Karol Stanisław Przybyłowicz

Karol Stanisław Przybyłowicz
Plik:Przybylowiczks.jpg
Nazwisko	Przybyłowicz
Imię / imiona	Karol
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż
Data urodzenia	1930 ;
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, metaloznawstwo, inżynieria materiałowa ; ;
Odznaczenia i nagrody	Ministra (1970, 1974, 1977, 1980, 1982, 1985); Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 40-lecia PRL, odznaka "Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej", Złota Odznaka "Za pracę społeczną dla m. Krakowa"

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Prof. zw. dr hab. inż Karol Stanisław Przybyłowicz (1930-)

Specjalność: metalurgia, metaloznawstwo, inżynieria materiałowa

Urodził się 9 czerwca 1930 roku w Gliniku Mariampolskim. Ukończył studia na Wydziale Metalurgicznym AGH (1956), doktorat (1963), habilitacja (1970), profesor nadzwyczajny (1977), profesor zwyczajny (1985).

Przebieg pracy zawodowej: Huta Stalowa Wola: technolog (1949-1951); AGH, Katedra Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej: zastępca asystenta (1954-1955), asystent (1955-1957), starszy asystent (1957-1963), adiunkt (1963-1968), docent (1968-1977), profesor nadzwyczajny (1977-1985), profesor zwyczajny (1985-), organizator i kierownik Zakładu Analiz Strukturalnych (1969-1991), kierownik Zakł. Bad. IM przy Hucie Warszawa 1987-1989, kierownik Studium Doktoranckiego (1973-1990); Politechnika Świętokrzyska w Kielcach: profesor zwyczajny 1992-.

Staże: Columbia University, Nowy Jork (1966-1967); MISiS, Moskwa (1971); Politechnika Tuła (1982); Bergakademie Freiberg.

Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Komisji Nauki o Materiałach PAN, Zesp. Inż Powierzchni KBM PAN, Intern. Diffusion Research Ass., Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego i rzeczoznawca. Członek Rady Konsult.-Progr. "Przeglądu Technicznego". Organizator Ogólnopolskiego Seminarium Młodych Metalowców (1973-1992).

Badania: dyfuzja po granicach ziarn w bikryształach aluminium z granicami nachylenia i skręcenia (opracowanie oryginalnej metalograficznej metody ujawniania frontu dyfuzji); wpływ wielkości atomu na dyfuzję granicami małego kąta (ujawnienie możliwości niskotemeperaturowego zrównania frontu dyfuzji); badanie anizotropii dyfuzyjności granic ziarn i wpływu na dyfuzję nierównowagowego stanu struktury granic; prace z zakresu dyfuzji boru w stal; wykrycie tworzenia się wtrąceń ferrytu krzemowego w warstwach; udowodnienie dyfuzji atomów boru przez warstwę borków ich granicami; ujawnienie anizotropii twardości borków; opracowanie oryginalnych powłok antyrefleksyjnych.

Opublikował ok. 200 prac z zakresu metaloznawstwa, teorii dyfuzji, obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej zamieszczonych w czasopismach polskich i zagranicznych. Autor lub współautor podręczników, kilku patentów i zgłoszenia patentowego. Promotor kilku prac doktorskich.

Źródło:

Kto jest kim w Polsce. S. 582-583
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M - R. Warszawa 2000. S. 593-594, portr.