Karol Stanisław Przybyłowicz

Karol Stanisław Przybyłowicz
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Przybyłowicz
Imię / imiona	Karol Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż
Data urodzenia	9 czerwca 1930
Miejsce urodzenia	Glinik Mariampolski
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, metaloznawstwo, inżynieria materiałowa
Wydział	Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. zw. dr hab. inż Karol Stanisław Przybyłowicz (1930–)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, metaloznawstwo, inżynieria materiałowa

Nota biograficzna

Urodził się 9 czerwca 1930 roku w Gliniku Mariampolskim. Ukończył studia na Wydziale Metalurgicznym AGH (1956), doktorat (1963), habilitacja (1970), profesor nadzwyczajny (1977), profesor zwyczajny (1985).

W latach 1949-1951 pracował w Hucie Stalowa Wola na stanowisku technologa.

Studiował w AGH w latach 1951-1956. Doktorat obronił w 1963 roku (AGH), habilitacja w 1970 roku (AGH). Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1977 roku, a profesora zwyczajnego w 1985 roku.

Pracę w AGH rozpoczął w 1954 roku jako zastępca asystenta na Wydziale Metalurgicznym [Wydział Metalurgiczny|Wydziale Metalurgicznym] w Katedrze Metalografii i Obróbki Cieplnej w Zakładzie Rentgenografii Metali. Następnie zatrudniony jako: asystent (1955–1957), starszy asystent (1957–1963), adiunkt (1963–1968), docent (1968–1977), profesor nadzwyczajny (1977–1985), profesor zwyczajny (1985–2006). Był organizatorem i kierownikiem Zakładu Analiz Strukturalnych AGH(1969–1991), kierownikiem Zakładu Badawczego AGH przy Hucie Warszawa (1987–1989), kierownikiem Studium Doktoranckiego na Wydziale Metalurgicznym AGH (1973–1991).

Od 1992 roku pracował w Politechnice Świętokrzyskiej w Kielcach na stanowisku profesora zwyczajnego. W latach 1995-2005 był kierownikiem Katedry Metaloznawstwa i Technologii Materiałowych na Wydziale Mechatroniki i Budowy Maszyn Politechniki Świętokrzyskiej. W 2006 roku przeszedł na emeryturę.

Staże naukowe: Columbia University, Nowy Jork (1966–1967); MISiS, Moskwa (1971); Politechnika Tuła (1982); Bergakademie Freiberg.

Prowadził badania nad: dyfuzją po granicach ziarn w bikryształach aluminium z granicami nachylenia i skręcenia (opracowanie oryginalnej metalograficznej metody ujawniania frontu dyfuzji); wpływem wielkości atomu na dyfuzję granicami małego kąta (ujawnienie możliwości niskotemeperaturowego zrównania frontu dyfuzji); anizotropią dyfuzyjności granic ziarn i wpływu na dyfuzję nierównowagowego stanu struktury granic. Wykrył tworzenia się wtrąceń ferrytu krzemowego w warstwach. Udowodnił dyfuzję atomów boru przez warstwę borków ich granicami. Ujawnił anizotropię twardości borków oraz opracował oryginalne powłoki antyrefleksyjne.

Organizator Ogólnopolskich Seminariów Młodych Metaloznawców (1973-1991), Szkół Letnich Inżynierii Powierzchni (1993, 2001, 2005), Szkoły Letniej Dyfuzji w Ciałach Stałych (1985, wspólnie z prof. S. Mrowcem).

Członek: Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Komisji Nauki o Materiałach PAN, Zespołu Inżynierów Powierzchni Komitetu budowy Maszyn, International Diffusion Research Association, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, Rady Konsultacyjno-Programowej "Przeglądu Technicznego" (1988-1994), Naczelnej Organizacji Technicznej, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, Polskiego Towarzystwa Metaloznawczego, Związku Nauczycielstwa Polskiego, Stowarzyszenia Wychowanków AGH.

Autor ponad 200 publikacji oraz 21 książek z zakresu metaloznawstwa, teorii dyfuzji, obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej oraz 8 patentów. Promotor 10 doktoratów, recenzent kilkudziesięciu prac doktorskich i habilitacyjnych. Napisał pierwszą na świecie monografię o borowaniu: "Teoria i praktyka borowania stali".

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi (1969), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978), Medal 40-lecia Polski Ludowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej (2001), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2005), Srebrna i Złota Odznaka - za pracę społeczną dla miasta Krakowa, odznaka za zasługi dla Ziemi Krakowskiej, statuetka Politechniki Świętokrzyskiej, Dyplom Uznania Rektora AGH za wyróżniającą działalność dydaktyczno-wychowawczą, Medal Politechniki Szczecińskiej, Odznaka honorowa - Zasłużony dla Stowarzyszenia Wychowanków AGH, wielokrotne nagrody i dyplomy Rektorów AGH i Politechniki Świętokrzyskiej, nagrody resortowe (1970, 1974, 1977, 1980, 1982, 1985)

Źródło:

• Kto jest kim w Polsce. S. 582–583
• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 593–594, portr.

biogram będzie uzupełniony

stan na dzień 08.05.2018