Jerzy Bazan: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Linia 8: Linia 8:
|death_date=26 października 1981
|death_date=26 października 1981
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=metalurgia
|fields=metalurgia, przeróbka plastyczna metali
|function=Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych  AGH (1972–1978)
|function=Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych  AGH (1972–1978)
|faculty=Wydział Metali Nieżelaznych
|faculty=Wydział Metali Nieżelaznych
Linia 61: Linia 61:
Prof. nadzw. dr inż. '''Jerzy Bazan''' (1920–1981)
Prof. nadzw. dr inż. '''Jerzy Bazan''' (1920–1981)


Dyscyplina/specjalności: metalurgia
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Linia 69: Linia 69:
W 1938 r. rozpoczął studia na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.). Pracę doktorską obronił w Moskiewskim Instytucie Stali w 1954. Profesura w r. 1972.
W 1938 r. rozpoczął studia na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.). Pracę doktorską obronił w Moskiewskim Instytucie Stali w 1954. Profesura w r. 1972.


Pracę na Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął jako młodszy asystent w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów (1946-1948). W l. 1948-1951 był kierownikiem Walcowni Huty Kościuszko. Zastępca profesora, a w latach 1954-1962 docent Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Wydziału Metalurgicznego AGH. Od 1962 do 1969 kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych, później dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa (1969-1987).  Był prodziekanem Wydziału Metalurgicznego (1955-1956), pełnomocnikiem Rektora ds. młodzieży (1960-1962), przewodniczącym Senackiej Komisji ds. pomocniczych pracowników Nauki (1962-1969) oraz dziekanem Wydziału Metali Nieżelaznych (1972-1978).
Pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął jako młodszy asystent w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów (1946-1948). W l. 1948-1951 był kierownikiem Walcowni Huty Kościuszko. Zastępca profesora, a w l. 1954-1962 docent Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Wydziału Metalurgicznego AGH. Od 1962 do 1969 r. kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych, później dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa (1969-1987).  Był prodziekanem Wydziału Metalurgicznego (1955-1956), pełnomocnikiem Rektora ds. młodzieży (1960-1962), przewodniczącym Senackiej Komisji ds. pomocniczych pracowników nauki (1962-1969) oraz dziekanem Wydziału Metali Nieżelaznych (1972-1978).


Zakres badań naukowych: teoria przeróbki plastycznej metali, w szczególności walcowania i ciągnienia, kompleksowe badania nad opracowaniem konstrukcji unikalnych walcarek, projektowanie walcarek i badania technologii produkcji rur o rozwiniętej powierzchni.
Zakres badań naukowych: teoria przeróbki plastycznej metali, w szczególności walcowania i ciągnienia, kompleksowe badania nad opracowaniem konstrukcji unikalnych walcarek, projektowanie walcarek i badania technologii produkcji rur o rozwiniętej powierzchni.

Wersja z 10:15, 30 lis 2016

Jerzy Bazan
Jerzy Bazan.jpg
Nazwisko Bazan
Imię / imiona Jerzy
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. dr inż.
Data urodzenia 2 lutego 1920
Miejsce urodzenia Mohylew
Data śmierci 26 października 1981
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności metalurgia, przeróbka plastyczna metali
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1972–1978)
Wydział Wydział Metali Nieżelaznych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski OOP, Medal Zasłużonego Nauczyciela PRL, Medal XXX-lecia PRL
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metalurgiczny19551956
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19721978


Prof. nadzw. dr inż. Jerzy Bazan (1920–1981)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, przeróbka plastyczna metali

Nota biograficzna

Urodził się 2 lutego 1920 roku w Mohylewie, zmarł 26 października 1981 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

W 1938 r. rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.). Pracę doktorską obronił w Moskiewskim Instytucie Stali w 1954. Profesura w r. 1972.

Pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął jako młodszy asystent w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów (1946-1948). W l. 1948-1951 był kierownikiem Walcowni Huty Kościuszko. Zastępca profesora, a w l. 1954-1962 docent Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Wydziału Metalurgicznego AGH. Od 1962 do 1969 r. kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych, później dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa (1969-1987). Był prodziekanem Wydziału Metalurgicznego (1955-1956), pełnomocnikiem Rektora ds. młodzieży (1960-1962), przewodniczącym Senackiej Komisji ds. pomocniczych pracowników nauki (1962-1969) oraz dziekanem Wydziału Metali Nieżelaznych (1972-1978).

Zakres badań naukowych: teoria przeróbki plastycznej metali, w szczególności walcowania i ciągnienia, kompleksowe badania nad opracowaniem konstrukcji unikalnych walcarek, projektowanie walcarek i badania technologii produkcji rur o rozwiniętej powierzchni.

Autor 50 publikacji i 15 patentów. Promotor 12 rozpraw doktorskich.

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego 1955–1981, przewodniczący Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej Komitetu Hutnictwa PAN 1962–1969, członek Rady Naukowej Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski OOP, Medal Zasłużonego Nauczyciela PRL, Medal XXX-lecia PRL, Złota Odznaka Zasłużony dla Rozwoju Województwa Katowickiego, Srebrna Odznaka za pracę społeczną dla Miasta Krakowa

Bibliografia

Książki

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 13
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 19–20, [foto]

Artykuły

  • Zasadziński J.: Prof. dr inż. Jerzy Bazan (wspomnienie pośmiertne). Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza ; nr 888. Seria Metalurgia i Odlewnictwo 1982, t. 8, z. 3-4, s. 385-387