Mieczysław Żyła

Mieczysław Żyła
Nazwisko	Żyła
Imię / imiona	Mieczysław
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab.
Data urodzenia	1930 ;
Dyscyplina/specjalności	chemia fizyczna (adsorpcja, sorbenty węglowe i glinokrzemianowe)
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Paliw i Energii w latach 1990–1993
Wydział	Wydział Paliw i Energii ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP 1966, Złota Odznaka ZNP 1977, Ministra Edukacji Narodowej (zespołowo I stopnia) 2001, Nagroda im. Henryka Czeczotta 2001, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN.

Prof. dr hab. Mieczysław Żyła (1930–) biogram będzie uzupełniony

Specjalność: chemia fizyczna (adsorpcja, sorbenty węglowe i glinokrzemianowe)

Urodził się 10 maja 1930 roku w Krakowie. Absolwent Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego ze specjalnością chemii fizycznej 1955; doktor nauk technicznych AGH 1963, doktor habilitowany 1973, profesor 1991.

Przebieg pracy zawodowej: WSR w Krakowie: asystent 1954–1957; AGH: starszy asystent 1958–1964, adiunkt 1965–1974, docent 1975–1991, zastępca dyrektora (zarazem prodziekan) Instytutu na prawach Wydziału Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów 1984–1990 (obecnie Wydział Paliw i Energii), dziekan Wydziału 1990–1993, Kierownik Katedry Chemii Górniczej 1992–2000, profesor nadzwyczajny 1991–1993, profesor zwyczajny 1993–2000. W styczniu 2001 roku przeszedł na emeryturę.

Członek Senatu AGH, Komisji Zjawisk Powierzchniowych PAN, Komisji Dyscyplinarnej Rady Głównej MEN w Warszawie, Rady Naukowej Instytutu Górotworu PAN, Polskiego Towarzystwa Chemicznego, NOT.

Badania: przebadanie wpływu tlenowych grup funkcyjnych węgli kamiennych na ich własności sorpcyjne, szczególnie w odniesieniu do cząstek: wody, metanolu, benzenu i cykloheksanu, wykazanie wzrostu hydrofilności węgli kamiennych pod wpływem związków o łagodnych własnościach utleniających; chemiczna modyfikacja własności adsorpcyjnych minerałów ilastych, szczególnie montmorillonitu, illitu, kaolinitu; zbudowanie sorpcyjnego laboratorium oraz oryginalnej apratury mikrobiuretek cieczowych; udział w międzynarodowym programie współpracy naukowej Francja-Polska-Rosja-Ukraina PICS-119.

Autor i współautor ponad 120 prac naukowych opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych, kilkudzisięciu komunikatów i referatów oraz kilkunastu ekspertyz i opinii naukowych. Promotor prac doktorskich.

Źródło:

Kto jest kim w inżynierii ekologicznej. Warszawa 1997. A-302
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 928, portr.
Wydział Paliw i Energii. Zakład Chemii Górniczej [Dokument elektroniczny]. — Tryb dostępu: http://galaxy.uci.agh.edu.pl/ kchemgor/Historia/hostoria_dalej.htm [10.06.2005]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 422