Henryk Bogowid Korwin-Krukowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „Doktorzy honoris causa” na „Doktorzy honoris causa AGH”)
m (zamienił w treści „{{Infobox dhc” na „{{Infobox scientist”)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox dhc
{{Infobox scientist
| name = Henryk Bogowid Korwin-Krukowski
| name = Henryk Bogowid Korwin-Krukowski
| family-name = Korwin-Krukowski
| family-name = Korwin-Krukowski

Wersja z 13:32, 8 lip 2014

Henryk Bogowid Korwin-Krukowski
Henryk Korwin-Krukowski.jpg
Nazwisko Korwin-Krukowski
Imię / imiona Henryk
Tytuły / stanowiska Prof. zw. inż.
Data urodzenia 1860
Data śmierci 1937
Dyscyplina/specjalności metalurgia
Pełnione funkcje Rektor Akademii Górniczej w latach 1930–1931
Wydział Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1934


FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Hutniczy19251929
RektorAG19301931

Prof. zw. inż. Henryk Bogowid Korwin-Krukowski (1860–1937)

Specjalność: metalurgia

Urodził się 23 lutego 1860 roku w Myzie-Sakach pow. kobryński, guberni grodzieńskiej, zmarł 19 kwietnia 1937 roku w Warszawie. Ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu. Początkowo pracował w przemyśle rosyjskim, od 1914 r. rozpoczął pracę na kursach zawodowych w Warszawie. Był jednym z założycieli Politechniki Warszawskiej. Docent technologii metali i kierownik Zakładu Metalurgicznego PW. W 1920 r. został powołany na profesora i organizatora Wydziału Hutniczego AG. W 1921 r. rozpoczął wykłady z metalografii i obróbki cieplnej. Nie zgodził się zostać Dziekanem Wydz. Hutniczego, jednak jako organizator tego Wydziału i początkowo jako jedyny metalurg wśród profesorów Akademii, był właściwie jego faktycznym kierownikiem. W latach 1925–1929 pełnił funkcję Prodziekana. Brał również czynny udział w pracach Komitetu Rozbudowy Wydziału Hutniczego z Funduszu Daru Polskiego Hutnictwa Żelaza.

Doktor honoris causa AGH (w 1934 r.).

Współpracował z wieloma stowarzyszeniami technicznymi, brał udział w Komisji Słownictwa Technicznego ANT, redagował również dział hutniczy w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym”. Jego dorobek naukowy został tylko w części opublikowany, reszta pozostała w postaci notatek i zapisków. W pracach tych poruszał nie tylko zagadnienia rud żelaznych, biegu wielkiego pieca, koksowania węgli, ale i stali damasceńskiej.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6, 18
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 116–118