Leon Winogradow: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „=== Odznaczenia i nagrody ===” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”)
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Leon
|given-name=Leon
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
|image=
|birth_date=15 kwietnia 1899
|birth_date=15 kwietnia 1899
|birth_place=Warszawa
|birth_place=Warszawa
Linia 79: Linia 78:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. s. 162–163
====Książki====
 
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. Kraków 1999, s. 42-43
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989 s. 162–163
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969) 


{{DEFAULTSORT:Winogradow, Leon }}
{{DEFAULTSORT:Winogradow, Leon }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 09:55, 24 cze 2016

Leon Winogradow
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko Winogradow
Imię / imiona Leon
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 15 kwietnia 1899
Miejsce urodzenia Warszawa
Data śmierci 4 października 1976
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych
Pełnione funkcje Kierownik Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi


Prof. zw. dr inż. Leon Winogradow (1899–1976)

Specjalność: technologia ceramiki szlachetnej, szkła i materiałów ściernych

Nota biograficzna

Urodził się 15 kwietnia 1899 r. w Warszawie, zmarł 4 października 1976 r. w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie i Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.

W 1925 r. uzyskał doktorat. W 1955 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 r. — zwyczajnym.

W latach 1923-25 był asystentem w Instytucie Chemii Nieorganicznej Politechniki Gdańskiej.

W latach 1925–27 przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w wyższym kursie ceramiki. Po powrocie do Polski pracował w zakładach ceramicznych m.in. Fabryce Fajansu i Porcelany w Nowym Dworze Mazowieckim, pełniąc funkcje dyrektora technicznego. W l. 1947-50 pełnił funkcję doradcy, a następnie dyrektora branży Ceramiki Szlachetnej w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mineralnego w Warszawie, zaś po jego reorganizacji w l. 1950-51 był doradcą technicznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Ceramicznego i Szklarskiego. W l. 1951-58 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Technologii Krzemianów w Warszawie, przekształconym następnie w Instytut Przemysłu Szkła i Ceramiki.

W 1952 roku został wykładowcą, a w 1953 r. zastępcą profesora i kierownikiem Katedry i Zakładu Technologii i Produkcji Fajansu i Porcelany na Wydziale Ceramicznym AGH.

Był ekspertem Departamentu Pomocy Technicznej ONZ, autorem lub współautorem wielu patentów. Prowadził prace badawcze z zakresu przemysłowej ceramiki szlachetnej, materiałów budowlanych i ściernych. Współautor pracy "Polska Porcelana".

Członek wielu towarzystw naukowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, odznaki honorowe.

Bibliografia

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. Kraków 1999, s. 42-43
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989 s. 162–163
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 628 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)