Ryszard Dziubalski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 54: Linia 54:
W 1967 roku uzyskał dyplom na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. W 1980 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu.
W 1967 roku uzyskał dyplom na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. W 1980 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu.


W 1972 roku rozpoczął pracę w [[Instytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów| Instytucie Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów]] AGH jako pracownik naukowo-techniczny.,,,
W 1972 roku rozpoczął pracę w [[Instytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów| Instytucie Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów]] AGH jako pracownik naukowo-techniczny.


Prowadził badania w zakresie pirolizy i aktywacji materiałów pochodzenia organicznego.
Prowadził badania w zakresie pirolizy i aktywacji materiałów pochodzenia organicznego.

Wersja z 14:19, 6 lip 2016

Ryszard Dziubalski
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Dziubalski
Imię / imiona Ryszard
Tytuły / stanowiska Dr inż.
Data urodzenia 10 kwietnia 1938
Miejsce urodzenia Poznań
Data śmierci 9 sierpnia 1991
Dyscyplina/specjalności chemia, piroliza, aktywacja materiałów pochodzenia organicznego
Wydział Wydział Paliw i Energii



Dr inż. Ryszard Dziubalski (1938–1991)

Dyscyplina/specjalności: chemia, piroliza, aktywacja materiałów pochodzenia organicznego

Nota biograficzna

Urodził się 10 kwietnia 1938 roku w Poznaniu, zmarł 9 sierpnia 1991 roku.

W 1967 roku uzyskał dyplom na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. W 1980 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu.

W 1972 roku rozpoczął pracę w  Instytucie Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów AGH jako pracownik naukowo-techniczny.

Prowadził badania w zakresie pirolizy i aktywacji materiałów pochodzenia organicznego.


Współautor kilku prac naukowo-badawczych oraz dwóch patentów. Był bardzo dobrym organizatorem z umiejętnością kierowania zespołem.


Bibliografia

Książki

  • 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974-1999. Red. G. Ceglarska-Stefańska, J.F. Janik. Kraków [1999?], s. 6