Karol Wiesław Adwentowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1883
| birth_date = 1883–1957
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1957
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Doc. dr '''Karol Adwentowski''' (1883-1957)
Doc. dr '''Karol Adwentowski''' (1883–1957)


Specjalność: chemia
Specjalność: chemia


Urodził się w Tarnopolu, zmarł w Krakowie. Ukończył studia na UJ na Wydz. Filozoficznym w Sekcji Chemicznej (1905). Już podczas studiów prof. K. Olszewski zaangażował go na swojego asystenta w I Zakładzie Chemicznym. W 1910 r. doktor filozofii w zakresie chemii. Po I wojnie organizował Szkołę Realną w Tarnobrzegu, był inspektorem szkolnym okręgu iłżeckiego, po 1919 r. został radcą ministerialnym w Ministerstwie WRiOP, w 1923 r. został mianowany dyrektorem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie, w 1935 r. przeszedł na emeryturę.  
Urodził się w Tarnopolu, zmarł w Krakowie. Ukończył studia na UJ na Wydz. Filozoficznym w Sekcji Chemicznej (1905). Już podczas studiów prof. K. Olszewski zaangażował go na swojego asystenta w I Zakładzie Chemicznym. W 1910 r. doktor filozofii w zakresie chemii. Po I wojnie organizował Szkołę Realną w Tarnobrzegu, był inspektorem szkolnym okręgu iłżeckiego, po 1919 r. został radcą ministerialnym w Ministerstwie WRiOP, w 1923 r. został mianowany dyrektorem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie, w 1935 r. przeszedł na emeryturę.


Po II wojnie został powołany (dzięki prof. Staronce) do pracy w AGH w 1947 r. Początkowo adiunkt do 1951 r., następnie zast. prof., a w l. 1955-57 docent. Zajmował się stroną administracyjną katedry. Organizował pracownię niskich temperatur, udało mu się uruchomić instalację do skraplania powietrza niezbędnego do prac w uczelni, pozwoliło to zwłaszcza na rozpoczęcie prac związanych z poszukiwaniem źródeł helu. Opracował również metody analizy gazowej, badając gazy odlotowe. Planował także próby nad wydzieleniem helu przez dyfuzję i na drodze przenikania przez masy plastyczne.  
Po II wojnie został powołany (dzięki prof. Staronce) do pracy w AGH w 1947 r. Początkowo adiunkt do 1951 r., następnie zast. prof., a w latach 1955–57 docent. Zajmował się stroną administracyjną katedry. Organizował pracownię niskich temperatur, udało mu się uruchomić instalację do skraplania powietrza niezbędnego do prac w uczelni, pozwoliło to zwłaszcza na rozpoczęcie prac związanych z poszukiwaniem źródeł helu. Opracował również metody analizy gazowej, badając gazy odlotowe. Planował także próby nad wydzieleniem helu przez dyfuzję i na drodze przenikania przez masy plastyczne.


Autor pracy opublikowanej w "Przemyśle Chemicznym": "Poszukiwanie źródeł gazów szlachetnych".
Autor pracy opublikowanej w ”Przemyśle Chemicznym”: „Poszukiwanie źródeł gazów szlachetnych”.


Źródło:
Źródło:
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). s. 7-9
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 7–9




{{DEFAULTSORT:Adwentowski, Karol }}
{{DEFAULTSORT:Adwentowski, Karol }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 17:20, 16 gru 2013

Karol Wiesław Adwentowski
Nazwisko Adwentowski
Imię / imiona Karol
Tytuły / stanowiska Doc. dr
Data urodzenia 1883–1957


Dyscyplina/specjalności chemia




Doc. dr Karol Adwentowski (1883–1957)

Specjalność: chemia

Urodził się w Tarnopolu, zmarł w Krakowie. Ukończył studia na UJ na Wydz. Filozoficznym w Sekcji Chemicznej (1905). Już podczas studiów prof. K. Olszewski zaangażował go na swojego asystenta w I Zakładzie Chemicznym. W 1910 r. doktor filozofii w zakresie chemii. Po I wojnie organizował Szkołę Realną w Tarnobrzegu, był inspektorem szkolnym okręgu iłżeckiego, po 1919 r. został radcą ministerialnym w Ministerstwie WRiOP, w 1923 r. został mianowany dyrektorem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wolsztynie, w 1935 r. przeszedł na emeryturę.

Po II wojnie został powołany (dzięki prof. Staronce) do pracy w AGH w 1947 r. Początkowo adiunkt do 1951 r., następnie zast. prof., a w latach 1955–57 docent. Zajmował się stroną administracyjną katedry. Organizował pracownię niskich temperatur, udało mu się uruchomić instalację do skraplania powietrza niezbędnego do prac w uczelni, pozwoliło to zwłaszcza na rozpoczęcie prac związanych z poszukiwaniem źródeł helu. Opracował również metody analizy gazowej, badając gazy odlotowe. Planował także próby nad wydzieleniem helu przez dyfuzję i na drodze przenikania przez masy plastyczne.

Autor pracy opublikowanej w ”Przemyśle Chemicznym”: „Poszukiwanie źródeł gazów szlachetnych”.

Źródło:

  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 7–9