Jan Wincenty Dobrowolski

Z Historia AGH
Jan Wincenty Dobrowolski
Jan Dobrowolski.jpg
Nazwisko Dobrowolski
Imię / imiona Jan Wincenty
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Data urodzenia 22 maja 1945
Miejsce urodzenia Kraków


Dyscyplina/specjalności inżynieria i ochrona środowiska, badania interdyscyplinarne, biotechnologia środowiska, ekotoksykologia i radioekologia, ekologia człowieka, zrównoważony-ekologicznie rozwój gospodarczy, ekologiczna profilaktyka
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Geodezji Górniczej (1987–1990)
Wydział Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Geodezji Górniczej19871990


Prof. dr hab. Jan Wincenty Dobrowolski (1945-)

Dyscyplina/specjalności: inżynieria i ochrona środowiska, badania interdyscyplinarne, biotechnologia środowiska, ekotoksykologia i radioekologia, ekologia człowieka, zrównoważony-ekologicznie rozwój gospodarczy, ekologiczna profilaktyka

Nota biograficzna

Urodził się 22 maja 1945 roku w Krakowie.

W 1967 roku ukończył Państwowa Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Krakowie. Specjalizując się w fizjologi środowiskowej i embriologii eksperymentalnej w 1972 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał doktorat.

W latach 1975-1980 był kierownikiem Centrum Ekologicznej Profilaktyki Akademii Medycznej w Krakowie.

Od 1975 roku jest kierownikiem interdyscyplinarnego zespołu biotechnologii laserowej i ekologii człowieka.

W 1980 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Bioinżynierii Instytutu Kształtowania i Ochrony Środowiska Wydziału Geodezji Górniczej AGH.

W 1981 roku z ekotoksykologii w Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie uzyskał habilitację. W 1982 roku został docentem, a w 1991 roku roku został profesorem AGH.

W latach 1987-1990 był prodziekanem Wydziału.

W 1998 roku uzyskał tytuł profesora.

Od 1999 roku kierownik Technicznego Uniwersytetu Otwartego AGH, a od 2000 roku kierownik Katedry Biotechnologii Środowiskowej i Ekologii WGGiIŚ.

Autor ponad 350 publikacji, w tym ponad 20 książek oraz kilka patentów.

Promotor prac doktorskich.

Visiting Professor w 12 krajach, gdzie prowadził też kursy na studiach dyplomowych, podyplomowych i doktoranckich. Prowadził cykle wykładów - sponsorowanych przez Unię Europejską - na Międzynarodowych Studiach z Ekologii Człowieka w Wolnym Uniwersytecie w Brukseli. Od 1968 roku inicjator i kierownik Polskich i od 1972 roku Międzynarodowych Szkół Letnich "Człowiek i Środowisko".

Przewodniczący Rad Programowych cyklu Międzynarodowych Konferencji od New Trends in Environmental Training for Students, Kraków w 1989, do Szkoleń dla Promocji Trwałego Rozwoju i Integracji Europejskiej "Euro-Eco w 2000 roku. Kierował długofalowym interdyscyplinarnym "case study" m.in. w rejonach Nowej Huty (HTS) oraz Huty "Katowice".

Członek kilku towarzystw naukowych w kraju i za granicą, m.in.: Komisji Ochrony Zdrowia Społecznego oraz Komisji Geodezji i Inżynierii Środowiska PAN, EIEC, IUBE, EDEN, auSes, ESSENCE, IUE, ENHRO, Instytutu Hiszpanii, Światowej Akademii Nauk i Umiejętności.

Doktorat honoris causa Międzynarodowego Uniwersytetu Ansted.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal "Za zasługi dla rozwoju studenckiego ruchu naukowego".

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/?idA=01843&idform=1&afi=1&f1Search=1&fodR=2004&fdoR=2020&fagTP=0

Źródła do biogramu

Książki

  • Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 122, [foto]
  • Rys historyczny Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska. [Red. Z. Niedojadło et al.]. Kraków 2001, s. 29-31, 32-53, 108-113
  • [Skład Osobowy AGH … 1982/83]. Kraków 1983, s. 46, 51
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 276, [foto]

Artykuły

  • Gocał J.: Etapy rozwoju Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska AGH w latach 1951-2006. Geodezja : półrocznik AGH 2006, T. 12, z. 2/1, s. 35-55, [foto]

Inne


stan na dzień 6.10.2020