Mirosław Roman Gregoraszczuk: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Mirosław Roman Gregoraszczuk
| image = gregormr.jpg
| family-name = Gregoraszczuk
| given-name = Mirosław
| additional-name = Rom...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1930–2004 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
| citizenship = | | citizenship = | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = metalurgia | | fields = metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni) | ||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. dr hab. inż. '''Mirosław Roman Gregoraszczuk''' ( | Prof. dr hab. inż. '''Mirosław Roman Gregoraszczuk''' (1930–2004) | ||
Specjalność: metalurgia | Specjalność: metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni) | ||
Urodził się 27 sierpnia 1930 roku | Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent AGH (1956), doktor nauk technicznych (1964), doktor habilitowany (1972), profesor (1978). | ||
W AGH docent (1972–78), kierownik Zakładu Mechanizacji Odlewni (1975–93), kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000 prof. zw. od 1992 r. | |||
Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Oddział | Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Oddział w Krakowie. | ||
Badania: analiza działania maszyn formierskich, opracowanie | Badania: analiza działania maszyn formierskich, opracowanie i opanowanie metodyki i techniki badań mechanizmów wibro-uderzeniowych, analiza porównawcza wstrząsarek; teoria działania i badania nowoczesnych odmian przenośników i podajników (aeracyjne, sfluidyzowanego nosiwa, wibracyjne, śrubowe, przewodowe), nowe podwieszone środki transportu wewnętrznego; reologia i sedymentacja; analiza, metody i kryteria oceny oraz usprawnianie działania linii odlewniczych; analiza rozwiązań mechanizacji transportu w odlewniach. | ||
Autor 140 publikacji, 1 książki, 4 podręczników akademickich, 7 patentów, 12 ekspertyz, promotor 8 prac doktorskich. | Autor 140 publikacji, 1 książki, 4 podręczników akademickich, 7 patentów, 12 ekspertyz, promotor 8 prac doktorskich. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Współcześni uczeni polscy. T. | * Współcześni uczeni polscy. T. 1 : A–G. Warszawa 1998. S. 517 | ||
* Dziennik Polski 2004 | * Dziennik Polski 2004 nr 70 (23 III 2004). s. 15 [nekrolog] | ||
{{DEFAULTSORT:Gregoraszczuk, Mirosław Roman}} | {{DEFAULTSORT:Gregoraszczuk, Mirosław Roman}} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 17:20, 16 gru 2013
| Mirosław Roman Gregoraszczuk | |
|---|---|
| Nazwisko | Gregoraszczuk |
| Imię / imiona | Mirosław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1930–2004
|
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)
|
| Odznaczenia i nagrody | Nagrody resortowe |
Prof. dr hab. inż. Mirosław Roman Gregoraszczuk (1930–2004)
Specjalność: metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)
Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent AGH (1956), doktor nauk technicznych (1964), doktor habilitowany (1972), profesor (1978).
W AGH docent (1972–78), kierownik Zakładu Mechanizacji Odlewni (1975–93), kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000 prof. zw. od 1992 r.
Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Oddział w Krakowie.
Badania: analiza działania maszyn formierskich, opracowanie i opanowanie metodyki i techniki badań mechanizmów wibro-uderzeniowych, analiza porównawcza wstrząsarek; teoria działania i badania nowoczesnych odmian przenośników i podajników (aeracyjne, sfluidyzowanego nosiwa, wibracyjne, śrubowe, przewodowe), nowe podwieszone środki transportu wewnętrznego; reologia i sedymentacja; analiza, metody i kryteria oceny oraz usprawnianie działania linii odlewniczych; analiza rozwiązań mechanizacji transportu w odlewniach.
Autor 140 publikacji, 1 książki, 4 podręczników akademickich, 7 patentów, 12 ekspertyz, promotor 8 prac doktorskich.
Źródło:
- Współcześni uczeni polscy. T. 1 : A–G. Warszawa 1998. S. 517
- Dziennik Polski 2004 nr 70 (23 III 2004). s. 15 [nekrolog]