Jan Głownia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 7: Linia 7:
|birth_place=Kwaczała
|birth_place=Kwaczała
|fields=inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów
|fields=inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów
|function=Kierownik Zakładu Odlewnictwa Staliwa (1985-2010)
|function=Prodziekan Wydziału Odlewnictwa (1987-1990)
|faculty=Wydział Odlewnictwa
|faculty=Wydział Odlewnictwa
|awards=Złoty Krzyż Zasługi
|awards=Złoty Krzyż Zasługi
|name=Jan Głownia
|name=Jan Głownia
|image_size=8832
|image_size=8832
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Odlewnictwa
|Rok_od=1987
|Rok_do=1990
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Jan Głownia''' (1940–)
Prof. dr hab. inż. '''Jan Głownia''' (1940–)
Linia 21: Linia 26:
Urodził się 14 stycznia 1940 roku w Kwaczale w województwie małopolskim.
Urodził się 14 stycznia 1940 roku w Kwaczale w województwie małopolskim.
   
   
W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Odlewnictwa AGH. W 1972 roku uzyskał doktorat, dr hab. 1982, profesor od 1992 roku.
W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Odlewnictwa AGH.


Po ukończeniu studiów rozpoczął roczny staż w Hucie "Zabrze" a następnie pracę zawodową na stanowisku inżyniera (mistrza wytapialni). W tym czasie opublikował pierwszy artykuł na temat stosowania koksu formowanego do wytapiania żeliwa szarego w żeliwiaku (wspólnie z H. Łukaszczykiem). Po trzech i pół roku pracy w Hucie "Zabrze" w roku 1965 przeniósł się do Fabryki Obrabiarek w Kuźni Raciborskiej, gdzie przez rok pracował jako inżynier metalurg, odpowiedzialny za jakość wytwarzanego tam żeliwa, brązów i siluminów.
Po ukończeniu studiów rozpoczął roczny staż w Hucie "Zabrze" a następnie pracę zawodową na stanowisku inżyniera (mistrza wytapialni). W tym czasie opublikował pierwszy artykuł na temat stosowania koksu formowanego do wytapiania żeliwa szarego w żeliwiaku (wspólnie z H. Łukaszczykiem). Po trzech i pół roku pracy w Hucie "Zabrze" w roku 1965 przeniósł się do Fabryki Obrabiarek w Kuźni Raciborskiej, gdzie przez rok pracował jako inżynier metalurg, odpowiedzialny za jakość wytwarzanego tam żeliwa, brązów i siluminów.
Linia 27: Linia 32:
Od 1966 roku zatrudniony w AGH na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]], gdzie pracował nieprzerwanie aż do momentu przejścia na emeryturę w 2010 roku.
Od 1966 roku zatrudniony w AGH na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]], gdzie pracował nieprzerwanie aż do momentu przejścia na emeryturę w 2010 roku.


Oprócz pracy dydaktycznej, przez cały ten okres prowadził badania nad usprawnieniem technologii wytapiania stali (tak węglowej jak i stopowej) oraz poprawą jakości wielu odlewów, stosowanych bezpośrednio w warunkach przemysłowych. Ponadto zabiegał o stworzenie warunków badań nad krystalizacją stali (Laboratorium Krystalizacji Stopów jako nowa jednostka dydaktyczna, którą kierował). W latach 1985-2010 był kierownikiem Katedry Odlewnictwa Staliwa (później Zakładu Odlewnictwa Staliwa).
W 1972 roku na podstawie pracy "Wpływ złożonych odtleniaczy na osnowie Al-Mn na wtrącenia siarczkowe i związane z tym właściwości mechaniczne staliwa węglowego", której promotorem był profesor Gabriel Kniaginin, uzyskał stopień doktora.
 
W 1982 roku na podstawie rozprawy "Uprzywilejowane kierunki wzrostu ziarn w technicznych stopach żelaza" otrzymał stopień doktora habilitowanego.
 
W latach 1987-1990 był prodziekanem Wydziału Odlewnictwa.
 
W 1992 roku uzyskał tytuł profesora.
 
Oprócz pracy dydaktycznej, przez cały ten okres prowadził badania nad usprawnieniem technologii wytapiania stali (tak węglowej jak i stopowej) oraz poprawą jakości wielu odlewów, stosowanych bezpośrednio w warunkach przemysłowych. Ponadto zabiegał o stworzenie warunków badań nad krystalizacją stali (Laboratorium Krystalizacji Stopów jako nowa jednostka dydaktyczna, którą kierował).  
 
W latach 1985-2010 był kierownikiem Katedry Odlewnictwa Staliwa (później Zakładu Odlewnictwa Staliwa).
W latach 1990-1991 był zastępcą dyrektora Instytut Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa Wydziału Odlewnictwa.


W latach 1994-1996  pracował na pół etatu w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie, jako kierownik Zakładu Stopów Żelaza. W swojej pracy zawodowej miał ciągły kontakt z wieloma odlewniami staliwa, przygotowując nowe technologie dla przemysłu.  
W latach 1994-1996  pracował na pół etatu w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie, jako kierownik Zakładu Stopów Żelaza. W swojej pracy zawodowej miał ciągły kontakt z wieloma odlewniami staliwa, przygotowując nowe technologie dla przemysłu.  
Linia 39: Linia 56:
==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Złoty Krzyż Zasługi]] 1987, Nagroda Min. Nauki, Szkol. Wyższ. i Techn. 1979 i 1989, Złota Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich STOP, Odznaka NOT (dwukrotnie), nagrody rektora (wielokrotnie)  
[[Złoty Krzyż Zasługi]] (1987), Nagroda Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1979 i 1989), Złota Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich STOP, Odznaka NOT (dwukrotnie), nagrody Rektora AGH (wielokrotnie).


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====


https://bpp.agh.edu.pl/autor/glownia-jan-03183
https://badap.agh.edu.pl/autor/glownia-jan-003183


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==


==== Książki ====
==== Książki ====
* [Dodatek do Składu Osobowego Akademii Górniczo-Hutniczej … 1986/87]. Kraków 1987, s. 9
* Kronika 60-lecia Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie 1945-2005. Oprac. K. Matl. Kraków 2005, s. 36, 57, 93
* Kronika 60-lecia Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie 1945-2005. Oprac. K. Matl. Kraków 2005, s. 36, 57, 93
* Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 49, 68, 110, 134
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 97
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 97
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A – G. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa [1998], s. 471, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A – G. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa [1998], s. 471, [foto]
Linia 56: Linia 76:
* Informacje od prof. Jana Głowni
* Informacje od prof. Jana Głowni


'''''<span style="color:red;">stan na dzień 22.01.2019</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 4.09.2023</span>'''''


{{DEFAULTSORT:Głownia, Jan}}
{{DEFAULTSORT:Głownia, Jan}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 09:02, 4 wrz 2023

Jan Głownia
Jan Glownia.jpg
Nazwisko Głownia
Imię / imiona Jan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 14 stycznia 1940
Miejsce urodzenia Kwaczała


Dyscyplina/specjalności inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Odlewnictwa (1987-1990)
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Odlewnictwa19871990

Prof. dr hab. inż. Jan Głownia (1940–)

Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, metalurgia, odlewnictwo stopów żelaza, krystalizacja stopów

Nota biograficzna

Urodził się 14 stycznia 1940 roku w Kwaczale w województwie małopolskim.

W 1962 roku ukończył studia na Wydziale Odlewnictwa AGH.

Po ukończeniu studiów rozpoczął roczny staż w Hucie "Zabrze" a następnie pracę zawodową na stanowisku inżyniera (mistrza wytapialni). W tym czasie opublikował pierwszy artykuł na temat stosowania koksu formowanego do wytapiania żeliwa szarego w żeliwiaku (wspólnie z H. Łukaszczykiem). Po trzech i pół roku pracy w Hucie "Zabrze" w roku 1965 przeniósł się do Fabryki Obrabiarek w Kuźni Raciborskiej, gdzie przez rok pracował jako inżynier metalurg, odpowiedzialny za jakość wytwarzanego tam żeliwa, brązów i siluminów.

Od 1966 roku zatrudniony w AGH na Wydziale Odlewnictwa, gdzie pracował nieprzerwanie aż do momentu przejścia na emeryturę w 2010 roku.

W 1972 roku na podstawie pracy "Wpływ złożonych odtleniaczy na osnowie Al-Mn na wtrącenia siarczkowe i związane z tym właściwości mechaniczne staliwa węglowego", której promotorem był profesor Gabriel Kniaginin, uzyskał stopień doktora.

W 1982 roku na podstawie rozprawy "Uprzywilejowane kierunki wzrostu ziarn w technicznych stopach żelaza" otrzymał stopień doktora habilitowanego.

W latach 1987-1990 był prodziekanem Wydziału Odlewnictwa.

W 1992 roku uzyskał tytuł profesora.

Oprócz pracy dydaktycznej, przez cały ten okres prowadził badania nad usprawnieniem technologii wytapiania stali (tak węglowej jak i stopowej) oraz poprawą jakości wielu odlewów, stosowanych bezpośrednio w warunkach przemysłowych. Ponadto zabiegał o stworzenie warunków badań nad krystalizacją stali (Laboratorium Krystalizacji Stopów jako nowa jednostka dydaktyczna, którą kierował).

W latach 1985-2010 był kierownikiem Katedry Odlewnictwa Staliwa (później Zakładu Odlewnictwa Staliwa).

W latach 1990-1991 był zastępcą dyrektora Instytut Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa Wydziału Odlewnictwa.

W latach 1994-1996 pracował na pół etatu w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie, jako kierownik Zakładu Stopów Żelaza. W swojej pracy zawodowej miał ciągły kontakt z wieloma odlewniami staliwa, przygotowując nowe technologie dla przemysłu.

Przez 10 lat uczestniczył w pracach Międzyresortowego Problemu Badań Podstawowych, kierowanego przez Profesora Wacława Sakwę (Politechnika Śląska). Jako kierownik, prowadził wiele grantów z zakresu odlewnictwa staliwa.

Członek Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego, Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich STOP (przewodniczący Sekcji Staliwa), Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej Oddziału PAN w Krakowie, Komisji Odlewnictwa PAN w Katowicach, The Minerals, Metals, Materials Society (USA), wiceprzewodniczący 58. Światowego Kongresu Odlewniczego (1989–91).

Autor 168 publikacji (w tym 2 książek), 18 patentów. Promotor 5 prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi (1987), Nagroda Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1979 i 1989), Złota Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich STOP, Odznaka NOT (dwukrotnie), nagrody Rektora AGH (wielokrotnie).

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/glownia-jan-003183

Źródła do biogramu

Książki

  • [Dodatek do Składu Osobowego Akademii Górniczo-Hutniczej … 1986/87]. Kraków 1987, s. 9
  • Kronika 60-lecia Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie 1945-2005. Oprac. K. Matl. Kraków 2005, s. 36, 57, 93
  • Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 49, 68, 110, 134
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 97
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A – G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [1998], s. 471, [foto]

Inne

  • Informacje od prof. Jana Głowni

stan na dzień 4.09.2023