Jerzy Henryk Litwiniszyn: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox dhc
| name = Jerzy Henryk Litwiniszyn
| name = Jerzy Henryk Litwiniszyn
| image = litwin.jpg
| image = litwin.jpg
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1914–2000
| birth_date = 1914
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date =  
| death_date = 2000
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Komandorski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Medal za Wojnę Obronną 1939, wiele prestiżowych nagród naukowych: m.in. dwukrotnie nagrody państwowe, w tym indywidualna I stopnia, nagroda naukowa im. Maksymiliana Tytusa Hubera, zasłużony racjonalizator produkcji (1962 r.).
| awards = Krzyż Komandorski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Medal za Wojnę Obronną 1939, wiele prestiżowych nagród naukowych: m.in. dwukrotnie nagrody państwowe, w tym indywidualna I stopnia, nagroda naukowa im. Maksymiliana Tytusa Hubera, zasłużony racjonalizator produkcji (1962 r.).
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 45: Linia 45:
| spouse =  
| spouse =  
| children =  
| children =  
| dhc_year = 1979
| dhc_reason = za  zasługi dla rozwoju nauk górniczych, a zwłaszcza aerologii górniczej i mechaniki górotworu
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Henryk Litwiniszyn''' (1914–2000)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Henryk Litwiniszyn''' (1914-2000)


Specjalność: mechanika górotworu, aerologia
Specjalność: mechanika górotworu, aerologia


Urodził się 2 sierpnia 1914 roku w miejscowości Płoki koło Libiąża. Zmarł 12 czerwca 2000 roku w Kielcach. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studia rozpoczął w 1933 r. na Akademii Górniczej. W 1938 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego, doktorat (1947), habilitacja (1950), prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1958).
Urodził się 2 sierpnia 1914 roku w miejscowości Płoki koło Libiąża. Zmarł 12 czerwca 2000 roku w Kielcach. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studia rozpoczął w 1933 r. na Akademii Górniczej. W 1938 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego, doktorat (1947), habilitacja (1950), prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1958).  


W 1938 r. Prof. Budryk zaproponował mu pracę w Katedrze Górnictwa I. Początkowo adiunkt w latach 1945–50. W latach 1959–1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, którego był założycielem. Piastował wiele odpowiedziałnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 roku przeszedł na emeryturę.
W 1938 r. Prof. Budryk zaproponował mu pracę w Katedrze Górnictwa I. Początkowo adiunkt w l. 1945-50. W latach 1959-1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, którego był założycielem. Piastował wiele odpowiedziałnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 roku przeszedł na emerytutrę.


Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu; dotyczą one przede wszystkim różnych zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.
Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu; dotyczą one przede wszystkim różnych zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.


Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Changsa Inst. of Mining, Mining Inst. of China. Doktor honoris causa AGH (1979), oraz Montanuniv. Leoben (1990). Członkiem korespondentem PAN został wybrany w 1956 r., a członkiem rzeczywistym w 1966 r. W latach 1977–89 wiceprezes PAN. Członek Polskiej Akademii Umiejętności 1989.
Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Changsa Inst. of Mining, Mining Inst. of China. Doktor honoris causa Montanuniv. Leoben (1990). Członkiem korespondentem PAN został wybrany w 1956 r., a członkiem rzeczywistym w 1966 r. W l. 1977-89 wiceprezes PAN. Członek Polskiej Akademii Umiejętności 1989.


Źródło:
Źródło:
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399
* Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 18
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42–43. s. 24–26, 35–38
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42-43. s. 24-26, 35-38
* Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67–70
* Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67-70
* Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7–15
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000 nr 79/80. s. 30
* Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)
* Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7-15




{{DEFAULTSORT:Litwiniszyn, Jerzy Henryk}}
{{DEFAULTSORT:Litwiniszyn, Jerzy Henryk}}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Doktorzy honoris causa]]

Wersja z 13:15, 7 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Henryk Litwiniszyn (1914-2000)

Specjalność: mechanika górotworu, aerologia

Urodził się 2 sierpnia 1914 roku w miejscowości Płoki koło Libiąża. Zmarł 12 czerwca 2000 roku w Kielcach. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studia rozpoczął w 1933 r. na Akademii Górniczej. W 1938 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego, doktorat (1947), habilitacja (1950), prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1958).

W 1938 r. Prof. Budryk zaproponował mu pracę w Katedrze Górnictwa I. Początkowo adiunkt w l. 1945-50. W latach 1959-1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, którego był założycielem. Piastował wiele odpowiedziałnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 roku przeszedł na emerytutrę.

Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu; dotyczą one przede wszystkim różnych zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.

Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Changsa Inst. of Mining, Mining Inst. of China. Doktor honoris causa Montanuniv. Leoben (1990). Członkiem korespondentem PAN został wybrany w 1956 r., a członkiem rzeczywistym w 1966 r. W l. 1977-89 wiceprezes PAN. Członek Polskiej Akademii Umiejętności 1989.

Źródło:

  • Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42-43. s. 24-26, 35-38
  • Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67-70
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000 nr 79/80. s. 30
  • Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)
  • Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7-15