Kazimierz Mamro: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Kazimierz Mamro | image = mamrok.jpg | family-name = Mamro | given-name = Kazimierz | additional-name = | honorific-prefix = Prof...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1929
| birth_date = 1929–
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date =  
| death_date =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Francuskiej Legii Honorowej, nagrody resortowe, "Honorowy Medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonallizatorów (SPWiR) im. Tadeusza Sendzimira".
| awards = Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Francuskiej Legii Honorowej, nagrody resortowe, „Honorowy Medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonallizatorów (SPWiR) im. Tadeusza Sendzimira”.
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Kazimierz Mamro''' (1929-)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Kazimierz Mamro''' (1929–)


Specjalność: metalurgia (metalurgia żelaza)
Specjalność: metalurgia (metalurgia żelaza)


Urodził się 5 lutego 1929 roku w Dziewinie koło Bochni. Studia: Akademia Górniczo-Hutnicza; doktorat (1960), habilitacja (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1977).
Urodził się 5 lutego 1929 roku w Dziewinie koło Bochni. Studia: Akademia Górniczo-Hutnicza; doktorat (1960), habilitacja (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1977).


W AGH asystent i adiunkt w l. 1954-65, docent w l. 1965-71, profesor od 1971 r. Kierownik Zakładu Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH w latach 1968-1999., prodziekan Wydziału Metalurgicznego w l. 1967-1969, v-ce dyrektor Instytutu Metalurgii w l. 1962-1972, prorektor AGH ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem w l. 1972-1978. Od września 1999 roku na emeryturze.
W AGH asystent i adiunkt w latach 1954–65, docent w latach 1965–71, profesor od 1971 r. Kierownik Zakładu Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH w latach 1968–1999., prodziekan Wydziału Metalurgicznego w latach 1967–1969, v-ce dyrektor Instytutu Metalurgii w latach 1962–1972, prorektor AGH ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem w latach 1972–1978. Od września 1999 roku na emeryturze.


Doradca wielu hut: "Jedność", "Baildon", "Łabędy"; członek Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach, członek Krakowskiej Rady Nauki i Techniki, Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Technicznego.
Doradca wielu hut: „Jedność”, „Baildon”, „Łabędy”; członek Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach, członek Krakowskiej Rady Nauki i Techniki, Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Technicznego.


Badania: teoria procesów metalurgii ekstrakcyjnej stopów żelaza, metalurgia pozapiecowej stali, modelowanie i wspomaganie komputerowe technologii metalurgicznej.
Badania: teoria procesów metalurgii ekstrakcyjnej stopów żelaza, metalurgia pozapiecowej stali, modelowanie i wspomaganie komputerowe technologii metalurgicznej.


Autor ponad 200 publikacji krajowych i zagranicznych, w tym 13 książek (6 podręczników i monografii). Autor i współautor 21 patentów oraz 5 zgłoszeń patentowych, z których 13 zostało wdrożonych w polskich hutach. Promotor kilkunastu prac doktorskich, w tym pięciu z zagranicy (Indie, Wenezuela, Egipt, Węgry, Bułgaria).
Autor ponad 200 publikacji krajowych i zagranicznych, w tym 13 książek (6 podręczników i monografii). Autor i współautor 21 patentów oraz 5 zgłoszeń patentowych, z których 13 zostało wdrożonych w polskich hutach. Promotor kilkunastu prac doktorskich, w tym pięciu z zagranicy (Indie, Wenezuela, Egipt, Węgry, Bułgaria).


Źródło:
Źródło:
* Kto jest kim w Polsce. s. 434
* Kto jest kim w Polsce. s. 434
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M - R. Warszawa 2000. S. 76, portr.  
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 76, portr.
* Ciągłe odlewanie stali. II międzynarodowa konferencja. seminarium szkoleniowe: Technologia, modelowanie, wady powierzchniowe i wewnętrzne wlewków : Krynica, 16–18 czerwca 2004 : materiały konferencyjne. Kraków 2004. S. 13-16
* Ciągłe odlewanie stali. II międzynarodowa konferencja. seminarium szkoleniowe: Technologia, modelowanie, wady powierzchniowe i wewnętrzne wlewków : Krynica, 16–18 czerwca 2004 : materiały konferencyjne. Kraków 2004. S. 13–16




{{DEFAULTSORT:Mamro, Kazimierz }}
{{DEFAULTSORT:Mamro, Kazimierz }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 17:19, 16 gru 2013

Kazimierz Mamro
Nazwisko Mamro
Imię / imiona Kazimierz
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 1929–


Dyscyplina/specjalności metalurgia (metalurgia żelaza)



Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Francuskiej Legii Honorowej, nagrody resortowe, „Honorowy Medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonallizatorów (SPWiR) im. Tadeusza Sendzimira”.
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metalurgiczny19671969
ProrektorAGH19721975
ProrektorAGH19751978

Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Mamro (1929–)

Specjalność: metalurgia (metalurgia żelaza)

Urodził się 5 lutego 1929 roku w Dziewinie koło Bochni. Studia: Akademia Górniczo-Hutnicza; doktorat (1960), habilitacja (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1977).

W AGH asystent i adiunkt w latach 1954–65, docent w latach 1965–71, profesor od 1971 r. Kierownik Zakładu Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH w latach 1968–1999., prodziekan Wydziału Metalurgicznego w latach 1967–1969, v-ce dyrektor Instytutu Metalurgii w latach 1962–1972, prorektor AGH ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem w latach 1972–1978. Od września 1999 roku na emeryturze.

Doradca wielu hut: „Jedność”, „Baildon”, „Łabędy”; członek Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach, członek Krakowskiej Rady Nauki i Techniki, Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Technicznego.

Badania: teoria procesów metalurgii ekstrakcyjnej stopów żelaza, metalurgia pozapiecowej stali, modelowanie i wspomaganie komputerowe technologii metalurgicznej.

Autor ponad 200 publikacji krajowych i zagranicznych, w tym 13 książek (6 podręczników i monografii). Autor i współautor 21 patentów oraz 5 zgłoszeń patentowych, z których 13 zostało wdrożonych w polskich hutach. Promotor kilkunastu prac doktorskich, w tym pięciu z zagranicy (Indie, Wenezuela, Egipt, Węgry, Bułgaria).

Źródło:

  • Kto jest kim w Polsce. s. 434
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 76, portr.
  • Ciągłe odlewanie stali. II międzynarodowa konferencja. seminarium szkoleniowe: Technologia, modelowanie, wady powierzchniowe i wewnętrzne wlewków : Krynica, 16–18 czerwca 2004 : materiały konferencyjne. Kraków 2004. S. 13–16