Ludomir Sleńdziński
| Ludomir Sleńdziński | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||||||
| Nazwisko | Sleńdziński | ||||||||||||
| Imię / imiona | Ludomir
| ||||||||||||
| Data urodzenia | 29 października 1889 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Wilno | ||||||||||||
| Data śmierci | 25 listopada 1980 | ||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | malarstwo, rzeźbiarstwo | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor AGH (1949-1954) | ||||||||||||
| Wydział | Wydziały Politechniczne
| ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. Ludomir Sleńdziński (1889-1980) biogram będzie uzupełniony
Dyscyplina/specjalności: malarstwo, rzeźbiarstwo
Nota biograficzna
Urodził się 29 października 1889 roku w Wilnie. Zmarł 26 listopada 1980 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
W 1910 roku rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Ukończył je z wyróżnieniem w 1916 roku za kompozycję "Idylla".
Był nauczycielem rysunku w szkole polskiej w Humaniu oraz w Gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Wilnie.
Został powołany w 1925 roku na stanowisko profesora w Katedrze Malarstwa Monumentalnego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Wileńskiego. Pełnił tam funkcje prodziekana (1929-1932) i dziekana (1932-1939) Wydziału.
W 1928 roku otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, a w 1938 - profesora zwyczajnego malarstwa dekoracyjnego.
Opuściwszy Wilno w 1945 roku, przyjechał do Krakowa, gdzie objął Katedrę Rysunku i Rzeźby na Wydziale Architektury (Wydział Politechniczny).
Został mianowany na profesora zwyczajnego rysunku odręcznego w 1948 roku. W 1953 roku uzyskał stopień doktora nauk o sztuce.
W latach 1920-1939 prezesował Wileńskiemu Towarzystwu Artystów Plastyków, którego był jednym z organizatorów. Był także członkiem warszawskiego stowarzyszenia "Rytm" od 1923 roku i wiceprezesem Krakowskiego Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych od 1951 roku.
Podróżował po Krymie. Odbył wiele podróży studyjnych w roku 1924 (Paryż, Rzym, Orvieto, Ferrara, Florencja, Wenecja, Wiedeń)oraz w latach 1927-1928 (Hiszpania, Anglia, Grecja, Egipt, Syria, Liban, Palestyna, Turcja).
Odznaczenia i nagrody
Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta, Krzyż Komandorski łotewskiego Orderu Trzech Gwiazd, Order Sztandaru Pracy I kl. ///////////////////// trzymał szereg nagród i odznaczeń, m.in. złoty medal w Paryżu na międzynarodowej wystawie "Sztuka i Technika" za obraz "Portret matki", a także Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1929)[2], Złoty Krzyż Zasługi (1950)[3], Order Sztandaru Pracy II klasy[4].