data śmierci	16 października 2000
Dyscyplina/specjalności	metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna
Pełnione funkcje	Prorektor AGH (1981–1987)
Wydział	Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1994
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne zasługi w dziedzinie nauk technicznych, a zwłaszcza za rozwój metaloznawstwa teoretycznego opartego na stosowanej teorii dyslokacji, krystalografii przemian fazowych i mikroskopii elektronowej oraz za zasługi dla rozwoju Akademii Górniczo-Hutniczej
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Złota Odznaka SITPH NOT, nagroda PIASA, Oraz odznaczenia regionalne i resortowe.

Wersja z 13:44, 22 sty 2015

Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Gorczyca (1925–2000)

Specjalność: metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna

Życiorys

Urodził się 10 czerwca 1925 r. w Przeciszowie k. Oświęcimia. Zmarł 16 października 2000 r.

Z AGH związany w latach 1945-1995. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1950). W 1946 r. rozpoczął pracę w Zakł. Metalografii i Obróbki Cieplnej Wydziału Hutniczego.

Staż naukowy odbył w Uniw. Harvarda w Cambridge.

Doktorat (1959), dr hab. (1967), prof. (tytuł) (1973), następnie prof. zwyczajny (1979). Pracował kolejno na wszystkich stanowiskach od zastępcy asystenta aż do kierownika Zakładu (obecnie Zakładu Metaloznawstwa i Metalurgii Proszków).

W latach 1972–1978 pełnił funkcję Z-cy Dyrektora Instytutu Metalurgii AGH ds. metaloznawstwa i fizyki ciała stałego. Prorektor AGH w latach 1981-1987. W 1994 r. otrzymał doktorat honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej.

Do 1958 r. zajmował się głównie klasycznymi zagadnieniami metaloznawczymi a w szczególności strukturą stali odkształconych oraz rekrystalizacją.

W 1960 r. zorganizował i kierował Pracownią Mikroskopii Elektronowej w Katedrze Metalografii AGH.

Autor ok. 200 rozpraw, artykułów, monografii. Zapoczątkował w Polsce (od 1961 roku) wykłady z zakresu podstaw teoretycznych i zastosowania teorii dyslokacji oraz mikroskopii elektronowej.

Wiceprzewodniczący Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego, przewodniczący Głównej Rady Technicznej SITPH. Członek Rad Naukowych Instytutu Metalurgii Żelaza, Instytutu Metaloznawstwa i Przeróbki Plastycznej AGH, Instytutu Chemii i Fizyki Metali Uniwersytetu Śląskiego, Instytutu Metalurgii w Gliwicach, Instytutu Materiałoznawstwa Politechniki Krakowskiej.

Dzięki niemu zapoczątkowano, kontynuowaną nadal, współpracę z ponad 20 instytucjami akademickimi i badawczymi na świecie.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Srebrna i Złota Odznaka SITPH, Srebrna i Złota Odznaka NOT, odznaczenia regionalne. W 1998 r. nagroda PIASA — „Tadeusz Sendzimir Applied Science Award” przyznana przez Polish Institute of Arts and Science w USA.

Źródło

BIP 1995 nr 18. s. 16–18
BIP 1998 nr 53. s. 2 okł.
BIP 1994 nr 5. s. 17
Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 189
BIP 2001 nr 86. s. 18
Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora AGH
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 101

@@ Linia 67: / Linia 67: @@
 Staż naukowy odbył w Uniw. Harvarda w Cambridge.
-Doktorat (1959), dr hab. (1967), prof. (tytuł)(1973), następnie prof. zwyczajny (1979).
+Doktorat (1959), dr hab. (1967), prof. (tytuł) (1973), następnie prof. zwyczajny (1979).
 Pracował kolejno na wszystkich stanowiskach od zastępcy asystenta aż do kierownika Zakładu (obecnie Zakładu Metaloznawstwa i Metalurgii Proszków).