Józef Nedoma: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 8: Linia 8:
|death_date=2 lipca 1990
|death_date=2 lipca 1990
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=krystalochemia i chemia ciała stałego
|fields=krystalochemia, chemia ciała stałego
|function=Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH (1975-1978)
|function=Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH (1975-1978)
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|name=Józef Nedoma
|name=Józef Nedoma
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
{{Funkcja
{{Funkcja
Linia 53: Linia 20:
}}
}}
Prof. nadzw. dr hab. '''Józef Nedoma''' (1920–1990)
Prof. nadzw. dr hab. '''Józef Nedoma''' (1920–1990)
Dyscyplina/specjalności: krystalochemia, chemia ciała stałego


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się 9 grudnia 1920 roku w Krakowie. Zmarł 2 lipca 1990 roku w Krakowie, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Podgórskim. W latach wojny i bezpośrednio po niej (1939-1947) był więźniem obozu w Kazachstanie.
Urodził się 9 grudnia 1920 roku w Krakowie. Zmarł 2 lipca 1990 roku w Krakowie, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Podgórskim.  
 
W latach wojny i bezpośrednio po niej (1939-1947) był więźniem obozu w Kazachstanie.


Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 r.  
Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 roku.  


Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej. Początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] AGH. W 1953 r. podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 r. jako adiunkt. W 1959 r. uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 r. otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 r. objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W latach 1975-1978 pełnił funkcję Prodziekana [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]]. W 1976 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej. Początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej [[Wydział Ceramiczny|Wydziału Ceramicznego]] AGH. W 1953 roku podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 roku jako adiunkt. W 1959 roku uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 roku otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 roku objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W latach 1975-1978 pełnił funkcję Prodziekana [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]]. W 1976 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.


Był autorem ponad 100 publikacji, w tym 1 książki. Promotor 2 rozpraw doktorskich. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią.  
Był autorem ponad 100 publikacji, w tym 1 książki. Promotor 2 rozpraw doktorskich. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią.  
Linia 65: Linia 36:
Biegle władał językami: rosyjskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, angielskim, a także włoskim i czeskim.
Biegle władał językami: rosyjskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, angielskim, a także włoskim i czeskim.


 
== Źródła do biogramu ==  
== Bibliografia ==  
==== Książki ====  
==== Książki ====  
* Informator nauki polskiej. Ed. 24 1989/1990. T. 2. Warszawa 1989, s. 1073
* Informator nauki polskiej. Ed. 24 1989/1990. T. 2. Warszawa 1989, s. 1073
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. Kraków 1999, s. 22, 44
* Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 22, 44
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 245
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 245


==== Inne ====  
==== Inne ====  
* Akta osobowe (AGH) - Nedoma Józef, [foto]
* Akta osobowe (AGH) - Nedoma Józef, [foto]
 
* Wniosek o nadanie tytułu profesora nadzwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej doc. dr hab. Józefa Nedomę. [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH...'' 24.04.1975], s. 61-64


{{DEFAULTSORT:Nedoma, Józef }}
{{DEFAULTSORT:Nedoma, Józef }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 10:14, 14 wrz 2020

Józef Nedoma
Nedoma-1.jpg
Nazwisko Nedoma
Imię / imiona Józef
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. dr hab.
Data urodzenia 9 grudnia 1920
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 2 lipca 1990
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności krystalochemia, chemia ciała stałego
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH (1975-1978)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19751978


Prof. nadzw. dr hab. Józef Nedoma (1920–1990)

Dyscyplina/specjalności: krystalochemia, chemia ciała stałego

Nota biograficzna

Urodził się 9 grudnia 1920 roku w Krakowie. Zmarł 2 lipca 1990 roku w Krakowie, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Podgórskim.

W latach wojny i bezpośrednio po niej (1939-1947) był więźniem obozu w Kazachstanie.

Pracę magisterską obronił Zakładzie Chemii Fizycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1952 roku.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej. Początkowo w Zakładzie Chemii Mineralnej Wydziału Ceramicznego AGH. W 1953 roku podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej AGH jako asystent, starszy asystent i od 1958 roku jako adiunkt. W 1959 roku uzyskał stopień naukowy doktora, w 1967 roku otrzymał tytuł naukowy doktora habilitowanego. Po habilitacji w 1969 roku objął stanowisko docenta, jednocześnie został zastępcą dyrektora ówczesnego Instytutu Inżynierii Materiałowej AGH. W latach 1975-1978 pełnił funkcję Prodziekana Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. W 1976 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Przez szereg lat pełnił funkcję kierownika Zakładu Krystalografii i Krystalochemii w Instytucie Inżynierii Materiałowej.

Był autorem ponad 100 publikacji, w tym 1 książki. Promotor 2 rozpraw doktorskich. Podstawowa tematyka jego prac była związana z krystalochemią i krystalografią.

Biegle władał językami: rosyjskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, angielskim, a także włoskim i czeskim.

Źródła do biogramu

Książki

  • Informator nauki polskiej. Ed. 24 1989/1990. T. 2. Warszawa 1989, s. 1073
  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 22, 44
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 245

Inne

  • Akta osobowe (AGH) - Nedoma Józef, [foto]
  • Wniosek o nadanie tytułu profesora nadzwyczajnego i powołanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Górniczo-Hutniczej doc. dr hab. Józefa Nedomę. [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 24.04.1975], s. 61-64