Franciszek Byrtus

Franciszek Byrtus
Nazwisko	Byrtus
Imię / imiona	Franciszek
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	1917
Data śmierci	2007
Dyscyplina/specjalności	energochemiczne przetwórstwo węgla, koksownictwo, gazownictwo
Pełnione funkcje	Prodziekan ds. Studenckich Wydziału Metalurgicznego w latach 1961–1965
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, Srebrna Odznaka „Za pracę społeczną dla miasta Krakowa”.
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Metalurgiczny 1961 1965

Prof. zw. dr inż. Franciszek Byrtus (1917–2007)

Specjalność: energochemiczne przetwórstwo węgla, koksownictwo, gazownictwo

Urodził się 4 maja 1917 roku w Istebnej k. Wisły. Zmarł 25 marca 2007 roku w Cieszynie. Pochowany na cmentarzu w Istebnej. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w 1948 roku; doc. — 1955, dr — AGH 1963, prof. (tytuł) — 1967, prof. zw. (tytuł) — 1974.

Jeszcze przed uzyskaniem dyplomu rozpoczął pracę w Hutniczym Instytucie Badawczym w Gliwicach (obecny Instytut Metalurgii Żelaza). W latach 1947–1955 kierował Zakładem Techniki Cieplnej Instytutu Badawczego w Gliwicach a w latach 1955–1961 Zakładem Techniki Cieplnej w Instytucie Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu.

Z AGH związany od 1938 roku. W latach 1938–1939 był zastępcą asystenta w Katedrze Maszyn Hutniczych, Walcownictwa i Kuźnictwa AG. Od 1951 roku prowadził wykłady z koksownictwa na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1955 roku uzyskał stanowisko docenta etatowego w Katedrze Metalurgii Surówki. Organizował od podstaw i przez wiele lat kierował Katedrą Koksownictwa i Gazownictwa. W latach 1961–1965 pełnił funkcję Prodziekana ds. Studenckich Wydziału Metalurgicznego. Był współorganizatorem a w latach 1973–1979 Prodziekanem Instytutu Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów (na prawach Wydziału).

Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Komitetu Karbochemii PAN, Państwowej Rady Górnictwa, Rady Naukowej Instytutu Chemicznej Przeróbki Węgla i Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa. Honorowy członek SITPH.

Był wybitnym nauczycielem i wychowawcą wielu pokoleń inżynierów, uczonym zasłużonym dla rozwoju przemysłu koksowniczego i gazowniczego w Polsce. Opublikował około 150 prac — w tym 5 książek — oraz 7 patentów. Był promotorem 22 prac doktorskich.

Źródło:

• Karbo-Energochemia-Ekologia 1997 nr 10. s. 349
• Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Warszawa 1984. S. 110
• Informator nauki polskiej 2003. T. 4A : Ludzie nauki A–O. Warszawa 2003. S. 116
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 47
• Dziennik Polski 2006 nr 73 (27 III 2007). s. 13 [nekrologi]
• Dziennik Polski 2006 nr 74 (28 III 2007). s. 16 [nekrologi]
• Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2007 nr 168/169. s. 21