Iwan Feszczenko-Czopiwski

Z Historia AGH
Wersja z dnia 15:06, 17 gru 2015 autorstwa MariuszWijas (dyskusja | edycje) (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
Iwan Feszczenko-Czopiwski
Iwan Feszczenko-Czopiwski.jpg
Nazwisko Feszczenko-Czopiwski
Imię / imiona Iwan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 20 stycznia 1884
Miejsce urodzenia Czudnów
Data śmierci 2 września 1952
Miejsce śmierci Abez'
Dyscyplina/specjalności metaloznawstwo, metalografia, cementacja żelaza
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Metalografii i Metalurgii Ogólnej Wydziału Hutnieczego AG (1922–1930)
Wydział Wydział Hutniczy


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Iwan Feszczenko-Czopiwski (1884–1952)

Specjalność: metaloznawstwo, metalografia, cementacja żelaza


Życiorys

Urodził się 20 stycznia 1884 r. w Czudnowie na Wołyniu (pow. żytomierski, ob. na Ukrainie), zmarł 2 września 1952 r. (niektóre źródła podają mylnie rok 1949) w łagrze w miejscowości Abez' w Republice Komi na terenie byłego ZSRR.

Ukończył studia na Wydziale Chemii Kijowskiego Inst. Politechnicznego (pot. nazywanego Politechniką Kijowską), w 1908 r. uzyskał dyplom inżyniera-metalurga. Po studiach podjął pracę w laboratorium chemicznym Briańskiej Fabryki Metalurgicznej w Jekaterynosławiu, a pod koniec roku został stypendystą profesorskim w Katedrze Metalurgii i Metalografii Kijowskiego Inst. Politechnicznego, w 1909 r. objął posadę laboranta, a w 1911 wykładowcy na tejże uczelni. W 1914 złożył egzaminy na stopień adiunkta.

Po wybuchu wojny w charakterze docenta prowadził wykłady z pirometrii oraz zajęcia laboratoryjne z metalurgii, metalografii i obróbki termicznej. Po zawieszeniu zajęć w Instytucie rozpoczął pracę w kijowskim Wojskowo-Przemysłowym Komitecie, zajmował się bilansowaniem potrzeb przemysłu obronnego w zakresie paliw i metali. W 1917 r. zaangażował się w działalność polityczną w Ukraińskiej Partii Socjalistów-Federalistów. W 1920 r. przyjechał do Polski.

Od 1922 r. podjął pracę w Politechnice Warszawskiej — w Katedrze Metalografii i Metalurgii oraz w Akademii Górniczej w Zakładzie Metalografii i Obróbki Termicznej, na stanowisku kierownika. W 1927 r. otrzymał stopień doktora na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1931 r. habilitował się na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej. Profesor tytularny 1936. Później pracował w przemyśle m.in. w Hucie „Pokój” oraz w Hucie „Baildon”. Był również konsultantem Państwowych Wytwórni Uzbrojenia. Pionier stosowania badań naukowych (laboratoryjnych) dla potrzeb przemysłu, zwłaszcza hutniczego i maszynowego, a także zbrojeniowego.

Autor ponad 130 prac naukowo-badawczych z zakresu metalurgii, odlewnictwa. Najwybitniejszą publikacją jest trzytomowe dzieło „Metaloznawstwo”, należące do najlepszych opracowań na świecie.

Członek koresp. ANT w Warszawie, Stow. Hutników Polskich, Russkogo Mietallurgiceskogo Obscestwa, Institute of Iron and Steel (Londyn), Institute of Metals (Londyn), Verein Deustscher Eisenhüttenleute (Düsseldorf). W 1926 r. został czł. rzeczywistym Naukowego Tow. im. Szewczenki, czł. Ukraińskiego Tow. Naukowego w Kijowie oraz współorganizatorem Ukraińskiego Tow. Technicznego we Lwowie.


W dniu 26 października 2002 roku w Pawilonie A-2 AGH odsłonięto tablicę poświęconą pamięci Iwana Feszczenki-Czopiwskiego, metalurga i odlewnika, profesora Akademii Górniczej w latach 1922–1939. W tym samym dniu w holu Biblioteki Głównej AGH została otwarta wystawa poświęcona życiu i działalności naukowej Profesora.


Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi


Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników : gazeta pracowników Akademii Górniczo-Hutniczej 1994 nr 5. s. 5
  • Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. S. 117–121
  • Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 62
  • Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze [nr] 3 Spotkania polsko-ukraińskie. Studia Ucrainica 1996. s. 245–254
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 109. s. 14
  • Słownik biograficzny techników polskich. T. 18. Warszawa 2007. S. 52–54, portr.
  • Wielka księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 84