Juliusz Stachurski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 4: Linia 4:
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Juliusz_Stachurski.jpg
|image=Juliusz_Stachurski.jpg
|birth_date=1929
|birth_date=7 lutego 1929
|birth_place=Kosocice
|birth_place=Kosocice
|death_date=10 lipca 1981
|death_date=10 lipca 1981
|death_place=Kraków
|fields=górnictwo, transport górniczy, eksploatacja lin stalowych
|fields=górnictwo, transport górniczy, eksploatacja lin stalowych
|function=Kierownik Środowiskowego Laboratorium Badania Lin Stalowych i Urządzeń Transportu Linowego Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1973–1981)
|function=Kierownik Środowiskowego Laboratorium Badania Lin Stalowych i Urządzeń Transportu Linowego Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1973–1981)
|faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
|faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
|awards=Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi
|name=Juliusz Stachurski
|name=Juliusz Stachurski
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=12316
|image_size=12316
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Juliusz Stachurski''' (1929–1981)
Prof. dr hab. inż. '''Juliusz Stachurski''' (1929–1981)


Specjalność: górnictwo, transport górniczy, eksploatacja lin stalowych
Dyscyplina/specjalności: górnictwo, transport górniczy, eksploatacja lin stalowych


== Nota biograficzna ==


== Życiorys ==
Urodził się 7 lutego 1929 roku w Kosocicach koło Krakowa. Zmarł 10 lipca 1981 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu w Wieliczce.


Studiował na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej, gdzie uzyskał w 1952 roku dyplom inżyniera mechanizacji górnictwa, a w roku 1954 dyplom magistra inżyniera mechanika górniczego.


Urodził się 1929 roku w Kosocicach koło Krakowa. Zmarł 10 lipca 1981 roku. Studiował na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej, gdzie uzyskał w 1952 roku dyplom inżyniera mechanizacji górnictwa, a w roku 1954 dyplom magistra inżyniera mechanika górniczego.
Pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął w 1953 roku w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych w Zakładzie Urządzeń Szybowych, a następnie w Instytucie Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki na [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]], przechodząc przez kolejne stanowiska od asystenta do profesora nadzwyczajnego. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1960 roku, a doktora habilitowanego w 1967 roku. Tytuł naukowy oraz stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1977 roku. Prowadził Studia Podyplomowe z zakresu transportu górniczego oraz był inicjatorem i kierownikiem — w latach 1976–1981 — studiów podyplomowych z zakresu eksploatacji lin stalowych. Zorganizował również Środowiskowe Laboratorium Badania Lin Stalowych i Urządzeń Transportu Linowego na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]], którym kierował w latach 1973–1981.
 
Pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął w 1953 roku w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych w Zakładzie Urządzeń Szybowych na [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]], a następnie w Instytucie Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki, przechodząc przez kolejne stanowiska od asystenta do profesora nadzwyczajnego. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1960 roku, a doktora habilitowanego w 1967 roku. Tytuł naukowy oraz stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1977 roku. Prowadził Studia Podyplomowe z zakresu transportu górniczego oraz był inicjatorem i kierownikiem — w latach 1976–1981 — studiów podyplomowych z zakresu eksploatacji lin stalowych. Zorganizował również Środowiskowe Laboratorium Badania Lin Stalowych i Urządzeń Transportu Linowego na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]], którym kierował w latach 1973–1981.


Prowadził badania jakości lin i drutów, badania magnetyczne lin (łącznie z opracowaniem nowych głowic i rejestratorów), badania wytrzymałościowe i zmęczeniowe lin i drutów, badania naprężeń w drutach lin, badania wpływu warunków eksploatacyjnych na trwałość lin, badania rzeczywistych obciążeń w linach. Projektował nowe wyciągi szybowe o bardzo wysokich parametrach technicznych dla kopalń rud miedzi i rud polimetalicznych „Krzemianka”, koleje linowe, wyciągi narciarskie itd.
Prowadził badania jakości lin i drutów, badania magnetyczne lin (łącznie z opracowaniem nowych głowic i rejestratorów), badania wytrzymałościowe i zmęczeniowe lin i drutów, badania naprężeń w drutach lin, badania wpływu warunków eksploatacyjnych na trwałość lin, badania rzeczywistych obciążeń w linach. Projektował nowe wyciągi szybowe o bardzo wysokich parametrach technicznych dla kopalń rud miedzi i rud polimetalicznych „Krzemianka”, koleje linowe, wyciągi narciarskie itd.
Był członkiem Sekcji Mechanizacji Górnictwa Komitetu Górnictwa PAN oraz członkiem kilku rad naukowych kilku jednostek naukowo-badawczych związanych z górnictwem. Wspólpracował z Międzynarodową Organizacją Transportu Linowego OITAF i z Międzynarodową Organizacją Badań Zmęczeniowych Lin OIPEEC.


Autor lub współautor około 140 prac naukowych, kilkuset prac naukowo-badawczych, opinii, ekspertyz, projektów wykonanych dla przemysłu oraz 20 patentów, które w większości znalazły zastosowanie w przemyśle. Promotor 4 prac doktorskich i 150 prac magisterskich.
Autor lub współautor około 140 prac naukowych, kilkuset prac naukowo-badawczych, opinii, ekspertyz, projektów wykonanych dla przemysłu oraz 20 patentów, które w większości znalazły zastosowanie w przemyśle. Promotor 4 prac doktorskich i 150 prac magisterskich.


Był członkiem Sekcji Mechanizacji Górnictwa Komitetu Górnictwa PAN oraz członkiem kilku rad naukowych kilku jednostek naukowo-badawczych związanych z górnictwem. Wspólpracował z Międzynarodową Organizacją Transportu Linowego OITAF i z Międzynarodową Organizacją Badań Zmęczeniowych Lin OIPEEC.


== Odznaczenia i nagrody ==
==== Odznaczenia i nagrody ====
 
 
[[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagrody Komitetu Nauki i Techniki, Ministra Górnictwa, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki i inne.
 


[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagrody Komitetu Nauki i Techniki, Ministra Górnictwa, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki i inne




Źródło:
* Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 237–238, portr.


== Źródła do biogramu  ==
====Książki====
* Gawroński W.: Słownik biograficzny Wieliczan. Wieliczka 2008, s. 166-167, [foto]
* Hansel. J.: Badania magnetyczne lin stalowych : 60 lat rozwoju metody w AGH. Kraków 2006, s. 75-76, [foto] (Zeszyty Naukowo-Techniczne Katedry Transportu Liniowego ; nr 35)
* Hansel J.: Wspomnienie o Profesorze Juliuszu Stachurskim w dwudziestą''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2001, nr 91/92, s. 15, [foto]
* Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 237-238, [foto]


{{DEFAULTSORT:Stachurski, Juliusz }}
{{DEFAULTSORT:Stachurski, Juliusz }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 12:03, 22 lis 2018

Juliusz Stachurski
Juliusz Stachurski.jpg
Nazwisko Stachurski
Imię / imiona Juliusz
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 7 lutego 1929
Miejsce urodzenia Kosocice
Data śmierci 10 lipca 1981
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności górnictwo, transport górniczy, eksploatacja lin stalowych
Pełnione funkcje Kierownik Środowiskowego Laboratorium Badania Lin Stalowych i Urządzeń Transportu Linowego Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1973–1981)
Wydział Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Juliusz Stachurski (1929–1981)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo, transport górniczy, eksploatacja lin stalowych

Nota biograficzna

Urodził się 7 lutego 1929 roku w Kosocicach koło Krakowa. Zmarł 10 lipca 1981 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu w Wieliczce.

Studiował na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej, gdzie uzyskał w 1952 roku dyplom inżyniera mechanizacji górnictwa, a w roku 1954 dyplom magistra inżyniera mechanika górniczego.

Pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął w 1953 roku w Katedrze Maszyn i Urządzeń Górniczych w Zakładzie Urządzeń Szybowych, a następnie w Instytucie Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa, przechodząc przez kolejne stanowiska od asystenta do profesora nadzwyczajnego. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1960 roku, a doktora habilitowanego w 1967 roku. Tytuł naukowy oraz stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1977 roku. Prowadził Studia Podyplomowe z zakresu transportu górniczego oraz był inicjatorem i kierownikiem — w latach 1976–1981 — studiów podyplomowych z zakresu eksploatacji lin stalowych. Zorganizował również Środowiskowe Laboratorium Badania Lin Stalowych i Urządzeń Transportu Linowego na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych, którym kierował w latach 1973–1981.

Prowadził badania jakości lin i drutów, badania magnetyczne lin (łącznie z opracowaniem nowych głowic i rejestratorów), badania wytrzymałościowe i zmęczeniowe lin i drutów, badania naprężeń w drutach lin, badania wpływu warunków eksploatacyjnych na trwałość lin, badania rzeczywistych obciążeń w linach. Projektował nowe wyciągi szybowe o bardzo wysokich parametrach technicznych dla kopalń rud miedzi i rud polimetalicznych „Krzemianka”, koleje linowe, wyciągi narciarskie itd.

Autor lub współautor około 140 prac naukowych, kilkuset prac naukowo-badawczych, opinii, ekspertyz, projektów wykonanych dla przemysłu oraz 20 patentów, które w większości znalazły zastosowanie w przemyśle. Promotor 4 prac doktorskich i 150 prac magisterskich.

Był członkiem Sekcji Mechanizacji Górnictwa Komitetu Górnictwa PAN oraz członkiem kilku rad naukowych kilku jednostek naukowo-badawczych związanych z górnictwem. Wspólpracował z Międzynarodową Organizacją Transportu Linowego OITAF i z Międzynarodową Organizacją Badań Zmęczeniowych Lin OIPEEC.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagrody Komitetu Nauki i Techniki, Ministra Górnictwa, Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki i inne


Źródła do biogramu

Książki

  • Gawroński W.: Słownik biograficzny Wieliczan. Wieliczka 2008, s. 166-167, [foto]
  • Hansel. J.: Badania magnetyczne lin stalowych : 60 lat rozwoju metody w AGH. Kraków 2006, s. 75-76, [foto] (Zeszyty Naukowo-Techniczne Katedry Transportu Liniowego ; nr 35)
  • Hansel J.: Wspomnienie o Profesorze Juliuszu Stachurskim w dwudziestąBiuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 91/92, s. 15, [foto]
  • Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 237-238, [foto]
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Juliusz_Stachurski&oldid=42659”