Izydor Stella-Sawicki

Z Historia AGH
Izydor Stella-Sawicki
Nazwisko Stella-Sawicki
Imię / imiona Izydor
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 1881–1957


Dyscyplina/specjalności budownictwo, konstrukcje żelbetowe, geodezja



Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Dziesięciolecia, Krzyż Kawalerski OOP.
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Hutniczy19381939
ProrektorWydziały Politechniczne19451948
ProdziekanWydziały Politechniczne - Wydział Inżynierii19481950

Prof. zw. dr inż. Izydor Stella-Sawicki (1881–1957)

Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelbetowe, geodezja

Urodził się 5 kwietnia 1881 roku we Lwowie, zmarł 19 grudnia 1957 roku w Krakowie. Ukończył Politechnikę Lwowską, tutaj w latach 1903–1904 pracował jako asystent w Katedrze Budowy Mostów i Statyki Konstrukcji Budowlanych. W latach 1911–1914 był docentem Krajowej Szkoły Ogrodniczej we Lwowie. Od 1921 r. docent Akademii, a od 1922 r. zast. prof., następnie od 1922 r. prof. nadzw., a od 1936 r. prof. zw. budownictwa i inżynierii. W 1939 r. wraz z profesorami uczelni krakowskich aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po powrocie do 1945 r. pracował jako dziekan i profesor Wydziału Mierniczego w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. Po wojnie aktywnie uczestniczył w organizacji Politechniki Krakowskiej. Od 1945 r. objął ponownie obowiązki profesora AG pełniąc równocześnie kierownictwo Katedry Statyki Budowli i Wytrzymałości Materiałów PK. Zorganizował na AG Oddział Geodezyjny Wydziałów Politechnicznych, który w 1951 r. po połączeniu z Oddziałem Miernictwa Górniczego pozwolił utworzyć samodzielny Wydział Geodezji Górniczej Akademii o dwóch specjalnościach: geodezji górniczej i geodezji inżynieryjno-przemysłowej.

Był prekursorem budownictwa żelbetowego w Polsce, współpracował przy wydaniu „Podręcznika Inżynierskiego”, wydał wiele podręczników z zakresu budownictwa.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 187–190