Mieczysław Jeżewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”)
Linia 64: Linia 64:




== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==





Wersja z 19:14, 4 sty 2016

Mieczysław Jeżewski
Mieczyslaw Jezewski.jpg
Nazwisko Jeżewski
Imię / imiona Mieczysław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 28 listopada 1890
Miejsce urodzenia Warszawa
Data śmierci 28 grudnia 1971
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności fizyka (własności dielektryczne cieczy i ciekłych kryształów, obwody rezonansowe, elektrotechnika, promieniowanie kosmiczne)
Pełnione funkcje Prorektor AG (1945–1947)
Wydział Wydział Ceramiczny


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Krzyż Oficerski OOP, Nagroda Państwowa II st.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Hutniczy19291932
ProrektorAG19451947


Prof. zw. dr hab. Mieczysław Jeżewski (1890–1971)

Specjalność: fizyka (własności dielektryczne cieczy i ciekłych kryształów, obwody rezonansowe, elektrotechnika, promieniowanie kosmiczne)


Nota biograficzna

Urodził się 28 listopada 1890 roku w Warszawie, zmarł 28 grudnia 1971 roku w Krakowie.

Studiował fizykę, nauki chemiczne, matematyczne i psychologiczne na UJ, studia uzupełniające odbył na uniwersytecie w Zurychu. W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu i w Sachsenhausen.

Dr filozofii UJ (1920), doc. fizyki doświadczalnej UJ (1923), doc. dydaktyki fizyki AG w Krakowie (1923). Z Akademią związany od 1919 r. początkowo jako asystent w Katedrze Fizyki, następnie prof. nadzw. (1924), kierownik I Katedry Fizyki (1925–1960), prof. zw. (1936), dziekan Wydziału Hutniczego (1929–1932), prorektor (1945–1947). Równolegle pracował na UJ w Katedrze Fizyki Doświadczalnej.

Członek korespondent i członek czynny Akademii Nauk Technicznych w Warszawie oraz Polskiej Akademii Umiejętności (przewodniczący Komisji Nauk Technicznych (1950–1952), wiceprezes i prezes).

Autor kilkudziesięciu prac i monografii z zakresu elektromagnetyzmu, materiałoznawstwa elektrotechnicznego. Zapoczątkował w Polsce badania nad ciekłymi kryształami, w dużym stopniu wpłynął na unowocześnienie nauczania fizyki w szkołach średnich. Poświęcał dużo energii dydaktyce fizyki, a w szczególności metodyce jej nauczania na poziomie gimnazjalnym i uniwersyteckim. Na jego podręcznikach kształci się wiele roczników studentów. Był jednym z nielicznych specjalistów w Polsce międzywojennej w dziedzinie radiofonii.


Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Krzyż Oficerski OOP, Złota Odznaka „Za pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”, nagrody PAU i TNW oraz Nagroda Państwowa II st.

Źródło:

  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2 : H-Ł. Warszawa 1995. S. 113–115
  • Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 13–15
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 132
  • Badania magnetyczne lin stalowych : 60 lat rozwoju metody w AGH. Kraków 2006. S. 67–68