Ignacy Mościcki

Z Historia AGH
Ignacy Mościcki
Ignacy Moscicki.jpg
Nazwisko Mościcki
Imię / imiona Ignacy
Tytuły / stanowiska Prof.
Data urodzenia 1 grudnia 1867
Miejsce urodzenia Mierzanów
Data śmierci 2 października 1946
Miejsce śmierci Versoix (Szawajcaria)
Dyscyplina/specjalności chemia, polityka


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1934
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii

Prof. Ignacy Mościcki (1867–1946)

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1926-1939

Dyscyplina/specjalności: chemia, polityka

Nota biograficzna

Urodził się w 1 grudnia 1867 roku w Mierzanowie (koło Ciechanowa). Zmarł 2 października 1946 roku w Versoix pod Genewą.

W 1993 roku szczątki Ignacego Mościckiego przewieziono do Polski i złożono w krypcie prezydenckiej bazyliki archikatedralnej św. Jana w Warszawie. Symboliczny grób Mościckiego znajduje się w alei zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

W latach 1887–1891 studiował na politechnice w Rydze, gdzie m.in. organizował polskie kółka oświatowe. Zagrożony aresztowaniem za działalność niepodległościową wyjechał do Londynu (1892), gdzie pracował i jednocześnie uczył się w Technical College Finsbury (do 1897 roku).

W latach 1897–1912 przebywał w Szwajcarii, gdzie początkowo był asystentem prof. Józefa Wierusza-Kowalskiego i zajmował się problemami chemii nieorganicznej, zwłaszcza elektrochemii; współpracował z wieloma zakładami chemicznymi. W 1912 roku wrócił do Galicji, gdzie objął Katedrę Chemii Fizycznej i Elektrochemii w Szkole Politechnicznej we Lwowie.

W 1916 roku zorganizował Instytut Badań Naukowych i Technicznych „Matan” we Lwowie, a w latach 1917–1922 współpracował z krajowym przemysłem naftowym. W 1922 roku został mianowany dyrektorem fabryki związków azotowych w Chorzowie, którą uruchomił pomimo opuszczenia jej przez personel niemiecki.

W 1925 roku został wybrany rektorem Politechniki Lwowskiej; od tego roku kierował również Katedrą Elektrochemii Technicznej Politechniki Warszawskiej.

W latach 1901-1912 opracował, a następnie udoskonalił przemysłowe metody otrzymywania kwasu azotowego z powietrza przez syntezę tlenków azotu w łuku elektrycznym. Zaprojektował, wybudował i uruchomił kilka fabryk kwasu azotowego w Szwajcarii. Współautor wielu metod i urządzeń do rafinacji ropy naftowej. Z jego inicjatywy powstały zakłady chemiczne w Mościcach koło Tarnowa.

W roku 1934 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone na polu chemii i elektrochemii.

W latach 1926–1939 sprawował urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935 roku był przywódcą tzw. grupy zamkowej obozu sanacyjnego. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku internowany w Rumunii, prerogatywy prezydenckie przekazał Władysławowi Raczkiewiczowi. Dzięki interwencjom dyplomatycznym przeniósł się w grudniu 1939 roku do Szwajcarii, gdzie przebywał do śmierci.

Źródła do biogramu

Książki

  • 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994. [Rozdz.] Doktorzy honoris causa, s. [1], [foto]
  • Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 245-246
  • Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 95
  • Stomma L.: Poczet polityków polskich XX wieku. Warszawa 2000, s. 177

Artykuły

  • Balasiewicz M. S.: Prof. dr h.c. Ignacy Mościcki, Prezydent RP. W 150 rocznicę urodzin. Przemysł Chemiczny 2017, T. 96, nr 12, s. 2381-2388
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18