Franciszek Michał Nadachowski
| Franciszek Michał Nadachowski | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Nadachowski | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Franciszek Michał | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 9 września 1923 | ||||||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Warszawa | ||||||||||||||||
| Data śmierci | 6 lipca 2012 | ||||||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | inżynieria materiałowa (ceramika ogniotrwała) | ||||||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH (1981–1984), (1990–1993) | ||||||||||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Nagroda Państwowa II stopnia, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. dr inż. Franciszek Michał Nadachowski (1923–2012)
Specjalność: inżynieria materiałowa (ceramika ogniotrwała)
Życiorys
Urodził się 9 września 1923 r. w Warszawie. Zmarł 6 lipca 2012 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Bronowice.
Studia wyższe ukończył w 1949 r. na Politechnice Śląskiej. Doktorat obronił w AGH w 1960 r., docentem został w 1963 r. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1969 r., a profesora zwyczajnego w 1974 r.
Pracownik naukowo-badawczy Hutniczego Instytutu Badawczego w Gliwicach (1953-1963). Z AGH związany w latach 1963-1993, gdzie pracował na stanowisku docenta (1963-1969), a następnie kierownika Katedry Technologii Materiałów Ogniotrwałych (1965-1993). W latach 1981–1984 i 1990–1993 objął stanowisko dziekana Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki. W latach 1972–1987 członek Senatu AGH. Był ekspertem Centrali Handlu Zagranicznego w Albanii, Grecji, Egipcie, Indiach i Japonii.
Opublikował 85 prac dotyczących technologii ceramicznej. Współtwórca 39 patentów, promotor 19 rozpraw doktorskich.
Opracował nową technikę wytwarzania wyrobów ogniotrwałych — kształtki wapienne do produkcji czystych gatunków stali (zastosowane w przemyśle japońskim na polskiej licencji).
Członek Prezydium Komitetu Nagród Państwowych (1971–1988), przewodniczący Sekcji metalurgii. W latach 1974-1995 członek redakcji międzynarodowego czasopisma „Ceramics International”, członek Komisji Ceramicznej PAN, Oddział Kraków (od 1975).
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Nagroda Państwowa II stopnia, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej
Bibliografia
Książki
- Kto jest kim w Polsce. Warszawa 1993. S. 488
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 243
Artykuły
- Dziennik Polski 2012 nr 159 (10 VII 2012). s. A11 [nekrologi]
- Dziennik Polski 2012 nr 165 (17 VII 2012). s. A10 [nekrologi]