Piotr Paweł Wyszomirski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 68: Linia 68:
{{DEFAULTSORT:Wyszomirski, Piotr Paweł}}
{{DEFAULTSORT:Wyszomirski, Piotr Paweł}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]


'''''<span style="color:red;">stan na dzień 26.11.2021</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 26.11.2021</span>'''''

Wersja z 07:45, 30 sie 2022

Piotr Paweł Wyszomirski
Piotr Wyszomirski.jpg
Nazwisko Wyszomirski
Imię / imiona Piotr Paweł
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 20 grudnia 1940
Miejsce urodzenia Chorzów


Dyscyplina/specjalności technologia chemiczna, nauki o surowcach mineralnych, mineralogia, geochemia, geochemia surowców mineralnych, inżynieria chemiczna, nauki o Ziemi i środowisku, surowce mineralne, technologia surowców ceramicznych
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. dr hab. inż. Piotr Paweł Wyszomirski (1940–)

Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna, nauki o surowcach mineralnych, mineralogia, geochemia, geochemia surowców mineralnych, inżynieria chemiczna, nauki o Ziemi i środowisku, surowce mineralne, technologia surowców ceramicznych

Nota biograficzna

Urodził się 20 grudnia 1940 roku w Chorzowie.

W 1958 roku ukończył III liceum Ogólnokształcące im. Stefana Batorego w Chorzowie.

W 1963 roku uzyskał dyplom na Wydziale Ceramicznym AGH.

W latach 1964-65 odbył staże inżynierskie w Katedrze Chemii Ogólnej Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie i w Zakładzie Badań i Doświadczeń Przemysłu Szklarskiego w Krakowie.

W 1965 roku rozpoczął pracę inżyniera stażysty w Zakładzie Surowców Niemetalicznych Katedry Surowców Mineralnych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W 1973 roku na podstawie pracy "Bazalty krajowe jako surowiec do produkcji leizny kamiennej", napisanej pod kierunkiem profesora Leszka Stocha, uzyskał stopień doktora.

W 1993 roku na podstawie rozprawy "Geochemia wybranych pierwiastków śladowych w koalinach dolnośląskich" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 2012 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

W 1996 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Materiałów Budowlanych Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki jako profesor nadzwyczajny.

Od 1996 roku pracuje również w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Tarnowie.

Od 2011 roku na emeryturze.

Autor i współautor ponad 300 publikacji, w tym 2 książek i 1 patentu.

Promotor 5 rozpraw doktorskich.

Redaktor czasopisma „Polskie Towarzystwo Mineralogiczne — Prace Specjalne”, członek komitetu redakcyjnego czasopisma „Prace Mineralogiczne”.

Członek Komisji Nauk Mineralogicznych PAN, Komisji Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN, Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego, Komisji Koordynacyjnej Wystaw, Giełd i Aukcji Minerałów, Skał i Skamieniałości Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi, Polskiego Towarzystwa Ceramicznego.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka "Zasłużony dla Polskiej Geologii", Złota Odznaka "Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa", Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego, Odznaka "Zasłużony dla Województwa Tarnobrzeskiego", Honorowa Odznaka "Zasłużony dla Huty Szkła Okiennego Sandomierz",

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/wyszomirski-piotr-03469

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 219
  • Kto jest kim w ceramice : 50-lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 123, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1965/66]. Kraków 1967, s. 67
  • Złota Księga Nauki Polskiej : w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. T. 2, M-Ż. Red. nacz. K. Pikoń. Gliwice 2020, s. 734
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 408

stan na dzień 26.11.2021