Henryk Czeczott: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Henryk Czeczott | image = czeczot.jpg | family-name = Czeczott | given-name = Henryk | additional-name = | honorific-prefix = Pro...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1875
| birth_date = 1875–1928
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1928
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 23: Linia 23:
| citizenship =  
| citizenship =  
| nationality =  
| nationality =  
| fields = przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
| fields = przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Henryk Czeczott''' (1875-1928)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Henryk Czeczott''' (1875–1928)


Specjalność: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja
Specjalność: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja


Urodziłsię 18 czerwca 1875 r. w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 r. we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym. Ukończył Instytut Górniczy (1900) w Petersburgu. Studia uzupełniajace odbył w Niemczech i w Austrii (1908-1909), studiował również w Massachusetts Institute of Technology. Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo   i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych. Do Polski przybył w 1922 r.
Urodziłsię 18 czerwca 1875 r. w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 r. we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym. Ukończył Instytut Górniczy (1900) w Petersburgu. Studia uzupełniajace odbył w Niemczech i w Austrii (1908–1909), studiował również w Massachusetts Institute of Technology. Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych. Do Polski przybył w 1922 r.


Od 1921 r. związany z AG, kiedy to został zaproszony przez Komitet Organizacyjny AG w Krakowie do objęcia organizacji wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa I  i Przeróbki Mechanicznej, której był kierownikiem w l. 1922-28. W 1921 r. został nominowany prof. zw. AG. Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m. in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji  i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni "Wiktor Emanuel". W uznaniu zasług jego przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1.
Od 1921 r. związany z AG, kiedy to został zaproszony przez Komitet Organizacyjny AG w Krakowie do objęcia organizacji wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej, której był kierownikiem w latach 1922–28. W 1921 r. został nominowany prof. zw. AG. Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m.in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni „Wiktor Emanuel”. W uznaniu zasług jego przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1.


Opublikował wiele monografii i artykułów naukowych z zakresu górnictwa i przeróbki mechanicznej kopalin, z aerologii. Autor 15 ekspertyz. Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej, był równocześnie wybitnym praktykiem w obydwu dziedzinach.
Opublikował wiele monografii i artykułów naukowych z zakresu górnictwa i przeróbki mechanicznej kopalin, z aerologii. Autor 15 ekspertyz. Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej, był równocześnie wybitnym praktykiem w obydwu dziedzinach.


Źródło:
Źródło:
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 5
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 5
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 47
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 47
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Kraków 1956. S. 49-57
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1956. S. 49–57
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Warszawa 2005. S. 32-34
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Warszawa 2005. S. 32–34




{{DEFAULTSORT:Czeczott, Henryk }}
{{DEFAULTSORT:Czeczott, Henryk }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 17:19, 16 gru 2013

Henryk Czeczott
Nazwisko Czeczott
Imię / imiona Henryk
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 1875–1928


Dyscyplina/specjalności przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja




FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19261927

Prof. zw. dr hab. inż. Henryk Czeczott (1875–1928)

Specjalność: przeróbka mechaniczna kopalin użytecznych, aerologia górnicza i eksploatacja

Urodziłsię 18 czerwca 1875 r. w Petersburgu. Zmarł 6 września 1928 r. we Freibergu (Saksonia), pochowany w Warszawie na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym. Ukończył Instytut Górniczy (1900) w Petersburgu. Studia uzupełniajace odbył w Niemczech i w Austrii (1908–1909), studiował również w Massachusetts Institute of Technology. Profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu. Prowadził wykłady z przedmiotu: sortownictwo i wzbogacanie ciał kopalnych. Konsultant wielu wielkich przedsiębiorstw górniczych. Do Polski przybył w 1922 r.

Od 1921 r. związany z AG, kiedy to został zaproszony przez Komitet Organizacyjny AG w Krakowie do objęcia organizacji wykładów z górnictwa oraz Katedry Górnictwa I i Przeróbki Mechanicznej, której był kierownikiem w latach 1922–28. W 1921 r. został nominowany prof. zw. AG. Wniósł ogromny wkład w organizowanie AG i wyposażenie jej laboratoriów. Obok pracy naukowej zajmował się również działalnością przemysłową. Dokonał m.in. oszacowania zasobności złóż miedzi w Czechosłowacji i Turcji, ocenił także pokłady rudy ołowiu w kopalni „Wiktor Emanuel”. W uznaniu zasług jego przyjaciele i uczniowie ufundowali pamiątkową tablicę marmurową wmurowaną w ścianę pawilonu A-1.

Opublikował wiele monografii i artykułów naukowych z zakresu górnictwa i przeróbki mechanicznej kopalin, z aerologii. Autor 15 ekspertyz. Pod koniec życia interesował się problematyką kopalnictwa soli potasowych. Należał do twórców teorii przewietrzania kopalń i podstaw naukowych nowoczesnej przeróbki mechanicznej, był równocześnie wybitnym praktykiem w obydwu dziedzinach.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 5
  • Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 47
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1956. S. 49–57
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 16. Warszawa 2005. S. 32–34