Ignacy Malecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 72: Linia 72:
{{DEFAULTSORT:Malecki, Ignacy }}
{{DEFAULTSORT:Malecki, Ignacy }}
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]
[[Category:Doktorzy honoris causa AGH]]
[[Category:Uczeni]]

Wersja z 12:19, 7 sie 2014

Ignacy Malecki
Ignacy Malecki.jpg
Nazwisko Malecki
Imię / imiona Ignacy
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Data urodzenia 1912
Data śmierci 2004
Dyscyplina/specjalności akustyka, naukoznawstwo
Pełnione funkcje Dyrektor Badań Podstawowych UNESCO w Paryżu w latach 1969–1972


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1982
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi dla rozwoju nauk technicznych, jako twórcy polskiej szkoły naukowej w zakresie akustyki, a zwłaszcza za przyczynienie się do rozwoju wibroakustyki w Akademii Górniczo-Hutniczej
Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Oficerski OOP, nagrody japońskie, belgijskie i francuskie

Prof. dr hab. Ignacy Malecki (1912–2004)

Specjalność: akustyka, naukoznawstwo

Urodził się 18 listopada 1912 roku w miejscowości Pokiewna. Zmarł 12 czerwca 2004 roku. W 1935 r. ukończył studia w Politechnice Warszawskiej, tytuł doktora otrzymał w 1941 r., doktora habilitowanego w 1943, profesora nadzwyczajnego w 1946, a zwyczajnego w 1952 r. Profesor Politechniki Gdańskiej w latach 1946–1950 oraz Politechniki Warszawskiej w latach 1950–1974.

Członek rzeczywisty PAN i długoletni członek Prezydium. Dyrektor Instytutu Podstawowych Problemów Techniki w latach 1953–1962 i ponownie od 1974 r. Doktor honoris causa Uniwersytetu Technicznego w Budapeszcie.

Wiceprezydent a następnie członek Komitetu Generalnego ISCU w latach 1962–1968, przewodniczący ICA (International Comission on Acoustica) w latach 1976–1980. W latach 1966–1972 przewodniczący Kongresów ICA w Tokio i Budapeszcie. Jeden z inicjatorów powstania Europejskiej Federacji Towarzystw Akustycznych i jej wiceprezydent w latach 1979–1982.

Autor prac naukowych z dziedziny akustyki (system analogii elektromechanicznych, teorii źródeł pozornych w środowiskach niejednorodnych, kwantowego ujścia niektórych zjawisk akustycznych).

Źródło

  • Na podstawie materiałów Muzeum Historii AGH
  • Kto jest kim w Polsce. Iformator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989. S. 786
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 108. s. 10
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M-R. Warszawa 2000. S. 61–62
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 nr 132/133. s. 19–20