Marian Romuald Morawiecki

Z Historia AGH
Wersja z dnia 23:13, 10 gru 2013 autorstwa SzymonSokol (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Marian Romuald Morawiecki | image = morawmr.jpg | family-name = Morawiecki | given-name = Marian | additional-name = Romuald | hon...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Marian Romuald Morawiecki
Nazwisko Morawiecki
Imię / imiona Marian
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 1916
Data śmierci 2002
Dyscyplina/specjalności metalurgia (walcownictwo, kuźnictwo)



Odznaczenia i nagrody Ministra 1986; Krzyż AK, Londyn 1988, czterokrotnie Medal Wojska, Londyn 1948, Krzyż Kawalerski OOP 1980, Krzyż Partyzancki 1990.

Prof. dr hab. inż. Marian Romuald Morawiecki (1916-2002)

Specjalność: metalurgia (walcownictwo, kuźnictwo)

Urodził się 5 lutego 1916 roku w Posłowicach. Zmarł 4 grudnia 2002 roku i został pochowany na cmentarzu w Jędrzejowie. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach i AGH, dr (AGH) 1964, dr hab. 1972, prof. 1979.

Od 1956 pracował w AGH najpierw jako starszy asystent, następnie adiunkt od 1964 roku, docent od 1973, profesor nadzw. od 1979 roku. Kierownik wielu kursów Studium Podyplomowego 1975-1985 oraz Studium Doktoranckiego 1985-1987.

Członek Międzynarodowej Konferencji "Plastyczna Przeróbka Metali" AGH Kraków (sekr. 1982); Ośrodek Szkolenia Kadr w Chorzowie, Zespół ds. programów nauczania przedmiotów specjalistycznych w szkołach średnich zawodowych (przew. 1979-1992). Członek Szarych Szeregów, następnie w AK (1940-1945; społeczny instruktor pracy w Związku Zawodowym Hutników "Biprohut" w Zabrzu i Gliwicach (1946-1956, członej Komisji Rewizyjnej ZNP w AGH (1957-); prezes Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych w AGH (1996-).

Działalność naukowo-badawcza: przygotowanie wykładów z zakresu urządzeń i technologii walcowania, kucia i tłoczenia; teoretyczne określanie zależności między dopuszczalnym gniotem a wytrzymałością narzędzi i elementów urządzeń; udział w opracowaniu podręczników obejmujących teorię i technologię plastycznej przeróbki metali.

Autor 25 publikacji, autor i współautor podręczników i książek, autor 77 prac badawczych dla przemysłu, 5 patentów, 15 ekspertyz. Promotor 3 prac doktorskich.

Źródło:

  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M-R. Warszawa 2000. S. 223
  • BIP AGH 2003 nr 113. s. 10