Jerzy Marynowski: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Jerzy Marynowski
| image = marynow.jpg
| family-name = Marynowski
| given-name = Jerzy
| additional-name =
| honorific-prefix = Z...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1884–1960 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Srebrny | | awards = Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi (w okresie międzywojennym i po wojnie), Krzyż Kawalerski OOP, Medal X-lecia PRL. | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Z-ca Profesora mgr inż. '''Jerzy Marynowski''' ( | Z-ca Profesora mgr inż. '''Jerzy Marynowski''' (1884–1960) | ||
Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe | Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe | ||
Urodził się 1 października 1884 roku | Urodził się 1 października 1884 roku w Łagowie pow. Opatów, zmarł 11 czerwca 1960 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim. W 1903 r. ukończył Wyższą Szkołę Rzemieślniczą w Łodzi, a w 1910 Wydział Inżynieryjno-Budowlany Politechniki Kijowskiej. Do lutego 1919 roku pracował w Rosji. Początkowo był konstruktorem żelaznych mostów i żelbetowych konstrukcji, a w latach 1913–1919 wykonawcą robót mostowych, kolejowych i budowlanych. W 1919 roku wrócił do Polski. Był m.in kierownikiem budowy kanału „Wisła-Bug” oraz portu rzecznego w Żeraniu, naczelnikiem, a potem dyrektorem Oddziału Drogowego Dyrekcji Dróg Publicznych w Lublinie, dyrektorem zarządu wszystkich państwowych klinkierni, dyrektorem Wytwórni Materiałów Budowlanych w Krakowie, dyrektorem inwestycji w Centralnym Zarządzie Zjednoczenia Budownictwa w Warszawie. Był członkiem Krajowej Komisji Ekspertów do spraw modernizowania przemysłu. Pod koniec 1951 roku objął stanowisko Generalnego Projektanta Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w kombinacie Nowa Huta, gdzie opracował kompletną dokumentację oraz odpowiadał za budowę i uruchamianie zakładu. Był również głównym specjalistą do spraw ceramicznych w Biurze Studiów i Projektów Hutnictwa „Biprostal”. | ||
Prowadził również działalność dydaktyczną. | Prowadził również działalność dydaktyczną. W lutym 1953 rozpoczął wykłady w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Krakowie. W 1955 roku został zaangażowany na stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Ceramicznym AGH. Równocześnie powierzono mu kierownictwo Katedry i Zakładu Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki. Funkcję tę pełnił do 1958 roku. | ||
Głównymi kierunkami działalności naukowej | Głównymi kierunkami działalności naukowej i zawodowej J. Marynowskiego były: budownictwo przemysłowe, technologia ceramiki budowlanej, a szczególnie klinkieru drogowego, technika cieplna i budowa pieców ceramicznych w przemyśle ceramiki budowalnej. | ||
Autor lub współautor kilku podręczników | Autor lub współautor kilku podręczników z zakresu budownictwa mostów, klinkierów drogowych oraz wielu artykułów publikowanych w ”Materiałach Budowlanych” i ”Cemencie” z zakresu ceramiki budowlanej. Wydał również dwa skrypty: „Piece ceramiczne” i ”Technologia ceramiki budowlanej”. Promotor kilkudziesięciu magistrów inżynierów ceramiki. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Życiorysy profesorów | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 141–145 | ||
* Gazeta Wyborcza [dod] Gazeta Wyborcza Kraków 2005 | * Gazeta Wyborcza [dod] Gazeta Wyborcza Kraków 2005 nr 140. s. 12 | ||
* Kto jest kim | * Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 44–46 | ||
{{DEFAULTSORT:Marynowski, Jerzy }} | {{DEFAULTSORT:Marynowski, Jerzy }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 17:20, 16 gru 2013
| Jerzy Marynowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Marynowski |
| Imię / imiona | Jerzy |
| Tytuły / stanowiska | Z-ca Profesora mgr inż. |
| Data urodzenia | 1884–1960
|
| Dyscyplina/specjalności | budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe
|
| Odznaczenia i nagrody | Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi (w okresie międzywojennym i po wojnie), Krzyż Kawalerski OOP, Medal X-lecia PRL. |
Z-ca Profesora mgr inż. Jerzy Marynowski (1884–1960)
Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe
Urodził się 1 października 1884 roku w Łagowie pow. Opatów, zmarł 11 czerwca 1960 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim. W 1903 r. ukończył Wyższą Szkołę Rzemieślniczą w Łodzi, a w 1910 Wydział Inżynieryjno-Budowlany Politechniki Kijowskiej. Do lutego 1919 roku pracował w Rosji. Początkowo był konstruktorem żelaznych mostów i żelbetowych konstrukcji, a w latach 1913–1919 wykonawcą robót mostowych, kolejowych i budowlanych. W 1919 roku wrócił do Polski. Był m.in kierownikiem budowy kanału „Wisła-Bug” oraz portu rzecznego w Żeraniu, naczelnikiem, a potem dyrektorem Oddziału Drogowego Dyrekcji Dróg Publicznych w Lublinie, dyrektorem zarządu wszystkich państwowych klinkierni, dyrektorem Wytwórni Materiałów Budowlanych w Krakowie, dyrektorem inwestycji w Centralnym Zarządzie Zjednoczenia Budownictwa w Warszawie. Był członkiem Krajowej Komisji Ekspertów do spraw modernizowania przemysłu. Pod koniec 1951 roku objął stanowisko Generalnego Projektanta Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w kombinacie Nowa Huta, gdzie opracował kompletną dokumentację oraz odpowiadał za budowę i uruchamianie zakładu. Był również głównym specjalistą do spraw ceramicznych w Biurze Studiów i Projektów Hutnictwa „Biprostal”.
Prowadził również działalność dydaktyczną. W lutym 1953 rozpoczął wykłady w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Krakowie. W 1955 roku został zaangażowany na stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Ceramicznym AGH. Równocześnie powierzono mu kierownictwo Katedry i Zakładu Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki. Funkcję tę pełnił do 1958 roku.
Głównymi kierunkami działalności naukowej i zawodowej J. Marynowskiego były: budownictwo przemysłowe, technologia ceramiki budowlanej, a szczególnie klinkieru drogowego, technika cieplna i budowa pieców ceramicznych w przemyśle ceramiki budowalnej.
Autor lub współautor kilku podręczników z zakresu budownictwa mostów, klinkierów drogowych oraz wielu artykułów publikowanych w ”Materiałach Budowlanych” i ”Cemencie” z zakresu ceramiki budowlanej. Wydał również dwa skrypty: „Piece ceramiczne” i ”Technologia ceramiki budowlanej”. Promotor kilkudziesięciu magistrów inżynierów ceramiki.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 141–145
- Gazeta Wyborcza [dod] Gazeta Wyborcza Kraków 2005 nr 140. s. 12
- Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 44–46