Mirosław Roman Gregoraszczuk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”)
Linia 53: Linia 53:




== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  
Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.  

Wersja z 17:51, 4 sty 2016

Mirosław Roman Gregoraszczuk
Miroslaw Gregoraszczuk.jpg
Nazwisko Gregoraszczuk
Imię / imiona Mirosław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 27 sierpnia 1930
Miejsce urodzenia Kołomyja
Data śmierci 20 marca 2004
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni AGH (1993–2000)
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Nagrody resortowe

Prof. dr hab. inż. Mirosław Roman Gregoraszczuk (1930–2004)

Specjalność: metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)


Nota biograficzna

Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Absolwent AGH (1956), doktor nauk technicznych (1964), doktor habilitowany (1972), profesor (1978), prof. zw. od 1992 r.

Kierownik Zakładu Mechanizacji Odlewni Wydziału Odlewnictwa (1975–93), kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000.

Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Oddział w Krakowie.

Badania: analiza działania maszyn formierskich, opracowanie i opanowanie metodyki i techniki badań mechanizmów wibro-uderzeniowych, analiza porównawcza wstrząsarek; teoria działania i badania nowoczesnych odmian przenośników i podajników (aeracyjne, sfluidyzowanego nosiwa, wibracyjne, śrubowe, przewodowe), nowe podwieszone środki transportu wewnętrznego; reologia i sedymentacja; analiza, metody i kryteria oceny oraz usprawnianie działania linii odlewniczych; analiza rozwiązań mechanizacji transportu w odlewniach.

Autor 140 publikacji, 1 książki, 4 podręczników akademickich, 7 patentów, 12 ekspertyz, promotor 8 prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, odznaka "Za zasługi dla rozwoju krajowego przemysłu maszynowego", medal "Za zasługi w rozwoju Vysokej Skoly Technickej w Kosicach"

Źródło:

  • Współcześni uczeni polscy. T. 1 : A–G. Warszawa 1998. S. 517
  • Dziennik Polski 2004 nr 70 (23 III 2004). s. 15 [nekrolog]