Julian Bolesław Kamecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Julian Bolesław Kamecki | image = kamecki.jpg | family-name = Kamecki | given-name = Julian | additional-name = Bolesław | honor...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1909
| birth_date = 1909–1955
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1955
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności
| awards = Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr hab. '''Julian Bolesław Kamecki''' (1909-1955)
Prof. zw. dr hab. '''Julian Bolesław Kamecki''' (1909–1955)


Specjalność: elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją
Specjalność: elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją


Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ i fizyczne w AG. Dr filozofii UJ (1934), habilitacja, po której uzyskał "veniam legendi" z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ (1939). W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.
Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ i fizyczne w AG. Dr filozofii UJ (1934), habilitacja, po której uzyskał „veniam legendi” z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ (1939). W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.


Początkowo pracował jako asystent i st. asystent w UJ w Kat. Chemii Nieorganicznej. Od 1945 r. w AG jako docent Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii - objął wykłady chemii fizycznej na Wydziale Hutniczym, prof. zwyczajny od 1946 r., kierownik Kat. Chemii Fizycznej i Elektrochemii (1946-1955), równocześnie pracował w Politechnice Gdańskiej. Pełnił funkcję prodziekana Wydz. Hutniczego AGH, przewodniczącego Krakowskiego Oddziału i członka Zarządu Głównego Polskiego Tow. Chemicznego, czł. Komisji Korozyjnej PKN, brał udział w pracach I Kongresu Nauki Polskiej, współpracował z Instytutem Odlewnictwa, prowadził wykłady na Wydz. Hutniczym i Geologicznym AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.
Początkowo pracował jako asystent i st. asystent w UJ w Kat. Chemii Nieorganicznej. Od 1945 r. w AG jako docent Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii — objął wykłady chemii fizycznej na Wydziale Hutniczym, prof. zwyczajny od 1946 r., kierownik Kat. Chemii Fizycznej i Elektrochemii (1946–1955), równocześnie pracował w Politechnice Gdańskiej. Pełnił funkcję prodziekana Wydz. Hutniczego AGH, przewodniczącego Krakowskiego Oddziału i członka Zarządu Głównego Polskiego Tow. Chemicznego, czł. Komisji Korozyjnej PKN, brał udział w pracach I Kongresu Nauki Polskiej, współpracował z Instytutem Odlewnictwa, prowadził wykłady na Wydz. Hutniczym i Geologicznym AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.


Autor ok. 100 prac z zakresu kinetyki chemicznej, elektrochemii, termochemii, potencjometrii, konduktometrii, oraz dwóch patentów. W l. 1945-1955 zajmował się nauką o korozji metali, poświęcił zagadnieniu ochrony przed korozją kilka prac o fosforanowaniu i chromianowaniu cynku a także i stali.
Autor ok. 100 prac z zakresu kinetyki chemicznej, elektrochemii, termochemii, potencjometrii, konduktometrii, oraz dwóch patentów. W latach 1945–1955 zajmował się nauką o korozji metali, poświęcił zagadnieniu ochrony przed korozją kilka prac o fosforanowaniu i chromianowaniu cynku a także i stali.


Członek koresp. PAU, przew. Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
Członek koresp. PAU, przew. Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.


Źródło:
Źródło:
* Biogramy uczonych polskich. Cz. 3. Wrocław 1986. S. 151-153
* Biogramy uczonych polskich. Cz. 3. Wrocław 1986. S. 151–153
* Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. Warszawa 1995. S. 144-145
* Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. Warszawa 1995. S. 144–145
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Kraków 1965. S. 106-109
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 106–109
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 19. Warszawa 2008. S. 51-53
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 19. Warszawa 2008. S. 51–53




{{DEFAULTSORT:Kamecki, Julian Bolesław}}
{{DEFAULTSORT:Kamecki, Julian Bolesław}}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 17:20, 16 gru 2013

Julian Bolesław Kamecki
Nazwisko Kamecki
Imię / imiona Julian
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 1909–1955


Dyscyplina/specjalności elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją



Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Hutniczy19471948

Prof. zw. dr hab. Julian Bolesław Kamecki (1909–1955)

Specjalność: elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją

Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ i fizyczne w AG. Dr filozofii UJ (1934), habilitacja, po której uzyskał „veniam legendi” z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ (1939). W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.

Początkowo pracował jako asystent i st. asystent w UJ w Kat. Chemii Nieorganicznej. Od 1945 r. w AG jako docent Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii — objął wykłady chemii fizycznej na Wydziale Hutniczym, prof. zwyczajny od 1946 r., kierownik Kat. Chemii Fizycznej i Elektrochemii (1946–1955), równocześnie pracował w Politechnice Gdańskiej. Pełnił funkcję prodziekana Wydz. Hutniczego AGH, przewodniczącego Krakowskiego Oddziału i członka Zarządu Głównego Polskiego Tow. Chemicznego, czł. Komisji Korozyjnej PKN, brał udział w pracach I Kongresu Nauki Polskiej, współpracował z Instytutem Odlewnictwa, prowadził wykłady na Wydz. Hutniczym i Geologicznym AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.

Autor ok. 100 prac z zakresu kinetyki chemicznej, elektrochemii, termochemii, potencjometrii, konduktometrii, oraz dwóch patentów. W latach 1945–1955 zajmował się nauką o korozji metali, poświęcił zagadnieniu ochrony przed korozją kilka prac o fosforanowaniu i chromianowaniu cynku a także i stali.

Członek koresp. PAU, przew. Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

Źródło:

  • Biogramy uczonych polskich. Cz. 3. Wrocław 1986. S. 151–153
  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. Warszawa 1995. S. 144–145
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 106–109
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 19. Warszawa 2008. S. 51–53