Jurgen Michael Honig: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
| dhc_year = 2009
| dhc_year = 2009
| dhc_reason = za unikatowe w skali światowej osiagnięcia w zakresie otrzymywania oraz badania własności fizycznych i chemicznych nowych materiałów o najwyższej czystości, a także za rozwinięcie szerokiej i bardzo owocnej współpracy z krakowskim środowiskiem naukowym
| dhc_reason = za unikatowe w skali światowej osiagnięcia w zakresie otrzymywania oraz badania własności fizycznych i chemicznych nowych materiałów o najwyższej czystości, a także za rozwinięcie szerokiej i bardzo owocnej współpracy z krakowskim środowiskiem naukowym
}}
}}
Prof. '''Jurgen Michael Honig''' (1924-)
Prof. '''Jurgen Michael Honig''' (1924-)
Linia 52: Linia 52:
Specjalność: fizyka; chemia; inżynieria materiałowa
Specjalność: fizyka; chemia; inżynieria materiałowa


Urodził się 29 września 1924 roku w Getyndze w Niemczech. Od 1946 roku jest obywatelem Stanów Zjednoczonych. Studiował na Uniwersytecie stanu Minnesota. Staż podoktorski odbył na Uniwersytecie Princeton (New Jersey). Całe życie zawodowe prof. Honiga jest związane z Uniwersytetem Purdue (West Lafayette, Indiana), poza okresem 1959-67, kiedy prowadził zespół naukowy w laboratorium Lincolna w MIT (Cambridge, MA).
Urodził się 29 września 1924 roku w Getyndze w Niemczech. Od 1946 roku jest obywatelem Stanów Zjednoczonych. Studiował na Uniwersytecie stanu Minnesota. Staż podoktorski odbył na Uniwersytecie Princeton (New Jersey). Całe życie zawodowe prof. Honiga jest związane z Uniwersytetem Purdue (West Lafayette, Indiana), poza okresem 1959–1967, kiedy prowadził zespół naukowy w laboratorium Lincolna w MIT (Cambridge, MA).


W swojej karierze pełnił szereg funkcji administracyjnych, m.in. był redaktorem czasopisma "Journal of Solid State Chemistry" w latach 1982-99 oraz Dyrektorem Centrum Inżynierii Materiałowej na Uniwersytecie Purdue w latach 1968-82. Z tego względu posiadał swoje laboratorium zarówno w Katedrze Chemii jak i Fizyki na tym uniwersytecie.
W swojej karierze pełnił szereg funkcji administracyjnych, m.in. był redaktorem czasopisma „Journal of Solid State Chemistry” w latach 1982–1999 oraz Dyrektorem Centrum Inżynierii Materiałowej na Uniwersytecie Purdue w latach 1968–1982. Z tego względu posiadał swoje laboratorium zarówno w Katedrze Chemii jak i Fizyki na tym uniwersytecie.


Najważniejsze osiagnięcia naukowe: 1) Zbudowanie unikalnego na skalę światową laboratorium hodowli monokryształów szerokiej klasy materiałów tlenkowych takich jak NiO, La2NiO4, LaSrNiO3, V2O3 (czystego i domieszkowanego tytanem i chromem), Fe3O4, a także siarczków i selenków, np. kryształów mieszanych NiS2-xSex. Kryształy z tego laboratorium są badane w wielu laboratoriach światowych, m.in. w Polsce. 2) Zbadanie magnetyzmu tych układów, a przede wszystkim przejść fazowych typu izolator - metal lub półprzewodnik - półprzewodnik typu Verweya. Zespół prof. Honiga odkrył szereg nowych własności dla tych przejść np. pojawienie się metaliczności w wysokich temperaturach dla V2O3, zmiana natury przejścia fazowego Verweya z pierwszego do drugiego rodzaju dla domieszkowanego magnetytu itp. 3) Konstrukcja teorii tych przejść fazowych w postaci statystycznej teorii termodynamicznej. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że prof. Honig był w stanie łączyć badania technologiczne (hodowla monokryształów) z badaniem ich własności fizycznych i teoretycznym opisem otrzymanych wyników. W związku z tym, w jego laboratorium pracowali chemicy, fizycy i inżynierowie materiałowi.
Najważniejsze osiagnięcia naukowe: 1) Zbudowanie unikalnego na skalę światową laboratorium hodowli monokryształów szerokiej klasy materiałów tlenkowych takich jak NiO, La2NiO4, LaSrNiO3, V2O3 (czystego i domieszkowanego tytanem i chromem), Fe3O4, a także siarczków i selenków, np. kryształów mieszanych NiS2-xSex. Kryształy z tego laboratorium są badane w wielu laboratoriach światowych, m.in. w Polsce. 2) Zbadanie magnetyzmu tych układów, a przede wszystkim przejść fazowych typu izolator metal lub półprzewodnik półprzewodnik typu Verweya. Zespół prof. Honiga odkrył szereg nowych własności dla tych przejść np. pojawienie się metaliczności w wysokich temperaturach dla V2O3, zmiana natury przejścia fazowego Verweya z pierwszego do drugiego rodzaju dla domieszkowanego magnetytu itp. 3) Konstrukcja teorii tych przejść fazowych w postaci statystycznej teorii termodynamicznej. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że prof. Honig był w stanie łączyć badania technologiczne (hodowla monokryształów) z badaniem ich własności fizycznych i teoretycznym opisem otrzymanych wyników. W związku z tym, w jego laboratorium pracowali chemicy, fizycy i inżynierowie materiałowi.


Współpracował z polskimi fizykami i wraz z nimi opublikował około 50 prac, większość w ogólnoświatowych czasopismach naukowych. W jego laboratorium przebywali na wieloletnich stażach profesorowie: Zbigniew Kąkol, Andrzej Kozłowski i Józef Spałek. Jego rola w rozwoju kadry naukowej AGH wydaje się być nie do przecenienia.
Współpracował z polskimi fizykami i wraz z nimi opublikował około 50 prac, większość w ogólnoświatowych czasopismach naukowych. W jego laboratorium przebywali na wieloletnich stażach profesorowie: Zbigniew Kąkol, Andrzej Kozłowski i Józef Spałek. Jego rola w rozwoju kadry naukowej AGH wydaje się być nie do przecenienia.


Brał udział w wielu konferencjach naukowych organizowanych w Polsce i opublikował szereg prac w Acta Physica Polonica. Wygłaszał też dwukrotnie cykl wykładów w Krakowie na temat termodynamiki procesów nieodwracalnych.
Brał udział w wielu konferencjach naukowych organizowanych w Polsce i opublikował szereg prac w Acta Physica Polonica. Wygłaszał też dwukrotnie cykl wykładów w Krakowie na temat termodynamiki procesów nieodwracalnych.


Autor ponad 400 publikacji, w tym dwóch monografii. Jedna z nich to "Thermodynamics: Principles Characterizing Physical and Chemical Processes" (Accademic Press, Boston) ma już 3. wydanie. Wygłosił także ponad 100 referatów zaproszonych, plenarnych i innych na konferencjach międzynarodowych. Obecnie, w wieku 85 lat przygotowuje kolejną monografię naukową.
Autor ponad 400 publikacji, w tym dwóch monografii. Jedna z nich to „Thermodynamics: Principles Characterizing Physical and Chemical Processes” (Accademic Press, Boston) ma już 3. wydanie. Wygłosił także ponad 100 referatów zaproszonych, plenarnych i innych na konferencjach międzynarodowych. Obecnie, w wieku 85 lat przygotowuje kolejną monografię naukową.


Źródło:
Źródło:
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Jurgenowi Michaelowi Honigowi]
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Jurgenowi Michaelowi Honigowi]
* Uchwała nr 124/2009 Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa AGH prof. Jurgenowi M. Honigowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r. s. 36
* Uchwała nr 124/2009 Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa AGH prof. Jurgenowi M. Honigowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r. s. 36
* Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2010 nr 30/31. s. 17, portr.
* Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2010 nr 30/31. s. 17, portr.




{{DEFAULTSORT:Honig, Jurgen Michael}}
{{DEFAULTSORT:Honig, Jurgen Michael}}
[[Category:Doktorzy honoris causa]]
[[Category:Doktorzy honoris causa]]

Wersja z 12:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. Jurgen Michael Honig (1924-)

Specjalność: fizyka; chemia; inżynieria materiałowa

Urodził się 29 września 1924 roku w Getyndze w Niemczech. Od 1946 roku jest obywatelem Stanów Zjednoczonych. Studiował na Uniwersytecie stanu Minnesota. Staż podoktorski odbył na Uniwersytecie Princeton (New Jersey). Całe życie zawodowe prof. Honiga jest związane z Uniwersytetem Purdue (West Lafayette, Indiana), poza okresem 1959–1967, kiedy prowadził zespół naukowy w laboratorium Lincolna w MIT (Cambridge, MA).

W swojej karierze pełnił szereg funkcji administracyjnych, m.in. był redaktorem czasopisma „Journal of Solid State Chemistry” w latach 1982–1999 oraz Dyrektorem Centrum Inżynierii Materiałowej na Uniwersytecie Purdue w latach 1968–1982. Z tego względu posiadał swoje laboratorium zarówno w Katedrze Chemii jak i Fizyki na tym uniwersytecie.

Najważniejsze osiagnięcia naukowe: 1) Zbudowanie unikalnego na skalę światową laboratorium hodowli monokryształów szerokiej klasy materiałów tlenkowych takich jak NiO, La2NiO4, LaSrNiO3, V2O3 (czystego i domieszkowanego tytanem i chromem), Fe3O4, a także siarczków i selenków, np. kryształów mieszanych NiS2-xSex. Kryształy z tego laboratorium są badane w wielu laboratoriach światowych, m.in. w Polsce. 2) Zbadanie magnetyzmu tych układów, a przede wszystkim przejść fazowych typu izolator — metal lub półprzewodnik — półprzewodnik typu Verweya. Zespół prof. Honiga odkrył szereg nowych własności dla tych przejść np. pojawienie się metaliczności w wysokich temperaturach dla V2O3, zmiana natury przejścia fazowego Verweya z pierwszego do drugiego rodzaju dla domieszkowanego magnetytu itp. 3) Konstrukcja teorii tych przejść fazowych w postaci statystycznej teorii termodynamicznej. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że prof. Honig był w stanie łączyć badania technologiczne (hodowla monokryształów) z badaniem ich własności fizycznych i teoretycznym opisem otrzymanych wyników. W związku z tym, w jego laboratorium pracowali chemicy, fizycy i inżynierowie materiałowi.

Współpracował z polskimi fizykami i wraz z nimi opublikował około 50 prac, większość w ogólnoświatowych czasopismach naukowych. W jego laboratorium przebywali na wieloletnich stażach profesorowie: Zbigniew Kąkol, Andrzej Kozłowski i Józef Spałek. Jego rola w rozwoju kadry naukowej AGH wydaje się być nie do przecenienia.

Brał udział w wielu konferencjach naukowych organizowanych w Polsce i opublikował szereg prac w Acta Physica Polonica. Wygłaszał też dwukrotnie cykl wykładów w Krakowie na temat termodynamiki procesów nieodwracalnych.

Autor ponad 400 publikacji, w tym dwóch monografii. Jedna z nich to „Thermodynamics: Principles Characterizing Physical and Chemical Processes” (Accademic Press, Boston) ma już 3. wydanie. Wygłosił także ponad 100 referatów zaproszonych, plenarnych i innych na konferencjach międzynarodowych. Obecnie, w wieku 85 lat przygotowuje kolejną monografię naukową.

Źródło:

  • [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Jurgenowi Michaelowi Honigowi]
  • Uchwała nr 124/2009 Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r., w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa AGH prof. Jurgenowi M. Honigowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 23 września 2009 r. s. 36
  • Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2010 nr 30/31. s. 17, portr.