Henryk Wincenty Eugeniusz Orkisz: Różnice pomiędzy wersjami

Henryk Wincenty Eugeniusz Orkisz
Nazwisko	Orkisz
Imię / imiona	Henryk Wincenty Eugeniusz
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia	22 stycznia 1903
Miejsce urodzenia	Majdan Sieniawski
Data śmierci	18 października 1995
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	geofizyka
Pełnione funkcje	Kierownik Katedry Geofizyki Geologicznej (1963–1968), kierownik Katedry Geofizyki Wiertniczej (1969-1974) Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH
Wydział	Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Wersja z 12:40, 23 sty 2020

Prof. zw. dr hab. Henryk Wincenty Eugeniusz Orkisz (1903–1995)

Dyscyplina/specjalności: geofizyka

Nota biograficzna

Urodził się 22 stycznia 1903 roku w Majdanie Sieniawskim (powiat Jarosław). Zmarł 18 października 1995 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Studiował nauki matematyczno-fizyczne na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie. Tutaj pracował jako młodszy, a później starszy asystent (1927–1939) przy Katedrze Geofizyki i Meteorologii. Doktorat filozofii z zakresu meteorologii uzyskał w UJK u prof. H. Arctowskiego (1927), następnie habilitował się i otrzymał stopień docenta geofizyki i meteorologii (1938). Do 1945 roku wykładał na Lwowskim Uniwersytecie, w kwietniu tego roku przeniósł się do Krakowa.

W 1953 roku podjął pracę naWydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, gdzie prowadził wykłady z geofizyki, równocześnie pracując na UJ.

Od 1954 roku był kierownikiem Zakładu Poszukiwawczych Metod Elektrycznych Katedry Geofizyki Geologicznej. W latach 1960-1968 był kierownikiem Katedry Geofizyki Geologicznej, w latach 1969-1974 był kierownikiem Katedry Geofizyki Wiertniczej.

W 1973 roku otrzymał stanowisko prof. zwyczajnego, w tym też roku przeszedł na emeryturę.

Specjalista w zakresie magnetologii i magnetometrii, prowadził również wykłady z metod elektrycznych, geofizyki ogólnej, geofizyki wiertniczej, metod sejsmicznych, grawimetrii. Wykształcił liczne grono geofizyków.

Wykształcił liczne grono absolwentów (magistrów-inżynierów) geofizyki, wypromował 15 doktorów geofizyki. Był recenzentem rozpraw doktorskich i habilitacyjnych, a także opiniował dorobek osób ubiegających się o tytuł profesora.

Był autorem lub współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych oraz wielu opracowań nie ogłoszonych drukiem, a znajdujących się w archiwach Instytutu Geologicznego.

Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Geofizyki PAN, przewodniczącym Sekcji Geofizyki Rady Naukowej Instytutu Naftowego i Gazowniczego, członkiem pionu badawczo-rozwojowego Przedsiębiorstwa Poszukiwań Geofizycznych, członkiem Komisji Nauk Geologicznych Oddziału PAN w Krakowie oraz Polskiego Towarzystwa Geologicznego.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Źródła do biogramu

Książki

Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica. Red. W. Longa, K. Norwicz. Kraków 1997, s. 121-123
Kowalczuk J.: 100-lecie geofizyki polskiej 1895-1995 : kalendarium. Kraków 1999, s. 110-112
Kowalczuk J.: Lwów i lwowianie : pamiętniki, wspomnienia, relacje, Cz. 3. Kraków 2011, s. 412-417
[Skład Osobowy AGH … 1954/55]. Kraków 1955, s. 92,54, 98, 102
[Skład Osobowy AGH … 1960/61]. Kraków 1960, s. 73, 74, 88, 89, 91, 92, 179
[Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1968, s. 40
[Skład Osobowy AGH … 1969/70]. Kraków 1970, s.54, 55
Szkoły. Nauczyciele. Uczniowie : przyczynek do historii szkolnictwa, oświaty i wychowania na obszarze Kresów Południowo-Wschodnich II Rzeczypospolitej. W oprac. J. Kowalczuka. Kraków 2017, s. 249, 276-283, [foto] (Monografia Wydawnictw Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie)
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 260, [foto]
Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 17-18, [foto]
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Biuletyn Rektora [AGH] 1993, nr 4, s. 5
Konferencje, spotkania, posiedzenia : [Prof. Henryk Orkisz - jubileusz 80-lecia urodzin]. Biuletyn Rektora AGH 1984, styczeń-luty, s. 4-5
Kowalczuk J.: Henryk Orkisz (1903-1995). Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1996, nr 29, s. 19, [foto]
Kowalczuk J., Maj S.: Henryk Orkisz (1903-1995). Przegląd Geofizyczny 1997, R. 42, z. 1, s. 73-77, [foto]
Kowalczuk J., Maj S.: Professor Henryk Orkisz (1903-1995) and his scientific activity in geophysics. Acta Geophysica Polonica 1997, vol. 45, no. 2, s. 165-168, [foto]

Inne

Aleksandrowicz S. W.: Henryk Orkisz [audycja radiowa]. [Prowadzący] red. J. Stępień. Kraków, Producent: Radio Kraków S.A. [wyemitowano 17.03.2019]. Dostępny w: http://www.radiokrakow.pl/audycje/w-kregu-nauki/audycja-z-dn1703-2019-r/ [17.12.2019]

@@ Linia 7: / Linia 7: @@
 |birth_place=Majdan Sieniawski
 |death_date=18 października 1995
+|death_place=Kraków
 |fields=geofizyka
-|function=Kierownik Katedry Geofizyki Geologicznej w latach 1963–1968
+|function=Kierownik Katedry Geofizyki Geologicznej  (1963–1968), kierownik Katedry Geofizyki Wiertniczej (1969-1974)  Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH
 |faculty=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
+|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi
 |name=Henryk Wincenty Eugeniusz Orkisz
-|honorific-suffix=
-|native_name=
-|native_name_lang=
 |image_size=12902
-|alt=
-|caption=
-|resting_place=
-|resting_place_coordinates=
-|other_names=
-|residence=
-|citizenship=
-|nationality=
-|workplaces=
-|alma_mater=
-|thesis_title=
-|thesis_url=
-|thesis_year=
-|doctoral_advisor=
-|academic_advisors=
-|doctoral_students=
-|notable_students=
-|known_for=
-|varia=
-|author_abbrev_bot=
-|author_abbrev_zoo=
-|influences=
-|influenced=
-|signature=
-|signature_alt=
-|website=
-|footnotes=
-|spouse=
-|children=
 }}
 Prof. zw. dr hab. '''Henryk Wincenty Eugeniusz Orkisz''' (1903–1995)
-Specjalność: geofizyka
+Dyscyplina/specjalności: geofizyka
-==Życiorys==
+== Nota biograficzna ==
-Urodził się 22 stycznia 1903 r. w Majdanie Sieniawskim (powiat Jarosław). Zmarł 18 października 1995 r., pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
+Urodził się 22 stycznia 1903 roku w Majdanie Sieniawskim (powiat Jarosław). Zmarł 18 października 1995 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
-Studiował nauki matematyczno-fizyczne na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie. Tutaj pracował jako młodszy, a później starszy asystent (1927–1939) przy Katedrze Geofizyki i Meteorologii. Doktorat z filozofii uzyskał w UJK u prof. H. Arctowskiego (1927), następnie habilitował się i otrzymał stopień docenta geofizyki i meteorologii (1938). Do 1945 r. wykładał na Lwowskim Uniwersytecie, w kwietniu tego roku przeniósł się do Krakowa.
+Studiował nauki matematyczno-fizyczne na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie. Tutaj pracował jako młodszy, a później starszy asystent (1927–1939) przy Katedrze Geofizyki i Meteorologii. Doktorat filozofii z zakresu meteorologii uzyskał w UJK u prof. H. Arctowskiego (1927), następnie habilitował się i otrzymał stopień docenta geofizyki i meteorologii (1938). Do 1945 roku wykładał na Lwowskim Uniwersytecie, w kwietniu tego roku przeniósł się do Krakowa.
-W 1953 r. podjął pracę na AGH, gdzie prowadził wykłady z geofizyki, równocześnie pracując na UJ. W latach 1963-1968 pełnił funkcję kierownika Katedry Geofizyki Geologicznej. W 1973 r. otrzymał stanowisko prof. zwyczajnego, w tym też roku przeszedł na emeryturę.
+W 1953 roku podjął pracę na[[ Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym]] AGH, gdzie prowadził wykłady z geofizyki, równocześnie pracując na UJ.
+Od 1954 roku był kierownikiem Zakładu Poszukiwawczych Metod Elektrycznych Katedry Geofizyki Geologicznej. W latach  1960-1968 był kierownikiem Katedry Geofizyki Geologicznej, w latach 1969-1974 był kierownikiem Katedry Geofizyki Wiertniczej.
+W 1973 roku otrzymał stanowisko prof. zwyczajnego, w tym też roku przeszedł na emeryturę.
 Specjalista w zakresie magnetologii i magnetometrii, prowadził również wykłady z metod elektrycznych, geofizyki ogólnej, geofizyki wiertniczej, metod sejsmicznych, grawimetrii. Wykształcił liczne grono geofizyków.
-Źródło:
+Wykształcił liczne grono absolwentów (magistrów-inżynierów) geofizyki, wypromował 15 doktorów geofizyki. Był recenzentem rozpraw doktorskich i habilitacyjnych, a także opiniował dorobek osób ubiegających się o tytuł profesora.
-* BIP 1996 nr 29. s. 19
-* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. s. 260
+Był autorem lub współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych oraz wielu opracowań nie ogłoszonych drukiem, a znajdujących się w archiwach Instytutu Geologicznego.
+Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Geofizyki PAN, przewodniczącym Sekcji Geofizyki Rady Naukowej Instytutu Naftowego i Gazowniczego, członkiem pionu badawczo-rozwojowego Przedsiębiorstwa Poszukiwań Geofizycznych, członkiem Komisji Nauk Geologicznych Oddziału PAN w Krakowie oraz Polskiego Towarzystwa Geologicznego.
+==== Odznaczenia i nagrody ====
+[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]]
+== Źródła do biogramu ==
+=== Książki ===
+* Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica. Red. W. Longa, K. Norwicz. Kraków 1997, s. 121-123
+* Kowalczuk J.: 100-lecie geofizyki polskiej 1895-1995 : kalendarium. Kraków 1999, s. 110-112
+* Kowalczuk J.: Lwów i lwowianie : pamiętniki, wspomnienia, relacje, Cz. 3. Kraków 2011, s. 412-417
+* [Skład Osobowy AGH … 1954/55]. Kraków 1955, s. 92,54, 98, 102
+* [Skład Osobowy AGH … 1960/61]. Kraków 1960, s. 73, 74, 88, 89, 91, 92, 179
+* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1968, s. 40
+* [Skład Osobowy AGH … 1969/70]. Kraków 1970, s.54, 55
+* Szkoły. Nauczyciele. Uczniowie : przyczynek do historii szkolnictwa, oświaty i wychowania na obszarze Kresów Południowo-Wschodnich II Rzeczypospolitej. W oprac. J. Kowalczuka. Kraków 2017, s. 249, 276-283, [foto] (Monografia Wydawnictw Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie)
+* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 260, [foto]
+* Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 17-18, [foto]
+* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
+=== Artykuły ===
+* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1993, nr 4, s. 5
+* Konferencje, spotkania, posiedzenia : [Prof. Henryk Orkisz - jubileusz 80-lecia urodzin]. ''Biuletyn Rektora AGH'' 1984, styczeń-luty, s. 4-5
+* Kowalczuk J.: Henryk Orkisz (1903-1995). ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1996, nr 29, s. 19, [foto]
+* Kowalczuk J., Maj S.: Henryk Orkisz (1903-1995). ''Przegląd Geofizyczny'' 1997, R. 42, z. 1, s. 73-77, [foto]
+* Kowalczuk J., Maj S.: Professor Henryk Orkisz (1903-1995) and his scientific activity in geophysics. ''Acta Geophysica Polonica'' 1997, vol. 45, no. 2, s. 165-168, [foto]
+==== Inne ====
+* Aleksandrowicz S. W.: Henryk Orkisz [audycja radiowa]. [Prowadzący] red. J. Stępień. Kraków, Producent: Radio Kraków S.A. [wyemitowano 17.03.2019]. Dostępny w: http://www.radiokrakow.pl/audycje/w-kregu-nauki/audycja-z-dn1703-2019-r/ [17.12.2019]
 {{DEFAULTSORT:Orkisz, Henryk Wincenty Eugeniusz}}
-[[Category:Uczeni]]
+[[Category:Biogramy]]