Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir

Z Historia AGH
Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir
Jerzy Ostoja-Sedzimir.jpg
Nazwisko Ostoja-Sędzimir
Imię / imiona Jerzy
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 1924
Miejsce urodzenia Kartuzy


Dyscyplina/specjalności metalurgia, chemia (elektrochemia, kinetyka chemiczna, fizykochemia procesów metalurgicznych, korozja)
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych w latach 1981–1985
Wydział Wydział Metali Nieżelaznych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Medal KEN, Medal Staszica, honorowy medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów im. Tadeusza Sendzimira (2002)
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metalurgiczny19561960
ProdziekanWydział Metalurgiczny19641968
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19811984

Prof. zw. dr hab. Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir (1924–)

Specjalność: metalurgia, chemia (elektrochemia, kinetyka chemiczna, fizykochemia procesów metalurgicznych, korozja)

Urodził się 26 października 1924 roku w Kartuzach. Jest związany z Akademią Górniczo-Hutniczą od 1946 r. tj. od drugiego roku studiów, kiedy to podjął pracę jako asystent wolontariusz. Ukończył studia na AGH w 1950 roku. W 1952 roku został absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1957 roku uzyskał stopień doktora, w 1961 roku stopień doktora habilitowanego, w 1969 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1978 roku tytuł profesora zwyczajnego.

Przebieg pracy zawodowej na Akademii Górniczo-Hutniczej: p.o. kierownika Zakładu Chemii Fizycznej i Elektrochemii 1954–1957, kierownik Zakładu 1957–1995, prodziekan 1956–1960, 1964–1968, dziekan 1981–1985.

Staże: stypendysta British Council w Cambridge University, Department of Metallurgy 1959–1960.

Członek Komitetu Metalurgii PAN (wiceprzewodniczący 1989–1992), Polskiego Towarzystwa Chemicznego (przewodniczący Krakowskiego Oddziału — lata siedemdziesiate), Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych w Gliwicach (przewodniczący — 2 kandencje — lata osiemdzisiąte), Rady Naukowej Instytutu Metalurgii i Inżynierii Materiałowej) PAN (3 kadencje), Komitetu Redakcyjnego „Hydrometallurgy” 1978–, Rady Programowej czasopisma „Rudy i Metale Nieżelazne” (przewodniczący 1992–).

Badania: wytrącanie metali metalami; kinetyka i mechanizm korozji Fe, Zn, Cu; roztwory amoniakalne w hydrometalurgii miedzi; elektrochemiczna rafinacja miedzi, rafinacja srebra; kinetyka reakcji Fe z ciekłym cynkiem, fizykochemiczne metody badawcze.

Działalność pozanaukowa: członek „Solidarności” 1981–1992

Autor i współautor licznych prac oraz autor patentów. Promotor prac doktorskich.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 21. s. 12–13
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2003 nr 113. s. 14
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 386–387, portr.