Leon Syroczyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 54: Linia 54:
== Życiorys ==
== Życiorys ==


Urodził się w Sitkowcach (pow. lipowiecki) na Ukrainie w 1844 r. Zmarł 16 maja 1925 we Lwowie. Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.  Studiował medycynę w Kijowie. W 1869 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego Ecolede Mines w Liege (Belgia). Brał udział w Powstaniu Styczniowym.  
Urodził się w Sitkowcach (pow. lipowiecki) na Ukrainie w 1844 r. Zmarł 16 maja 1925 we Lwowie. Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.   
 
Studiował medycynę w Kijowie. Po wybuchu powstania styczniowego przerwał studia i włączył się do walk. W 1865 r. został wydalony do Austrii, następnie wyemigrował do Belgii, gdzie podjął studia górnicze. W 1869 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego Ecolede Mines w Liege (Belgia). W latach 1869-1871 pracował jako inżynier w belgijskich kopalniach rud żelaznych i nieżelaznych. Od 1871 r. był inspektorem kolejowym w Holandii.  


Od 1915 roku profesor i rektor Politechniki Lwowskiej, prezes Rady Zjazdów i Zrzeszeń Techników, aktywny członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie.
Od 1915 roku profesor i rektor Politechniki Lwowskiej, prezes Rady Zjazdów i Zrzeszeń Techników, aktywny członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie.
W 1923 r. otrzymał doktorat honoris causa Akademii Górniczej za zasługi położone dla dobra techniki i kraju.


== Odznaczenia i nagrody ==
== Odznaczenia i nagrody ==

Wersja z 11:50, 6 mar 2015

Leon Syroczyński
Leon Syroczynski.jpg
Nazwisko Syroczyński
Imię / imiona Leon
Tytuły / stanowiska Prof. inż.
Data urodzenia 1844
Miejsce urodzenia Sitkowce
Data śmierci 16 maja 1925
Miejsce śmierci Lwów
Dyscyplina/specjalności górnictwo
Pełnione funkcje członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1923
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi położone dla dobra techniki i kraju
Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP

Prof. inż. Leon Syroczyński (1844–1925)

Specjalność: górnictwo

Życiorys

Urodził się w Sitkowcach (pow. lipowiecki) na Ukrainie w 1844 r. Zmarł 16 maja 1925 we Lwowie. Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.

Studiował medycynę w Kijowie. Po wybuchu powstania styczniowego przerwał studia i włączył się do walk. W 1865 r. został wydalony do Austrii, następnie wyemigrował do Belgii, gdzie podjął studia górnicze. W 1869 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego Ecolede Mines w Liege (Belgia). W latach 1869-1871 pracował jako inżynier w belgijskich kopalniach rud żelaznych i nieżelaznych. Od 1871 r. był inspektorem kolejowym w Holandii.

Od 1915 roku profesor i rektor Politechniki Lwowskiej, prezes Rady Zjazdów i Zrzeszeń Techników, aktywny członek Komitetu Organizacyjnego Akademii Górniczej w Krakowie.

W 1923 r. otrzymał doktorat honoris causa Akademii Górniczej za zasługi położone dla dobra techniki i kraju.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Korony Rumuńskiej (za zasługi w kopalnictwie naftowym), belgijski Order Leopolda, Krzyż Kawalerski OOP

Bibliografia

Źródło:

  • Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
  • Polski Słownik Biograficzny T. 46/2 z. 189: Swolkień Bolesław — Syska Józef. Warszawa — Kraków, 2009. S. 297–299