Jerzy Maria Wiktor Mischke

Jerzy Maria Wiktor Mischke
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Mischke
Imię / imiona	Jerzy Maria Wiktor
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	26 lutego 1933
Miejsce urodzenia	Kraków
Funkcje Gdzie od do Dyrektor Centrum Kształcenia Ustawicznego 1996 1997 Dyrektor Ośrodek Edukacji Niestacjonarnej 1997 2002

Prof. dr inż. Jerzy Maria Wiktor Mischke (1933-) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:

Nota biograficzna

...................

Urodził się 26 lutego 1933 roku w Krakowie.

Lata II wojny światowej spędził kolejno w Przemyślu, Brodach, Lwowie oraz Krośnie nad Wisłokiem. Maturę zdał w 1951 roku w I Gimnazjum i Liceum św. Anny im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej, który ukończył w 1956 roku. Od stycznia 1955 roku do kwietnia 1957 roku pracował na stanowisku zastępcy asystenta w Katedrze Mechaniki Technicznej Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH.

Pracując w AGH, w grudniu 1956 roku podjął pracę w Bazie Sprzętowo-Remontowej Krakowskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego jako technolog naprawy ciężkich maszyn budowlanych, a potem został tam głównym technologiem. Dwa lata później przeniosł się do Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Doświadczalnego Robotów Przemysłowych „Techna-Robot” na stanowisko konstruktora narzędzi do obróbki plastycznej i obróbki skrawaniem. Od września 1959 roku do grudnia 1963 roku pracował w Hucie im. Lenina (obecnie ArcelorMittal Poland) początkowo jako inspektor nadzoru montażu urządzeń Walcowni Kęsów, a od października 1959 roku jako kierownik działu nadzoru budowy i modernizacji wszystkich 7 walcowni Huty.

1 października 1963 roku wróciłem do AGH do Katedry Maszyn i Urządzeń Hutniczych, gdzie pracowałem kolejno jako asystent techniczny, starszy asystent (w 1969 r. uzyskując stopień naukowy doktora), adiunkt (w 1976 uzyskując stopień doktora habilitowanego), docent, a na koniec profesor AGH i kierownik Zakładu Urządzeń Obróbki Plastycznej i Przetwórstwa Metali. Nie jest też wykluczone, że do decyzji o powrocie przyczyniły się związki z AGH mojego Ojca górnika – naftowca, studenta Akademii Górniczej z lat 1918–1927, a po II wojnie aktywnego członka Stowarzyszenia Wychowanków, którego nazwisko figuruje na pamiątkowej tablicy w holu głównego budynku Akademii.

W 1969 r. jako nieprawomyślny obywatel PRL „zaliczyłem” 3 lata wojska. Odkomenderowany do Studium Wojskowego AGH służyłem jako instruktor strzelania z dział, jednocześnie pracując w macierzystej Katedrze.

W dobrym 1980 r. pół roku spędziłem jako „reserch fellow” w Sunderland Polytechnic w Wielkiej Brytanii. Po powrocie zapisałem się do Solidarności, brałem udział w grudniowym strajku, jako wiceprzewodniczący komitetu strajkowego. Po restauracji jawnej działalności związku w 1989 r. krótko pracowałem w Komisji Zakładowej, ale z powodu zaangażowania się go w wolnej już Polsce w działalność polityczną wystąpiłem z niego w 1990 r. Nie przerywając pracy w AGH, w latach 1992–1994 pracowałem jednocześnie jako wiceprezes firmy UNAR Sp. z o.o. zajmującej się produkcją przyrządów do przeróbki plastycznej na rynek niemiecki.

Jeśli mierzyć zawodową część mojego życia działalnością pisarską, można podsumować ją 17 patentami oraz 116 różnego rodzaju publikacjami, referatami, projektami i ekspertyzami. W 1996 r. założyłem Ośrodek Edukacji Niestacjonarnej AGH, stając się jego pierwszym dyrektorem do 2005 r., czyli momentu przejścia na emeryturę. Byłem też członkiem szeregu towarzystw polskich i zagranicznych, m.in. Komitetu Prezydium PAN „Polska w Zjednoczonej Europie”, European Association for International Education, członkiem-założycielem Stowarzyszenia e-Learningu Akademickiego. Z ramienia Komitetu Badań Naukowych jako przedstawiciel Polski brałem udział w working group „Strengthening the ERA in IST Domains” (EC, Digital Economy and Skills), negocjacjach udziału RP w unijnym programie „e-Content”, The Pan European Regional Ministerial Conference oraz European Ministerial Conference „Information Society Conecting Europe”.

Wykorzystaniu technologii w kształceniu akademickiemu oraz badaniu jego efektywności poświęcam moje ostatnie lata, blisko współpracując m.in. z moją żoną, Anną K. Stanisławską-Mischke, specjalistką ds. metodyki e-nauczania akademickiego oraz firmą Edukacja-Online.pl. Jako konsultant współpracowałem m.in. z Uniwersytetem Jagiellońskim, Uniwersytetem Warszawskim, Uniwersytetem Ekonomicznym w Krakowie, Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu, Uniwersytetem Łódzkim, Uniwersytetem Gdańskim, Politechniką Częstochowską i Poznańską, Wyższą Szkołą Humanistyczno-Ekonomiczną w Łodzi (obecnie Akademią Humanistyczno-Ekonomiczną), Wyższą Szkołą Gospodarki w Bydgoszczy, Wyższą Szkołą Biznesu w Dąbrowie Górniczej, Centralnym Ośrodkiem Szkolenia Służby Więziennej, Kuratorium Oświaty w Krakowie. Zainteresowanie kształceniem akademickim wspomaganym technologiami informatycznymi spowodowało piątą zmianę zawodu i przeniesienie pasji z techniki na nauki społeczne i humanistyczne, zwłaszcza związane z organizacją i zarządzaniem edukacją wyższą, przynosząc dorobek w postaci około 71 opracowań, artykułów, referatów oraz recenzji z zakresu problematyki związanej z e-edukacją.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/mischke-jerzy-02697

Źródła do biogramu

Książki

• [Skład Osobowy AGH … 1955/56]. Kraków 1956, s. 230
• [Skład Osobowy AGH … 1956/57]. Kraków 1957, s. 214

• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 234

Inne

• * Wspomnienia Profesorów AGH – Prof. dr hab. Jerzy Mischke [online] [przeglądany 11.12.2018] Dostępny w: https://100lat.agh.edu.pl/wspomnienia-profesorow-agh-dr-hab-inz-jerzy-maria-mischke/

stan na dzień 11.12.2018