Gabriel Kniaginin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 34 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Kniaginin
|family-name=Kniaginin
|given-name=Gabriel
|given-name=Gabriel
|honorific-prefix=Prof. zw. dr inż.
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|image=  
|image=Gabriel Kniaginin.jpg
|birth_date=8 maja 1905
|birth_date=8 maja 1905
|birth_place=Mediolan
|birth_place=Mediolan
Linia 11: Linia 11:
|function=Kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa na Wydziale Odlewnictwa AGH (1969–1975)
|function=Kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa na Wydziale Odlewnictwa AGH (1969–1975)
|faculty=Wydział Odlewnictwa
|faculty=Wydział Odlewnictwa
|awards=Krzyż Oficerski OOP
|awards=Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Gabriel Kniaginin
|name=Gabriel Kniaginin
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Prof. zw. dr inż. '''Gabriel Kniaginin''' (1905–1980)
Prof. dr inż. '''Gabriel Kniaginin''' (1905–1980)


Specjalność: odlewnictwo stali
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, odlewnictwo staliwa


== Nota biograficzna ==


== Życiorys ==
Urodził się 8 maja 1905 roku w Mediolanie, zmarł 23 czerwca 1980 roku w Warszawie. Pochowany w Krakowie w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego.


W latach 1923 - 1930 studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Dyplom uzyskał w 1933 roku.


Urodził się 8 maja 1905 roku w Mediolanie, zmarł 23 czerwca 1980 roku w Warszawie.
Równolegle ze studiami technicznymi studiował w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie - śpiew operowy, był basem.


Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Po ukończeniu studiów (1933) rozpoczął pracę zawodową w hucie „Pokój”, po II wojnie światowej w hucie „Zabrze”. Równocześnie z pracą w przemyśle podjął pracę dydaktyczną w Szkole Górniczo-Hutniczej w Dąbrowie Górniczej, Politechnice Śląskiej w Gliwicach, gdzie czasowo pełnił także funkcję rektora.
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę zawodową w hucie „Pokój” w Rudzie Śląskiej. Następnie był kierownikiem dwu odlewni w Dąbrowie Górniczej - w latach 1934 - 1937 "Zieleniewski-Fitzner-Gamper", a w latach 1927 - 1945 Huty "Bankowa". W pierwszych latach po II wojnie światowej pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji w polskim hutnictwie. W latach 1945 - 1947 dyrektor techniczny, później naczelny Huty „Zabrze”. Następnie dyrektor naczelny Gliwickiego Zjednoczenia Hutnictwa (1949-1950), w latach 1950 - 1953 doradca "Biprohutu".  


Z AG związany od 1946 roku, początkowo jako profesor kontraktowy i wykładowca na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] później na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]], a od 1957 roku na stałe jako profesor nadzwyczajny, od 1958 r. profesor zwyczajny i kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa. Jako profesor obronił w 1963 r. w AGH doktorat pracą „Austenityczne paliwo magmowe”. Był dyrektorem Instytutu Odlewnictwa.
Równocześnie z pracą w przemyśle podjął pracę dydaktyczną w Szkole Górniczo-Hutniczej w Dąbrowie Górniczej, Politechnice Śląskiej w Gliwicach, gdzie w latach 1950-52 pełnił funkcję prorektora , a w latach 1952-54 - funkcję rektora.
 
Z AG związany od 1946 roku, początkowo jako profesor kontraktowy i wykładowca na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] później na [[Wydział Odlewnictwa|Wydziale Odlewnictwa]], a od 1957 roku na stałe jako profesor nadzwyczajny, od 1958 roku profesor zwyczajny i kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa. Jako profesor obronił w 1963 roku w AGH doktorat pracą „Austenityczne paliwo magmowe”. Był dyrektorem Instytutu Odlewnictwa.


Autor dwóch książek o tematyce odlewnictwa stali. Prowadził badania nad wpływem technologii wytapiania na czystość stali i odporność na zużycie staliwa wysokomanganowego.
Autor dwóch książek o tematyce odlewnictwa stali. Prowadził badania nad wpływem technologii wytapiania na czystość stali i odporność na zużycie staliwa wysokomanganowego.


Członek licznych stowarzyszeń naukowych (m.in. PAN, NOT).
Członek licznych stowarzyszeń naukowych, m.in. PAN, NOT.
 
W 2001 roku w budynku D-8 Wydziału Odlewnictwa AGH przy ul. Reymonta 23, na 4 piętrze umieszczono tablicę poświęconą pamięci profesora Gabriela Kniaginina.
 
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Order Sztandaru Pracy II klasy, złote odznaki honorowe NOT i STOP, Tytuł Zasłużony Hutnik PRL, Nagroda Państwowa - zespołowa, Nagrody Rektorskie - wielokrotnie.


== Odznaczenia i nagrody ==
== Źródła do biogramu ==


Krzyż Oficerski OOP
====Książki====


* Kronika 1951-2019 : Wydział Odlewnictwa, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Oprac. Z. Kulig, J. Cholawa. Kraków 2019, s. 103-104
* Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 87-88
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 79-80
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. [Z. 1]. Oprac. H. Sieński. Kraków 2018, s. 47-48, [foto]
* Profesor Gabriel Kniaginin. W: 100 anegdot na stulecie Wydziału 1922-2022 : jubileusz 100-lecia Wydziału Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH. Oprac. I. Suliga. Kraków 2022, s. 132-133, [foto]
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 70-71
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 155
* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 623 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)


Źródło:
====Artykuły====
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. s. 70–71


* Gabriel Kniaginin. ''Przegląd Odlewnictwa'' 1980, nr 12, s. 384
* Głownia J., Longa W.: Profesor Gabriel Kniaginin - życie i działalność na stulecie urodzin. ''Przegląd Odlewnictwa'' 2005, T. 55, nr 10, s. 627-633, [foto]
*[[Media:Tablice - Gabriel Kniaginin. Biuletyn AGH nr 89.pdf|Sieński H.: Profesor Gabriel Kniaginin : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 23. ''Biuletyn AGH'' 2015, nr 89, s. 27-29, [foto]]]
* Wykaz publikacji naukowych prof. dra. inż. Gabriela Kniaginina. ''Przegląd Odlewnictwa'' 2005, T. 55, nr 10, s. 634-635


{{DEFAULTSORT:Kniaginin, Gabriel }}
{{DEFAULTSORT:Kniaginin, Gabriel }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 13:17, 6 cze 2022

Gabriel Kniaginin
Gabriel Kniaginin.jpg
Nazwisko Kniaginin
Imię / imiona Gabriel
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 8 maja 1905
Miejsce urodzenia Mediolan
Data śmierci 23 czerwca 1980
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności odlewnictwo stali
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa na Wydziale Odlewnictwa AGH (1969–1975)
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. dr inż. Gabriel Kniaginin (1905–1980)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, odlewnictwo staliwa

Nota biograficzna

Urodził się 8 maja 1905 roku w Mediolanie, zmarł 23 czerwca 1980 roku w Warszawie. Pochowany w Krakowie w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego.

W latach 1923 - 1930 studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Dyplom uzyskał w 1933 roku.

Równolegle ze studiami technicznymi studiował w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie - śpiew operowy, był basem.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę zawodową w hucie „Pokój” w Rudzie Śląskiej. Następnie był kierownikiem dwu odlewni w Dąbrowie Górniczej - w latach 1934 - 1937 "Zieleniewski-Fitzner-Gamper", a w latach 1927 - 1945 Huty "Bankowa". W pierwszych latach po II wojnie światowej pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji w polskim hutnictwie. W latach 1945 - 1947 dyrektor techniczny, później naczelny Huty „Zabrze”. Następnie dyrektor naczelny Gliwickiego Zjednoczenia Hutnictwa (1949-1950), w latach 1950 - 1953 doradca "Biprohutu".

Równocześnie z pracą w przemyśle podjął pracę dydaktyczną w Szkole Górniczo-Hutniczej w Dąbrowie Górniczej, Politechnice Śląskiej w Gliwicach, gdzie w latach 1950-52 pełnił funkcję prorektora , a w latach 1952-54 - funkcję rektora.

Z AG związany od 1946 roku, początkowo jako profesor kontraktowy i wykładowca na Wydziale Hutniczym później na Wydziale Odlewnictwa, a od 1957 roku na stałe jako profesor nadzwyczajny, od 1958 roku profesor zwyczajny i kierownik Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa. Jako profesor obronił w 1963 roku w AGH doktorat pracą „Austenityczne paliwo magmowe”. Był dyrektorem Instytutu Odlewnictwa.

Autor dwóch książek o tematyce odlewnictwa stali. Prowadził badania nad wpływem technologii wytapiania na czystość stali i odporność na zużycie staliwa wysokomanganowego.

Członek licznych stowarzyszeń naukowych, m.in. PAN, NOT.

W 2001 roku w budynku D-8 Wydziału Odlewnictwa AGH przy ul. Reymonta 23, na 4 piętrze umieszczono tablicę poświęconą pamięci profesora Gabriela Kniaginina.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Order Sztandaru Pracy II klasy, złote odznaki honorowe NOT i STOP, Tytuł Zasłużony Hutnik PRL, Nagroda Państwowa - zespołowa, Nagrody Rektorskie - wielokrotnie.

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika 1951-2019 : Wydział Odlewnictwa, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Oprac. Z. Kulig, J. Cholawa. Kraków 2019, s. 103-104
  • Kronika Wydziału Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej 1951-2011. Oprac. Z. Kulig. Kraków 2011, s. 87-88
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 79-80
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. [Z. 1]. Oprac. H. Sieński. Kraków 2018, s. 47-48, [foto]
  • Profesor Gabriel Kniaginin. W: 100 anegdot na stulecie Wydziału 1922-2022 : jubileusz 100-lecia Wydziału Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej AGH. Oprac. I. Suliga. Kraków 2022, s. 132-133, [foto]
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. A. Jakubowska. Warszawa 1989, s. 70-71
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 155
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 623 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Gabriel_Kniaginin&oldid=70677”