Henryk Czeczott

Henryk Czeczott
Nazwisko	Czeczott
Imię / imiona	Henryk
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	18 czerwca 1875
Miejsce urodzenia	Petersburg
Data śmierci	6 września 1928
Miejsce śmierci	Freiberg
Dyscyplina/specjalności	przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927)
Wydział	Wydział Górniczy
Funkcje Gdzie od do Dziekan Wydział Górniczy 1926 1927

Prof. zw. inż. Henryk Czeczott (1875–1928)

Dyscyplina/specjalności: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja

Nota biograficzna

Urodził się 18 czerwca 1875 r. w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 r. we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.

Ukończył Instytut Górniczy (1900) w Petersburgu otrzymując stopień inżyniera górniczego. Studia uzupełniające odbył w Niemczech i w Austrii (1908–1909), studiował również w Massachusetts Institute of Technology. Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych.

W 1921 r. Komitet Organizacyjny AG zaprosił Henryka Czeczotta do objęcia wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa.

Po wyrażeniu zgody, z dniem 1 grudnia 1921 r. otrzymał nominację na profesora zwyczajnego AG. Jednak przyjazd do Polski uległ zwłoce. Do Polski przybył 1 sierpnia 1922 r. Otrzymał Katedrę Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej Wydziału Górniczego, której był kierownikiem w latach 1922–1928. Dziekan Wydziału Górniczego AG (1926–1927).

Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Zwrócił się o pomoc do Rady Zjazdu Przemysłowców Górniczych w Dąbrowie Górniczej i Górnośląskiego Związku Pracowników Przemysłu Węglowego. Do Katedry zaczęły napływać fundusze oraz maszyny i sprzęt górniczy. Dzięki jego wysiłkom powstały pracownie wentylacji, analizy gazów i pyłu węglowego, lampiarstwa i ratownictwa. Za budynkiem AG na Krzemionkach urządzono 22-metrową sztolnię przeznaczoną na ćwiczenia praktyczne z górnictwa. Tak zorganizował ćwiczenia ze studentami, że zapoznawali się oni już na uczelni praktycznie z głównymi pracami spotykanymi w kopalniach.

W 1928 r. uruchomił cykl wykładów zimowych dla członków Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych, szerząc wśród praktyków górnictwa wiedzę o najnowszej technice i zdobyczach w dziedzinie wentylacji kopalń, maszyn górniczych i naukowej organizacji pracy.

Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m.in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni „Wiktor Emanuel”.

Autor 43 prac i 15 ekspertyz.

Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej.

W uznaniu Jego zasług przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1 AGH.

W 1984 r. Senat AGH ustanowił nagrodę naukową imienia prof. H. Czeczotta.

Bibliografia

Książki

• Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 138
• Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 61
• Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 30-31
• Polski Słownik Biograficzny. Kraków 1938, s. 318-319
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1921/22]. Kraków 1922, s. 5
• Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Red. nacz. J. Piłatowicz. Warszawa 2005, s. 32-34, [foto]
• Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 47
• Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 113
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 60, [foto]
• Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 621 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 49-57, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

• Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 5-6
• Henryk Czeczott. Życie Techniczne 1939, z. 1-2, s. 3-4
• Jahoda K.: Krakowscy Górnicy. Przegląd Górniczy 1990, nr 5, s. 20-23
• Jaros J.: Salamandra- pamięci kolegów górników (7) : Czeczott Henryk. Przegląd Górniczy 1992, T. 48, nr 12, s. 19
• Lang Z.: Profesor Henryk Czeczott - wielki pionier wiedzy górniczej : [z okazji setnej rocznicy urodzin]. Wiadomości Górnicze 1975, nr 12, s. 388-391
• Naukowo-techniczny Zjazd Inżynierów i Techników Przeróbki Mechanicznej Kopalni poświęcony pamięci pioniera przeróbki mechanicznej w Polsce, prof. mgr inż. Henryka Czeczotta. Przegląd Górniczy 1953, T. 9, nr 12, s. 410
• Poczet zasłużonych profesorów. Materiały Informacyjne 1969, nr 5, s. 65-92
• Profesor Henryk Czeczott. Budownictwo Węglowe. Projekty - Problemy 1985, nr 8/9, s. 1-2
• Staszczyk I.: Setna rocznica urodzin prof. Henryka Czeczotta. Przegląd Górniczy 1976, T. 32, nr 3, s. 99-100, [foto]
• Wojakiewicz Z.: Pionier nowoczesnego górnictwa. Bezpieczeństwo Pracy i Ochrona Środowiska w Górnictwie 1993, nr 1, s. 54-58
• Wspomnienie pośmierne : [Henryk Czeczott]. Przegląd Górniczo-Hutniczy 1928, T. 20, nr 19-20, 4 s. nlb. na początku numeru, przed s. 571, [foto], [zawiera dorobek naukowy]