Leopold Wiktor Szefer: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1881 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1970 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 16:55, 8 sty 2014
| Leopold Wiktor Szefer | |
|---|---|
| Nazwisko | Szefer |
| Imię / imiona | Leopold |
| Tytuły / stanowiska | Mgr inż. |
| Data urodzenia | 1881 |
| Data śmierci | 1970 |
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo, hutnictwo
|
Mgr inż. Leopold Wiktor Szefer (1881–1970)
Specjalność: górnictwo, hutnictwo
Urodził się 7 sierpnia 1881 roku w Głuszkowie (powiat Horodenka) w Galicji. Zmarł 1 marca 1970 roku w Warszawie. W latach 1900–1905 studiował na Akademii Górniczej w Leoben (Austria), uzyskując dyplom inżyniera górniczego i hutniczego.
Członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie oraz Komitetu Budowy jej gmachu.
W latach 1905–1907 był asystentem na Politechnice Lwowskiej, a później 1907–1914 dyrektorem polskiej szkoły górniczej w Dąbrowie koło Karwiny. Uczestniczył w zjazdach polskich górników w 1906 i 1910 roku. Redagował kalendarz górniczy „Szczęść Boże!” 1911–1914. W latach 1914–1919 był inżynierem ruchu w kopalniach węgla „Bettina” i ”Eleonora” na Zaolziu. Brał udział w akcji plebistytowej na Górnym Śląsku. Był naczelnikiem Okręgowego Urzędu Górniczego w Katowicach 1922–1924, potem do 1927 roku wiceprezesem Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, a następnie do 1931 roku kierował delegaturą Górnośląskiego Związku Przemysłowców Górniczo-Hutniczych w Warszawie. W latach 1931–1939 był generalnym dyrektorem spółki akcyjnej „Lignoza” w Katowicach. Od 1945 do 1953 roku był naczelnym dyrektorem Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Wybuchowych i Mas Plastycznych w Katowicach.
Źródło:
- Górnictwo wczoraj i dziś. X jubileuszowa konferencja, Mysłowice, maj 2008. Katowice [2008]. S. 153, portr.
- Materiały Informacyjne 1969 nr 5. s. 104–107