Jerzy Grzymek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 61: Linia 61:


{{DEFAULTSORT:Grzymek, Jerzy }}
{{DEFAULTSORT:Grzymek, Jerzy }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczeni]]

Wersja z 13:49, 17 gru 2013

Jerzy Grzymek
Nazwisko Grzymek
Imię / imiona Jerzy
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 1908–1990


Dyscyplina/specjalności technologia związków siarkowych i związków glinu



Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski, Krzyż Komandorski z Gwiazdą, nagrody państwowe I i II stopnia oraz inne odznaczenia państwowe.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Ceramiczny19641967

Prof. zw. dr inż. Jerzy Grzymek (1908–1990)

Specjalność: technologia związków siarkowych i związków glinu

Urodził się w Iwkowej k. Brzeska, zmarł w Krakowie. Ukończył Gimn. im. Jana Sobieskiego w Krakowie oraz studia chemiczne w Politechnice Lwowskiej, tutaj podjął pracę jako st. asystent w Kat. Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego i Elektrochemii Technicznej (1932–35). Od 1950 r. związany z AGH — kierownik Katedry Technologii Materiałów Wiążących, prof. nadzw. (1954), dziekan Wydz. Ceramicznego (1964–68), prof. zw. (1971). Pracował również w kilku instytutach i przedsiębiorstwach związanych z produkcją materiałów budowlanych i ceramiki. Używał pseudonimów: Jerzy Miecznikowski, Wiśniewski.

W latach 1950–82 oraz 1986–90 prowadził w AGH wykłady z technologii wiążących materiałów budowlanych. Jest autorem kilkudziesięciu opracowań i monografii z zakresu technologii związków siarkowych, technologii związków glinu, technologii materiałów budowlanych. Opracował m.in. metodę Grzymka spiekowego otrzymywania Al2O3 o wysokiej czystości z tanich surowców nieboksytowych. Jest autorem kilku patentów zagranicznych.

Był organizatorem Wydz. Ceramicznego w AGH oraz Inst. Technologii Krzemianów w Warszawie, Inst. Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, inicjator budowy cementowni „Nowiny” w Kielcach. Doktor Honoris Causa AGH (1979).

Źródło:

  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 1. s. 603–605