Ludwik August Szostak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 40: Linia 40:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, dziesięciokrotnie Rektora AGH: dyplom starszego górniczego Dyrektora Generalnego I, II, III stopnia oraz Złota Odznaka „Zasłużony dla Górnictwa”, „Zasłużony dla Polskiej Geologii”; Medal KEN, Krzyż Oficerski OOP.
| awards = Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, dziesięciokrotnie Rektora AGH: dyplom starszego górniczego Dyrektora Generalnego I, II, III stopnia oraz Złota Odznaka „Zasłużony dla Górnictwa”, „Zasłużony dla Polskiej Geologii”; Medal KEN, Krzyż Oficerski OOP
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  

Wersja z 12:35, 23 lip 2014

Ludwik August Szostak
Ludwik Szostak.jpg
Nazwisko Szostak
Imię / imiona Ludwik
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 1923
Data śmierci 2004
Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska; eksploatacja otworowa, eksploatacja złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, głębokie i naftowe opóbowanie skał zbiornikowych, wiertnictwo
Pełnione funkcje Zastępca dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego w latach 1967–1969, Kierownik Zakładu Wierceń Głębokich i Naftowych
Wydział Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu


Odznaczenia i nagrody Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, dziesięciokrotnie Rektora AGH: dyplom starszego górniczego Dyrektora Generalnego I, II, III stopnia oraz Złota Odznaka „Zasłużony dla Górnictwa”, „Zasłużony dla Polskiej Geologii”; Medal KEN, Krzyż Oficerski OOP

Prof. zw. dr hab. inż. Ludwik August Szostak (1923–2004)

Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska; eksploatacja otworowa, eksploatacja złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, głębokie i naftowe opóbowanie skał zbiornikowych, wiertnictwo

Urodził się 1 sierpnia 1923 roku w Przemyślu. Zmarł 20 grudnia 2004 roku. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent Wydziału Górniczego Akademii Górniczo-Hutniczej 1955, doktor nauk technicznych 1962, docent 1964, profesor nadzwyczjany 1974, profesor zwyczajny 1983.

Przebieg pracy zawodowej na AGH: adiunkt Wydziału Górniczego 1962–1964, docent Wydziału Górniczego 1964–1967, docent Wydziału Wiertniczo-Naftowego (obecnie Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu) 1967, zastępca dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego 1967–1969, kierownik Zakładu Wierceń Głębokich i Naftowych 1969, profesor nadzwyczajny 1974–1983, profesor zwyczajny 1983.

Członek Państwowej Rady Górnictwa przy URM 1965–1975, Polskiego Komitetu Współpracy ze Światowymi Kongresami Naftowymi, Polskiego Komitetu Gospodarki Energetycznej NOT (przewodniczący Sekcji Naftowo-Gazowej, członek Prezydium 1969–1978); członek rad naukowych Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie, Ośrodka Badań Techniki Geologicznej w Warszawie, Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN, Polskiego Komitetu Gospodarki Energetycznej NOT. Redaktor działowy czasopisma „Technika Poszukiwań Geologicznych Geosynoptyka i Geotermia” 1964–2000.

Badania: badanie i opracowanie projektów szybkościowej metody obrotowej wiercenia otworów naftowych dla Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa oraz wiercenia otworów mrożeniowych dla Kopalń Węgla Kamiennego szybu Mszana, Knurów i Wilchwy dla Legnicko-Głogowskiego Zagłębia Miedziowego oraz dla Lubelskiego Zagłębia Węglowego kopalni Bogdanka; badanie i realizacja szybkościowych metod wiercenia otworów kartujących w rejonie Mogilno dla PGNiG w Warszawie; badania z zakresu dowiercania i opróbowania głębokich otworów naftowych próbnikami złota; prace naukowo-badawcze o charakterze stosowanym oraz kierownictwo ponad trzydziestu tematów dla przedsiębiorstw i instytucji naukowych 1975–1990.

Działalność pozanaukowa: przewodniczący Komisji Postępu Technicznego w Stowarzyszeniu Naukowo-Technicznym Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego 1960–1990; członek Związku Kombatantów RPiB Więźniów Politycznych (Koło przy AGH), przewodniczący Komisji Rewizyjnej 1994–2001.

Autor 125 prac oryginalnych, 14 książek i podręczników. Autor 15 patentów i świadectw udoskonalenia technicznego, około 70 ekspertyz. Promotor 21 prac doktorskich.

Źródło:

  • Dziennik Polski 2004 nr 299 (22 XII 2004). s. 15 [nekrologi]
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 357–358, portr.
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 996
  • Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie — jubileusz XXXV-lecia, 1967–2002. Kraków 2002. S. 21