Jerzy Marynowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe | | fields = budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe | ||
| function = Kierownik Katedry Ceramiki Czerwonej i Kamionki w latach 1955–1958 | | function = Kierownik Katedry Ceramiki Czerwonej i Kamionki w latach 1955–1958 | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 16:20, 22 sty 2014
| Jerzy Marynowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Marynowski |
| Imię / imiona | Jerzy |
| Tytuły / stanowiska | Z-ca Profesora mgr inż. |
| Data urodzenia | 1884 |
| Data śmierci | 1960 |
| Dyscyplina/specjalności | budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Ceramiki Czerwonej i Kamionki w latach 1955–1958 |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|
| Odznaczenia i nagrody | Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi (w okresie międzywojennym i po wojnie), Krzyż Kawalerski OOP, Medal X-lecia PRL. |
Z-ca Profesora mgr inż. Jerzy Marynowski (1884–1960)
Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe
Urodził się 1 października 1884 roku w Łagowie pow. Opatów, zmarł 11 czerwca 1960 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim. W 1903 r. ukończył Wyższą Szkołę Rzemieślniczą w Łodzi, a w 1910 Wydział Inżynieryjno-Budowlany Politechniki Kijowskiej. Do lutego 1919 roku pracował w Rosji. Początkowo był konstruktorem żelaznych mostów i żelbetowych konstrukcji, a w latach 1913–1919 wykonawcą robót mostowych, kolejowych i budowlanych. W 1919 roku wrócił do Polski. Był m.in kierownikiem budowy kanału „Wisła-Bug” oraz portu rzecznego w Żeraniu, naczelnikiem, a potem dyrektorem Oddziału Drogowego Dyrekcji Dróg Publicznych w Lublinie, dyrektorem zarządu wszystkich państwowych klinkierni, dyrektorem Wytwórni Materiałów Budowlanych w Krakowie, dyrektorem inwestycji w Centralnym Zarządzie Zjednoczenia Budownictwa w Warszawie. Był członkiem Krajowej Komisji Ekspertów do spraw modernizowania przemysłu. Pod koniec 1951 roku objął stanowisko Generalnego Projektanta Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w kombinacie Nowa Huta, gdzie opracował kompletną dokumentację oraz odpowiadał za budowę i uruchamianie zakładu. Był również głównym specjalistą do spraw ceramicznych w Biurze Studiów i Projektów Hutnictwa „Biprostal”.
Prowadził również działalność dydaktyczną. W lutym 1953 rozpoczął wykłady w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Krakowie. W 1955 roku został zaangażowany na stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Ceramicznym AGH. Równocześnie powierzono mu kierownictwo Katedry i Zakładu Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki. Funkcję tę pełnił do 1958 roku.
Głównymi kierunkami działalności naukowej i zawodowej J. Marynowskiego były: budownictwo przemysłowe, technologia ceramiki budowlanej, a szczególnie klinkieru drogowego, technika cieplna i budowa pieców ceramicznych w przemyśle ceramiki budowalnej.
Autor lub współautor kilku podręczników z zakresu budownictwa mostów, klinkierów drogowych oraz wielu artykułów publikowanych w „Materiałach Budowlanych” i „Cemencie” z zakresu ceramiki budowlanej. Wydał również dwa skrypty: „Piece ceramiczne” i „Technologia ceramiki budowlanej”. Promotor kilkudziesięciu magistrów inżynierów ceramiki.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 141–145
- Gazeta Wyborcza [dod] Gazeta Wyborcza Kraków 2005 nr 140. s. 12
- Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 44–46