Kazimierz Mamro: Różnice pomiędzy wersjami

Kazimierz Mamro
Nazwisko	Mamro
Imię / imiona	Kazimierz
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	5 lutego 1929
Miejsce urodzenia	Dziewin ;
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, metalurgia żelaza
Pełnione funkcje	Prorektor ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem (1972–1978)
Wydział	Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Wersja z 12:41, 26 sty 2018

Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Mamro (1929–)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, metalurgia żelaza

Nota biograficzna

Urodził się 5 lutego 1929 roku w Dziewinie koło Bochni.

Studia: Akademia Górniczo-Hutnicza; doktorat (1960), habilitacja (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1977).

W AGH asystent i adiunkt w latach 1954–65, docent w latach 1965–71, profesor od 1971 r. Kierownik Zakładu Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH w latach 1968–1999., prodziekan Wydziału Metalurgicznego w latach 1967–1969, v-ce dyrektor Instytutu Metalurgii w latach 1962–1972, prorektor AGH ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem w latach 1972–1978. Od września 1999 roku na emeryturze.

Doradca wielu hut: „Jedność”, „Baildon”, „Łabędy”; członek Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach, członek Krakowskiej Rady Nauki i Techniki, Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Technicznego.

Badania: teoria procesów metalurgii ekstrakcyjnej stopów żelaza, metalurgia pozapiecowej stali, modelowanie i wspomaganie komputerowe technologii metalurgicznej.

Autor ponad 200 publikacji krajowych i zagranicznych, w tym 13 książek (6 podręczników i monografii). Autor i współautor 21 patentów oraz 5 zgłoszeń patentowych, z których 13 zostało wdrożonych w polskich hutach. Promotor kilkunastu prac doktorskich, w tym pięciu z zagranicy (Indie, Wenezuela, Egipt, Węgry, Bułgaria).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Francuskiej Legii Honorowej, nagrody resortowe, „Honorowy Medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów (SPWiR) im. Tadeusza Sendzimira”.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/mamro-kazimierz-02749

Źródła do biogramu

Książki

Ciągłe odlewanie stali : II międzynarodowa konferencja : seminarium szkoleniowe : Technologia, modelowanie, wady powierzchniowe i wewnętrzne wlewków : Krynica, 16–18 czerwca 2004 : materiały konferencyjne. Kraków 2004, s. 13–19, [foto]
Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. [Zespół red. Lidia Becela]. Warszawa 1984, s. 588
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. [Zespół red. Lidia Becela]. Warszawa 1989, s. 795
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Warszawa 1993, s. 434
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 220, [foto]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M-R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 76, [foto]
Złota Księga Nauki Polskiej 1999. Red. Krzysztof Pikoń, Agnieszka Sokołowska. Gliwice 1999, s. 208-209

@@ Linia 19: / Linia 19: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 5 lutego 1929 roku w Dziewinie koło Bochni. Studia: Akademia Górniczo-Hutnicza; doktorat (1960), habilitacja (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1977).
+Urodził się 5 lutego 1929 roku w Dziewinie koło Bochni.
+Studia: Akademia Górniczo-Hutnicza; doktorat (1960), habilitacja (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1977).
 W AGH asystent i adiunkt w latach 1954–65, docent w latach 1965–71, profesor od 1971 r. Kierownik Zakładu Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH w latach 1968–1999., prodziekan Wydziału Metalurgicznego w latach 1967–1969, v-ce dyrektor Instytutu Metalurgii w latach 1962–1972, prorektor AGH ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem w latach 1972–1978. Od września 1999 roku na emeryturze.