Jerzy Marynowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
|family-name=Marynowski | |||
| family-name = Marynowski | |given-name=Jerzy | ||
| given-name = Jerzy | |honorific-prefix=Z-ca Profesora mgr inż. | ||
|image=Jerzy_Marynowski.jpg | |||
| honorific-prefix = Z-ca Profesora mgr inż. | |birth_date=1 października 1884 | ||
| | |birth_place=Łagów | ||
| | |death_date=11 czerwca 1960 | ||
| | |death_place=Kraków | ||
| | |fields=budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe | ||
| | |function=Kierownik Katedry Ceramiki Czerwonej i Kamionki (1955–1958) | ||
| | |faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | ||
| | |awards=Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi (w okresie międzywojennym i po wojnie), Krzyż Kawalerski OOP, Medal X-lecia PRL | ||
| | |name=Jerzy Marynowski | ||
| | |honorific-suffix= | ||
| | |native_name= | ||
| | |native_name_lang= | ||
| | |image_size=10720 | ||
| | |alt= | ||
| | |caption= | ||
| | |resting_place= | ||
| | |resting_place_coordinates= | ||
| | |other_names= | ||
| | |residence= | ||
| | |citizenship= | ||
| | |nationality= | ||
| workplaces = | |workplaces= | ||
| alma_mater = | |alma_mater= | ||
| thesis_title = | |thesis_title= | ||
| thesis_url = | |thesis_url= | ||
| thesis_year = | |thesis_year= | ||
| doctoral_advisor = | |doctoral_advisor= | ||
| academic_advisors = | |academic_advisors= | ||
| doctoral_students = | |doctoral_students= | ||
| notable_students = | |notable_students= | ||
| known_for = | |known_for= | ||
| varia = | |varia= | ||
| author_abbrev_bot = | |author_abbrev_bot= | ||
| author_abbrev_zoo = | |author_abbrev_zoo= | ||
| influences = | |influences= | ||
| influenced = | |influenced= | ||
|signature= | |||
| signature = | |signature_alt= | ||
| signature_alt = | |website= | ||
| website = | |footnotes= | ||
| footnotes = | |spouse= | ||
| spouse = | |children= | ||
| children = | |||
}} | }} | ||
Z-ca Profesora mgr inż. '''Jerzy Marynowski''' (1884–1960) | Z-ca Profesora mgr inż. '''Jerzy Marynowski''' (1884–1960) | ||
| Linia 52: | Linia 51: | ||
Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe | Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe | ||
Urodził się 1 października 1884 | == Życiorys == | ||
Urodził się 1 października 1884 r. w Łagowie powiat Opatów. Zmarł 11 czerwca 1960 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim. | |||
W 1903 r. ukończył Wyższą Szkołę Rzemieślniczą w Łodzi, a w 1910 r. Wydział Inżynieryjno-Budowlany Politechniki Kijowskiej, uzyskując dyplom inżyniera budownictwa. Do lutego 1919 r. pracował w Rosji, początkowo jako konstruktor żelaznych mostów i żelbetowych konstrukcji, a w latach 1913–1919 był wykonawcą robót mostowych, kolejowych i budowlanych. W okresie I wojny światowej był naczelnikiem robót inżynieryjno-drogowych przy ósmej armii rosyjskiej, a po rewolucji październikowej (1917 r.) został inspektorem drogowym w Kijowskim Okręgu Komunikacji. | |||
Po powrocie do Polski w 1919 r. podjął pracę w Ministerstwie Robót Publicznych, na stanowisku kierownika Budowy Wisła-Bug oraz portu rzecznego na Żeraniu pod Warszawą. Wskutek zaprzestania robót w 1920 r. po wybuchu wojny radziecko-polskiej, został mianowany kierownikiem odbudowy zniszczonych mostów na Bugu o łącznej długości 2100 m.W tym okresie prowadził także budowę drogi Hrubieszów - Uściług - Włodzimierz Wołyński. | |||
W 1924 r. został powołany na stanowisko naczelnika Oddziału Drogowego Dyrekcji Dróg Publicznych w Lublinie, a następnie (1926 r.) został dyrektorem owej Dyrekcji. | |||
W 1927 r. jako pracownik Państwowych Klinkierni Ministerstwa Komunikacji, odbył półroczną praktykę zagraniczną w fabrykach klinkieru drogowego w Holandii, Niemczech, Szwajcarii i Austrii. W wyniku zdobytego doświadczenia zaprojektował nowoczesna klinkiernię w Izbicy nad Wieprzem (powiat krasnostawski), a budowę przeprowadził w latach 1928-1930. Powołano go następnie na stanowisko dyrektora Zarządu wszystkich państwowych klinkierni rejonu lubelskiego (Izbicy, Zamościa, Bud, Białopola). Powierzono mu ponadto zaprojektowanie i budowę klinkierni w Grodkowie (powiat Będziński), w Ołtarzewie (województwo Warszawskie), w Rudach (powiat Toruński) i w Białołęce (powiat Szamotulski). W 1933 r.według jego projektu wybudowano klinkiernię w Bergamo (koło Mediolanu). Był także doradcą technicznym Zakładów Ceramicznych w Kawęczynie i dyrektorem technicznym zakładu Ołtarzew. | |||
zarządu wszystkich państwowych klinkierni, dyrektorem Wytwórni Materiałów Budowlanych w Krakowie, dyrektorem inwestycji w Centralnym Zarządzie Zjednoczenia Budownictwa w Warszawie. Był członkiem Krajowej Komisji Ekspertów do spraw modernizowania przemysłu. Pod koniec 1951 roku objął stanowisko Generalnego Projektanta Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w kombinacie Nowa Huta, gdzie opracował kompletną dokumentację oraz odpowiadał za budowę i uruchamianie zakładu. Był również głównym specjalistą do spraw ceramicznych w Biurze Studiów i Projektów Hutnictwa „Biprostal”. | |||
Prowadził również działalność dydaktyczną. W lutym 1953 rozpoczął wykłady w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Krakowie. W 1955 roku został zaangażowany na stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Ceramicznym AGH. Równocześnie powierzono mu kierownictwo Katedry i Zakładu Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki. Funkcję tę pełnił do 1958 roku. | Prowadził również działalność dydaktyczną. W lutym 1953 rozpoczął wykłady w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Krakowie. W 1955 roku został zaangażowany na stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Ceramicznym AGH. Równocześnie powierzono mu kierownictwo Katedry i Zakładu Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki. Funkcję tę pełnił do 1958 roku. | ||
Wersja z 13:27, 12 sie 2014
| Jerzy Marynowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Marynowski |
| Imię / imiona | Jerzy |
| Tytuły / stanowiska | Z-ca Profesora mgr inż. |
| Data urodzenia | 1 października 1884 |
| Miejsce urodzenia | Łagów |
| Data śmierci | 11 czerwca 1960 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Ceramiki Czerwonej i Kamionki (1955–1958) |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|
| Odznaczenia i nagrody | Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi (w okresie międzywojennym i po wojnie), Krzyż Kawalerski OOP, Medal X-lecia PRL |
Z-ca Profesora mgr inż. Jerzy Marynowski (1884–1960)
Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelazne, konstrukcje żelbetowe
Życiorys
Urodził się 1 października 1884 r. w Łagowie powiat Opatów. Zmarł 11 czerwca 1960 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
W 1903 r. ukończył Wyższą Szkołę Rzemieślniczą w Łodzi, a w 1910 r. Wydział Inżynieryjno-Budowlany Politechniki Kijowskiej, uzyskując dyplom inżyniera budownictwa. Do lutego 1919 r. pracował w Rosji, początkowo jako konstruktor żelaznych mostów i żelbetowych konstrukcji, a w latach 1913–1919 był wykonawcą robót mostowych, kolejowych i budowlanych. W okresie I wojny światowej był naczelnikiem robót inżynieryjno-drogowych przy ósmej armii rosyjskiej, a po rewolucji październikowej (1917 r.) został inspektorem drogowym w Kijowskim Okręgu Komunikacji. Po powrocie do Polski w 1919 r. podjął pracę w Ministerstwie Robót Publicznych, na stanowisku kierownika Budowy Wisła-Bug oraz portu rzecznego na Żeraniu pod Warszawą. Wskutek zaprzestania robót w 1920 r. po wybuchu wojny radziecko-polskiej, został mianowany kierownikiem odbudowy zniszczonych mostów na Bugu o łącznej długości 2100 m.W tym okresie prowadził także budowę drogi Hrubieszów - Uściług - Włodzimierz Wołyński. W 1924 r. został powołany na stanowisko naczelnika Oddziału Drogowego Dyrekcji Dróg Publicznych w Lublinie, a następnie (1926 r.) został dyrektorem owej Dyrekcji. W 1927 r. jako pracownik Państwowych Klinkierni Ministerstwa Komunikacji, odbył półroczną praktykę zagraniczną w fabrykach klinkieru drogowego w Holandii, Niemczech, Szwajcarii i Austrii. W wyniku zdobytego doświadczenia zaprojektował nowoczesna klinkiernię w Izbicy nad Wieprzem (powiat krasnostawski), a budowę przeprowadził w latach 1928-1930. Powołano go następnie na stanowisko dyrektora Zarządu wszystkich państwowych klinkierni rejonu lubelskiego (Izbicy, Zamościa, Bud, Białopola). Powierzono mu ponadto zaprojektowanie i budowę klinkierni w Grodkowie (powiat Będziński), w Ołtarzewie (województwo Warszawskie), w Rudach (powiat Toruński) i w Białołęce (powiat Szamotulski). W 1933 r.według jego projektu wybudowano klinkiernię w Bergamo (koło Mediolanu). Był także doradcą technicznym Zakładów Ceramicznych w Kawęczynie i dyrektorem technicznym zakładu Ołtarzew.
zarządu wszystkich państwowych klinkierni, dyrektorem Wytwórni Materiałów Budowlanych w Krakowie, dyrektorem inwestycji w Centralnym Zarządzie Zjednoczenia Budownictwa w Warszawie. Był członkiem Krajowej Komisji Ekspertów do spraw modernizowania przemysłu. Pod koniec 1951 roku objął stanowisko Generalnego Projektanta Zakładu Materiałów Ogniotrwałych w kombinacie Nowa Huta, gdzie opracował kompletną dokumentację oraz odpowiadał za budowę i uruchamianie zakładu. Był również głównym specjalistą do spraw ceramicznych w Biurze Studiów i Projektów Hutnictwa „Biprostal”.
Prowadził również działalność dydaktyczną. W lutym 1953 rozpoczął wykłady w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Krakowie. W 1955 roku został zaangażowany na stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Ceramicznym AGH. Równocześnie powierzono mu kierownictwo Katedry i Zakładu Technologii Ceramiki Czerwonej i Kamionki. Funkcję tę pełnił do 1958 roku.
Głównymi kierunkami działalności naukowej i zawodowej J. Marynowskiego były: budownictwo przemysłowe, technologia ceramiki budowlanej, a szczególnie klinkieru drogowego, technika cieplna i budowa pieców ceramicznych w przemyśle ceramiki budowalnej.
Autor lub współautor kilku podręczników z zakresu budownictwa mostów, klinkierów drogowych oraz wielu artykułów publikowanych w „Materiałach Budowlanych” i „Cemencie” z zakresu ceramiki budowlanej. Wydał również dwa skrypty: „Piece ceramiczne” i „Technologia ceramiki budowlanej”. Promotor kilkudziesięciu magistrów inżynierów ceramiki.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 141–145
- Gazeta Wyborcza [dod] Gazeta Wyborcza Kraków 2005 nr 140. s. 12
- Kto jest kim w ceramice. 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. Kraków 1999. S. 44–46