Roman Ney: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 4: Linia 4:
| given-name = Roman
| given-name = Roman
| additional-name =  
| additional-name =  
| honorific-prefix = Prof. zw. dr hab. inż.
| honorific-prefix = Prof. dr hab. inż.
| honorific-suffix =  
| honorific-suffix =  
| native_name =  
| native_name =  
Linia 22: Linia 22:
| citizenship =  
| citizenship =  
| nationality =  
| nationality =  
| fields = geologia (geologia złóż, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią)
| fields = geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią
| function = Rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981
| function = Rektor w latach 1972–75, 1979–81
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Pięciokrotnie Ministra Eduakcji Narodowej; Sekr. Nauk. PAN; Medal im. M. Kopernika PAN, Krzyż Komandorski i Oficerski OOP, Zasłużony Nauczyciel PRL, Order Palmy Akademickie (Francja), medal „Za zasługi przy odnowie zabytków Krakowa”.
| awards = Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski OOP, nagrody resortowe
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 48: Linia 48:
| dhc_reason = za wybitne osiagnięcia w dziedzinie geologii naftowej i geotermii, stworzenie podstaw teoretycznych i szkoły w zakresie gospodarki surowcami mineralnymi i energią, wykształcenie wielu pokoleń specjalistów naftowych i górniczych, a także w uznaniu wielkich zasług dla Akademii Górniczo-Hutniczej
| dhc_reason = za wybitne osiagnięcia w dziedzinie geologii naftowej i geotermii, stworzenie podstaw teoretycznych i szkoły w zakresie gospodarki surowcami mineralnymi i energią, wykształcenie wielu pokoleń specjalistów naftowych i górniczych, a także w uznaniu wielkich zasług dla Akademii Górniczo-Hutniczej
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Roman Ney''' (1931-)
Prof. dr hab. inż. '''Roman Ney''' (1931–)


Specjalność: geologia (geologia złóż, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią)
Specjalność: geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią


Urodził się 18 lutego 1931 roku w Pińsku. W 1955 r. ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej; dr AGH — 1962, dr habilitowany — 1967, prof. nadzw. — 1972, prof. zw. — 1976.
Urodził się 18 lutego 1931 roku w Pińsku. W 1955 r. ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej; doktorat — 1962, habilitacja — 1967, prof. nadzw. — 1972, prof. zw. — 1976.


W AGH początkowo zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1952–1968), docent (1968–1971), profesor, dyrektor Instytutu Surowców Energetycznych (1979–1992), kierownik Katedry Polityki Energetycznej (1996–2001) na Wydziale Paliw i Energii. Rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981.
W AGH początkowo zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1952–68), docent (1968–71), profesor, dyrektor Instytutu Surowców Energetycznych AGH 1979–1992. Kierownik Katedry Polityki Energetycznej na Wydziale Paliw i Energii 1996–2001. Prorektor AGH w latach 1969–1972, rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981.


Od 1976 r. członek PAN. Kierownik Zakładu Gospodarki Surowcami Mineralnymi, dyrektor Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN (1986-). Sekretarz Naukowy Oddziału w Krakowie (1978–1980), Sekretarz Wydziału Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych (1984–1988). Sekretarz Naukowy PAN (1988–1989), Wiceprezes (1990–1992).
Od 1976 r. członek PAN (kierownik Zakładu Gospodarki Surowcami Mineralnymi), od 1989 r. PAU. W latach 1974–78 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, redaktor naczelny czasopism geologicznych; członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego.


Członek Komitetu Gospodarki Surowcami PAN (przewodniczący 1979-), Komitetu Prognoz „Polska w XXI wieku” (przewodniczący 1990–1992, wiceprzewodniczący 1993-), członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego.
Badania: opracowanie (w wyniku badań porównawczych w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, na Morawach i w Słowacji) nowego ujęcia budowy geologicznej zapadliska przedkarpackiego i obszarów przyległych (co przyczyniło się do rozwoju poszukiwań naftowych i odkrycia złóż gazu); opracowanie podstaw naukowych i stworzenie nowego kierunku badań: gospodarka surowcami mineralnymi. Współinicjator badań nad wykorzystaniem energii geotermalnej dla ciepłownictwa; polityka energetyczna i odnawialne źródła energii.


Badania: opracowanie (w wyniku badań porównawczych w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, na Morawach i w Słowacji) nowego ujęcia budowy geologicznej zapadliska przedkarpackiego i obszarów przyległych (co przyczyniło się do rozwoju poszukiwań naftowych i odkrycia złóż gazu); opracowanie podstaw naukowych i stworzenie nowego kierunku badań: gospodarka surowcami mineralnymi (zorganizowanie w PAN komitetu problemowego Gospodarki Surowcami Mineralnymi oraz jednostki naukowej Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią); współinicjator badań nad wykorzystaniem energii geotermalnej dla ciepłownictwa (stworzenie szkoły naukowej w Krakowie w ramach PAN i AGH); polityka energetyczna i odnawialne źródła energii; współorganizator w AGH nowego Wydziału Paliw i Energii.
Członek korespondent PAN 1976–1986, członek rzeczywisty PAN 1986, członek czynny PAU 1989–. Doktor honoris causa AGH (2005).
 
Działalność pozanaukowa: Podsekretarz Stanu w MNSWiT (1974–1978); przewodniczący Państwowej Rady Energetycznej (1984–1991), członek Prezydium Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (1979–1990), zastępca przewodniczącego Rady Naukowej Tatrzańskiego Parku Narodowego (1991-); członek Rady Nardzorczej Geotermii Podhalańskiej S.A.; członek Komisji Ochrony Kopalni Soli i Miasta Wieliczka (1978-); poseł Sejmu IX kadencji (1989–1991; przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego); członek Społecznej Rady Planowania przy CUP (1993-).


Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów i ekspertyz. Promotor prac doktorskich i habilitacyjnych.
Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów i ekspertyz. Promotor prac doktorskich i habilitacyjnych.


Źródło:
Źródło:
* Uchwała nr 49/2005 Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej Prof. Romanowi Neyowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r.. s. 26
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989. S. 905
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4A : Ludzie nauki A - O. Warszawa 2003. S. 680
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 283
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M — R. Warszawa 2000. S. 283
* Uchwała nr 49/2005 Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej Prof. Romanowi Neyowi
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989. S. 905
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 246
* Zaproszenie Rektora Akademii Górniczo-Hutniczej na uroczyste posiedzenie senatu AGH poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa prof. Romanowi Neyowi, portr.
* 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974–1999. Kraków [1977]. S. 12
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 246





Wersja z 17:20, 21 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. dr hab. inż. Roman Ney (1931–)

Specjalność: geologia naftowa, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią

Urodził się 18 lutego 1931 roku w Pińsku. W 1955 r. ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej; doktorat — 1962, habilitacja — 1967, prof. nadzw. — 1972, prof. zw. — 1976.

W AGH początkowo zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1952–68), docent (1968–71), profesor, dyrektor Instytutu Surowców Energetycznych AGH 1979–1992. Kierownik Katedry Polityki Energetycznej na Wydziale Paliw i Energii 1996–2001. Prorektor AGH w latach 1969–1972, rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981.

Od 1976 r. członek PAN (kierownik Zakładu Gospodarki Surowcami Mineralnymi), od 1989 r. PAU. W latach 1974–78 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, redaktor naczelny czasopism geologicznych; członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego.

Badania: opracowanie (w wyniku badań porównawczych w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, na Morawach i w Słowacji) nowego ujęcia budowy geologicznej zapadliska przedkarpackiego i obszarów przyległych (co przyczyniło się do rozwoju poszukiwań naftowych i odkrycia złóż gazu); opracowanie podstaw naukowych i stworzenie nowego kierunku badań: gospodarka surowcami mineralnymi. Współinicjator badań nad wykorzystaniem energii geotermalnej dla ciepłownictwa; polityka energetyczna i odnawialne źródła energii.

Członek korespondent PAN 1976–1986, członek rzeczywisty PAN 1986, członek czynny PAU 1989–. Doktor honoris causa AGH (2005).

Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów i ekspertyz. Promotor prac doktorskich i habilitacyjnych.

Źródło:

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989. S. 905
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 283
  • Uchwała nr 49/2005 Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej Prof. Romanowi Neyowi
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 246
  • 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974–1999. Kraków [1977]. S. 12