Roman Ney

Roman Ney
Nazwisko	Ney
Imię / imiona	Roman
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	1931 ;
Dyscyplina/specjalności	geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią
Pełnione funkcje	Rektor w latach 1972–75, 1979–81
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony ŚrodowiskaWydział Paliw i Energii
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2005
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiagnięcia w dziedzinie geologii naftowej i geotermii, stworzenie podstaw teoretycznych i szkoły w zakresie gospodarki surowcami mineralnymi i energią, wykształcenie wielu pokoleń specjalistów naftowych i górniczych, a także w uznaniu wielkich zasług dla Akademii Górniczo-Hutniczej
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, nagrody resortowe

Prof. dr hab. inż. Roman Ney (1931–)

Specjalność: geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią

Urodził się 18 lutego 1931 roku w Pińsku. W 1955 r. ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej; doktorat — 1962, habilitacja — 1967, prof. nadzw. — 1972, prof. zw. — 1976.

W AGH początkowo zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1952–68), docent (1968–71), profesor, dyrektor Instytutu Surowców Energetycznych AGH 1979–1992. Kierownik Katedry Polityki Energetycznej na Wydziale Paliw i Energii 1996–2001. Prorektor AGH w latach 1969–1972, rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981.

Od 1976 r. członek PAN (kierownik Zakładu Gospodarki Surowcami Mineralnymi), od 1989 r. PAU. W latach 1974–78 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, redaktor naczelny czasopism geologicznych; członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego.

Badania: opracowanie (w wyniku badań porównawczych w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, na Morawach i w Słowacji) nowego ujęcia budowy geologicznej zapadliska przedkarpackiego i obszarów przyległych (co przyczyniło się do rozwoju poszukiwań naftowych i odkrycia złóż gazu); opracowanie podstaw naukowych i stworzenie nowego kierunku badań: gospodarka surowcami mineralnymi. Współinicjator badań nad wykorzystaniem energii geotermalnej dla ciepłownictwa; polityka energetyczna i odnawialne źródła energii.

Członek korespondent PAN 1976–1986, członek rzeczywisty PAN 1986, członek czynny PAU 1989–. Doktor honoris causa AGH (2005).

Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów i ekspertyz. Promotor prac doktorskich i habilitacyjnych.

Źródło:

Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989. S. 905
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 283
Uchwała nr 49/2005 Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej Prof. Romanowi Neyowi
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 246
25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974–1999. Kraków [1977]. S. 12