Jerzy Jan Buzek: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Jerzy Jan Buzek
| image = buzekjj.jpg
| family-name = Buzek
| given-name = Jerzy
| additional-name = Jan
| honorific-prefix = Prof...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1874–1939 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Jan Buzek''' ( | Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Jan Buzek''' (1874–1939) | ||
Specjalność: odlewnictwo | Specjalność: odlewnictwo | ||
Urodził sie | Urodził sie w Końskiej k. Trzyńca, zmarł w Węgierskiej Górce. Ukończył studia na Akademii Górniczej w Leoben, gdzie uzyskał tytuł inżyniera górnika i hutnika. Przez 12 lat pracował w w zakładach hutniczych w Trzyńcu, wówczas rozpoczął badania nad procesami technologicznymi w żeliwiakach. Wyniki tych badań jako pierwsze w świecie opublikował w literaturze polskiej i niemieckiej. Pracował w odlewni żeliwa w Węgierskiej Górce jako kierownik odlewni, później jako dyrektor naczelny. Twórca teorii procesu żeliwiakowego. | ||
W Akademii wykładał odlewnictwo na Wydziale Hutniczym w latach 1929–1934, a w r. 1933/34 również wielkopiecownictwo. W 1934 r. habilitował się, uzyskując „veniam legendi” z dziedziny odlewnictwa i hutnictwa żelaza, a w 1937 r. został profesorem zwyczajnym. Stworzył podwaliny pod rozwój nauk odlewniczych i Wydział Odlewniczy AGH. | |||
Jest autorem ok.70 prac | Jest autorem ok.70 prac i monografii z zakresu odlewnictwa i wielkopiecownictwa, oraz historii tych gałęzi przemysłu i dotyczących ich zagadnień gospodarczych. W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim zagadnieniami spalania koksu oraz wymiany ciepła w piecach hutniczych. | ||
Członek korespondent Polskiej ANT. | Członek korespondent Polskiej ANT. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* BIP 1998 | * BIP 1998 nr 49. s. 12 | ||
* Materiały Informacyjne 1969. s. | * Materiały Informacyjne 1969. s. 73–74 | ||
* Akademia Nauk Technicznych | * Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 108–110 | ||
* Słownik polskich pionierów techniki. s. | * Słownik polskich pionierów techniki. s. 34–35 | ||
* Życiorysy profesorów | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 36–38 | ||
{{DEFAULTSORT:Buzek, Jerzy Jan}} | {{DEFAULTSORT:Buzek, Jerzy Jan}} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 17:19, 16 gru 2013
| Jerzy Jan Buzek | |
|---|---|
| Nazwisko | Buzek |
| Imię / imiona | Jerzy |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1874–1939
|
| Dyscyplina/specjalności | odlewnictwo
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski Polonia Restituta. |
Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Jan Buzek (1874–1939)
Specjalność: odlewnictwo
Urodził sie w Końskiej k. Trzyńca, zmarł w Węgierskiej Górce. Ukończył studia na Akademii Górniczej w Leoben, gdzie uzyskał tytuł inżyniera górnika i hutnika. Przez 12 lat pracował w w zakładach hutniczych w Trzyńcu, wówczas rozpoczął badania nad procesami technologicznymi w żeliwiakach. Wyniki tych badań jako pierwsze w świecie opublikował w literaturze polskiej i niemieckiej. Pracował w odlewni żeliwa w Węgierskiej Górce jako kierownik odlewni, później jako dyrektor naczelny. Twórca teorii procesu żeliwiakowego.
W Akademii wykładał odlewnictwo na Wydziale Hutniczym w latach 1929–1934, a w r. 1933/34 również wielkopiecownictwo. W 1934 r. habilitował się, uzyskując „veniam legendi” z dziedziny odlewnictwa i hutnictwa żelaza, a w 1937 r. został profesorem zwyczajnym. Stworzył podwaliny pod rozwój nauk odlewniczych i Wydział Odlewniczy AGH.
Jest autorem ok.70 prac i monografii z zakresu odlewnictwa i wielkopiecownictwa, oraz historii tych gałęzi przemysłu i dotyczących ich zagadnień gospodarczych. W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim zagadnieniami spalania koksu oraz wymiany ciepła w piecach hutniczych.
Członek korespondent Polskiej ANT.
Źródło:
- BIP 1998 nr 49. s. 12
- Materiały Informacyjne 1969. s. 73–74
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 108–110
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 34–35
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 36–38